IŞİD’in her geçen gün Kobani’ye daha fazla yaklaşması ve kenti ele geçirme tehlikesinin artması, Türkiye’de de ateşin yükselmesine neden oldu. HDP’nin 7 Ekim tarihinde yaptığı “acil eylem çağrısı”nın ardından 35 ilde büyük olaylar meydana geldi. 31 kişi hayatını kaybetti, yüzlerce insan yaralandı. Farklı kesimler karşı karşıya geldi, aralarında çatışmalar yaşandı. Bölgede kent merkezleri yakıldı, yakıldı, dükkânlar yağmalandı, kamu ve özel mülkler tahrip edildi, araçlar ateşe verildi. Bazı kentler harabeye döndü.

Üç gündür devam eden eylemler, Kobani’ye bir fayda sağlamadı. Kürt siyaseti ve Türkiye de bundan bir yarar görmedi. Çözüm süreci kırılganlaştı, barış düşmanlığı yükseldi. Devlet zafiyetinden ve bölgenin PKK’ye teslim edildiğinden bahisle milliyetçi sinir uçları harekete geçirildi. Ülkenin Batı’sında birçok ilde eylemciler ile karşıt gruplar çatıştı, bunu üzerinden “Kürt karşıtlığı” pompalandı.

Geç gelen itidal çağrısı

İktidarla olan kavgalarında Kürtleri vurucu bir güç olarak kullanmak isteyenler Kürtleri sokakta tutmak için canla başla çabaladılar. Ateşin harını büyütüp Hükümeti buradan vurmaya çalıştılar. Bu tablo sadece IŞİD’e yaradı; Kobani üzerinden Türkiye’nin istikrarsızlaştırılması, değirmenine su taşıdı.

Cehennemi üç günden sonra HDP bir basın toplantısı düzenledi. Demirtaş, eylemlerin anayasal demokratik sınırlar içinde yapılması ve şiddetin durdurulmasını istedi. KCK, yakıp yıkma eylemlerinin yanlış olduğunu bildirdi. Öcalan, bir gece yarısı mektubuyla olaya müdahil oldu, itidal çağrısında bulundu, müzakerelerin güçlendirilmesini tavsiye etti. Fakat HDP, KCK ve Öcalan’dan gelen bu açıklamalara rağmen olaylar durulmadı, hatta şiddetin dozu arttı. İki açıdan ele alınabilir bu durum:

1. Sokak eylemlerinin yapılan çağrılarla bıçakla kesilir gibi kesilmesi her zaman mümkün olmaz. Zira sokağa çıkanlar genç, hareketli ve öfkeli gruplardan oluşuyor. Sokağa taşınan böyle bir kitle mutlak bir kontrol altında tutulamaz. Bu kitlenin belirlenen çerçeve içersinde hareket etmesi sağlanamaz ve bu kitle istenildiği zaman durdurulamaz. Hele, burada olduğu gibi 35 ile yayılan, farklı grupların çatışmalarına sahne ve ölümlere sebebiyet veren olaylar varsa, sokakları boşaltmak daha güç bir hale gelir. Sokakları sakinleştirmenin öncelikli gereği, kitleleri sokağa davet edenlerin bu kez onları sokaktan çekmek için kararlı bir irade ortaya koymalarıdır.

2. Üzerinde daha fazla durulması lazım olan, Bingöl’de Emniyet Müdürü’ne yapılan suikast ile Tunceli ve Dargeçit’te karakollara yapılan silahlı saldırılardır. KCK ve Öcalan’ın çağrısına rağmen bu saldırıların yapılmış olması, çözüm sürecinin geleceği açısından endişe vericidir. Bölgede 13 yıldan sonra bir emniyet müdürüne suikast girişiminde bulunuyor. Bu satırların yazıldığı sırada PKK’den buna dair bir açıklama yapılmış değildi. HDP ise, Bingöl saldırısını bir provokasyon olarak nitelemişti.