MarmaraYerelHaber

Geçen cumartesi ile pazar günü arasında geçen 24 saatte Gazze’yi ilgilendiren iki gelişme oldu.

Bu gelişmeler bize “ümmet”in, yani İslam dünyasının ne durumda olduğunu çok çarpıcı biçimde gösterdi.

Cumartesi gecesi ABD’nin Los Angeles şehrinde “Televizyonun Oscarları” denilen Emmy Ödülleri töreni vardı.

Töreni canlı yayında seyrettim.

Bardem, boynunda kefiye ve yumruğu havada ne dedi?

Gecenin olayı, İspanya’nın en önemli erkek oyuncusu sayılan Javier Bardem’in sahneye boynunda Filistin kefiyesi ile çıkmasıydı.

Pazartesi sabahı Number 1 FM’deki iki dakikalık yorumumu buna ayırdım.

Bardem, çok etkileyici bir de konuşma yaptı…

Daha geçenlerde onu Brad Pitt’in yanında “F1” filminde izledik.

Hollywood’da böyle önemli ve parasal boyutu büyük işler alan bir sinema oyuncusu olarak çok da riskli bir şey söyledi:

“İsrail ile iş yapan bir şirketle benim işim olmaz” anlamına gelen bir sözdü bu.

Oscar ödüllü İspanyol sinema oyuncusu Javier Bardem, Emmy Ödülleri'ne Filistin kefiyesi ile katıldı

Ertesi gün bütün ümmet Katar’daydı

Ertesi gün ise Katar’ın başkenti Doha’da İslam İşbirliği Teşkilatı ve Arap Birliği olağanüstü ortak toplantısı vardı.

Bu toplantı sonunda 25 maddelik bir bildiri yayınlandı.

Bildiriyi baştan sona iki defa dikkatle okudum.

Biri diplomat, biri dış politika uzmanı iki kişiye sordum

Sonra, birisi eski diplomat, uluslararası ilişkiler konusunda uzman ve görüşlerine çok değer verdiğim iki arkadaşımla birlikte birer kere daha okuduk.

Uzun paragraflardan oluşan 25 maddelik bir bildiri.

Tam metni İslam İşbirliği Teşkilatı’nın resmî sitesinde İngilizce olarak var.

Ayrıca Türkiye’de bazı siteler 25 maddelik bildirinin Türkçe tam metnini yayınladı.

Vaktiniz varsa lütfen girip siz de okuyun.

25 maddelik upuzun bildiride “denilebilenler” şunlar

İslam İşbirliği Teşkilatı’nın 57 üyesi var.

Bu 57 üyesi bir araya gelip, İsrail’in Katar’a yaptığı saldırıya karşı ortak bir metin imzalıyorlar.

(*) BİR: İçinde bir tek yeni unsur yok.

(*) İKİ: Uzun paragraflar ve maddeler neredeyse aynı cümlelerin tekrarından ibaret.

(*) ÜÇ: İsrail’e karşı bütün İslam dünyasını harekete geçirecek tek somut öneri, eylem unsuru yok.

NATO anlaşmasına benzeyen bir madde ama o da eksik

(*) DÖRT: Sadece 3’üncü maddede NATO Anlaşması’nın 5’inci maddesine benzer bir cümle var. “Katar’a yapılan saldırının bütün Arap ve üye devletlere yapılmış sayılacağını, Katar’ın buna karşı alacağı önlemlerde yanında yer alındığı” ifade ediliyor.

NATO Anlaşması’nın 5’inci maddesinde, “üye ülkelerden birine yapılacak saldırıda bütün üye ülkelerin o ülkenin yardımına gideceği” açıkça belirtiliyor.

Ümmet bildirisindeki “yanında yer almak” ifadesi NATO cümlesinin yanında çok muğlak kalıyor.

BEŞ: Kısaca özetlersek; sadece Katar’la dayanışma duygusunu ifade eden bir bildiri.

Katar’ın başkenti Doha’da yapılan İslam İşbirliği Teşkilatı-Arap Ligi Olağanüstü Zirvesi'ne, İİT ile Arap Birliği üyesi ülkelerin devlet ve hükümet başkanları katıldı, 15 Eylül

Acaba toplantı arası sohbetlerde o uçak Katar’a “Nereden gitti?”yi konuştular mı?

Bildiri hiçbir özelliği olmayan sıradan bir “diplomatik text.”

Benim asıl merak ettiğim konu başka…

Mesela toplantı aralarında gayriresmi sohbetlerde “İsrail uçaklarının Katar’a kadar nerelerden geçerek geldiğini” birbirlerine sormuşlar mıdır?

Veya kendilerine gelen istihbaratı, fısıltıyla da olsa paylaşmışlar mıdır?

Ben havacılık uzmanı değilim. Savunma uzmanı da değilim.

Sadece iyi bir National Geographic, Discovery Channel ve BBC Earth seyircisiyim.

Siz de benim gibi yapın.

Dört ümmet ülkesinin üzerinden uçmadan Katar’a gidilir mi?

Açın Orta Doğu haritasını koyun önünüze.

Bir uçak İsrail’den Katar’a hangi yoldan gider, bakın.

Suriye, Irak, Ürdün ve Suudi Arabistan üzerinden uçmadan Katar’a gitmek mümkün mü?

İsrail ile Katar arasında bazı hesaplara göre 1200, bazılarına göre 1800 km mesafe var.

Havada yakıt ikmali yaptılarsa kim yardım etti?

Yani o gün o salonda oturan bu dört ülkenin delegeleri 10 veya 12 uçaktan oluşan İsrail filosunun, kendi hava sahalarından geçip geçmediğini bilmiyorlar mı?

Havada yakıt ikmali yaptılar mı, yaptılarsa kim yardım etti, bir fikirleri var mı…

Yoksa hepsinin hava savunma sistemleri “düşman tanımlama” yazılımlarında İsrail’i “dost ülke” olarak tanımladıkları için hiçbir şey yapmamışlar mı…

Cumhurbaşkanı Erdoğan da Katar’ın başkenti Doha’da yapılan İslam İşbirliği Teşkilatı-Arap Ligi Olağanüstü Zirvesine katıldı, 15 Eylül

Hep Batı’nın “iki yüzlülüğü” diyoruz ya, “ümmet”inkiler?

Hep Batı’nın “iki yüzlülüğü”nden söz ediyoruz.

Ya bu mahallenin iki yüzlülüğü…

Arkadaşlar hâlâ bu uçuşun sırrını çözmeye çalışıyorlar.

Yoksa “Doha’da konuşulan Doha’da kalır, ümmetin kolu kırılır, yen içinde mi kalır?”

Ha, bu konuda yine de en açık ve net duruşu Türkiye’nin sergilediğini düşünüyorum, o da başka…

Zaten, kesin bilgim olmasa da metnin bu haliyle çıkmasını bile büyük ölçüde Türkiye’nin sağladığına eminim.

Neyse asıl meselem bu değil, geçiyorum.

Ertesi gün dünya medyasında Bardem ve ümmet ne durumda?

24 saat içinde dikkatimi çeken bu iki olaydan sonra ertesi gün ve daha ertesi gün dünya medyasını izledim.

Her yerde Javier Bardem’in Emmy törenindeki boynunda Filistin kefiyesi ile yumruğu sıkılı fotoğrafı konuşuluyordu.

Dünya gençlerinin artık ana medyası olan Tik Tok, Instagram, X ve bana gelen WhatsApp mesajları onun fotoğrafları ile doluydu.

İktidara yakın Türkiye medyası “Çok sert bildiri” diye başlık atıp, altında kadife eldiven içindeki bildiriye bizi inandırmaya çalışırken, o bildiriden çok daha cesur bir iş yapan İspanyol aktör, İsrail’e verilecek en etkili dersi veriyordu.

Niye bir aktör bütün ümmetten etkili iş yaptı?

Açıkça söyleyeyim, bir sinema oyuncusu, ümmetin 57 ülkesinden daha etkili bir iş yaptı geçen pazar ve pazartesi günü.

Niye böyle?

Maalesef bu soruya muhafazakâr kesimden ciddi bir cevabın gelebileceğine olan inancımı artık kaybettim.

O nedenle ben kendi cevabımı vereyim.

Javier Bardem

Diktötürlükten kurtulmuş demokrat bir ülkenin çocuğu

Çünkü Javier Bardem demokratik bir ülkenin, İspanya’nın çocuğu…

1969 doğumlu.

Yani İspanya’da Franco diktatörlüğü döneminde doğmuş.

Hayatında babasının pek yeri yoktu. Annesi Pilar Bardem ise Franco rejimine karşı mücadele etmiş sol bir aktivistti.

Ülkesi İspanya, Franco diktatörlüğü yıkıldıktan sonra millet olarak tarihî bir karar almış, geçmişle hesaplaşma yerine ileriye bakarak bugün dünyanın en güçlü demokrasilerinden birini kurmuştu.

Bugün bakın dünya ülkelerine…

Gazze’deki İsrail vahşetine karşı en büyük direnişi yapan ülkelerin başında İspanya var.

Bir de Doha’daki ümmete bakın

Ya geçen pazar Doha’da bir araya gelen “ümmet…”

Aralarında bir tek doğru dürüst demokrat ülke var mı?

İnsan haklarına saygı, adalet, özgürlük o ülkelerin sınırlarından girebiliyor mu?

Bir tek Türkiye vardı bu sorulara “Evet” diyebilecek.

Atatürk’ün kurduğu, İsmet Paşa’nın çok partili hayata geçirdiği demokratik İslam ülkesi…

Bugün onun ne durumda olduğu da Silivri Cezaevi’ne bakın, anlarsınız.

Bernard Lewis’in ölmeden önce sorduğu son soru

Hayatı boyunca Müslüman dünyayı anlamaya çalışan Yahudi düşünür Bernard Lewis son kitabında İslam alemine bir soru sormuştu.

Özeti şuydu:

“Hep başkaları yüzünden geri kaldık diyorsunuz. Peki kendinize hiç sordunuz mu ‘Biz nerede yanlış yaptık?’ diye.”

Sormadık soramadık.

Sormaya korktuk, şimdi daha da korkuyoruz.

Ümmet olarak güçlü olamıyorsak önce millet olarak güçlü olalım

Bir düşünün…

57 ülkenin onay verdiği o 25 maddelik olan, bizim iktidar medyamıza göre “çok sert” bildiriden sonra ne oldu?

İsrail ertesi gün Gazze’yi işgâle başladı.

İsrail’in katliamlarına, hukuk tanımız tavrına karşı yayınlanan o 25 maddelik zavallı bildiri bize şunu söylüyor:

Artık bu soruyu kendimize sorma zamanı geldi.

Bırakın ümmet olarak hep birlikte bir “kutlu dava gücü” olmayı.

Önce Türkiye olarak güçlü olalım.

Bakın bildiride arabulucu olarak Rusya’nın, Ürdün’ün, Mısır’ın adı geçiyor, ama Türkiye yok.

Önce Bardakoğlu’nun “Yüzleşme” kitabını okusak

Sormaya başlamanın ilk adımı da elinde kılıçla Fetih Müslümanlığına soyunan Ali Erbaş yerine, bütün milletin Diyanet İşleri Başkanı olmak için çalışan Ali Bardakoğlu’nun “Yüzleşme” kitabını okumak olabilir.

Çünkü “ümmet” olarak değil, ama “millet” olarak güçlü olmanın sırrı orada yazılı…

Önce adalet…

Gerçek adalet.

Özgürlük… İnsan hakları…

Gerçek bir demokrasi yani.

Bugünkü Türkiye artık çok “eski bir Türkiye”dir.

Yeni Türkiye bu temel üzerine kurulmalıdır.