[19 Ocak 2015] Bugün kafamın orasında burasında hep sen varsın. İçinde olmadığın, yüzde yüz sensiz şeyler düşünmek çok zor. Masa başında çalışırken, bir, iki, üç, derken dört mısra takılıyor dilime. Mırıldanıp duruyor; neden sonra fark ediyorum ne olduğunu. Stéphane Mallarmé’nin başka bir çağda, başka biri için yazdığı ağır, vakur sonenin (Edgar Allan Poe’nun Mezarı, 1876; aynı başlıklı portreyi Matisse yapmış) sana daha çok yakışan ilk kıtası:

Tel qu’en Lui-même enfin l’éternité le change,

Le Poète suscite avec un glaive nu

Son siècle épouvanté de n’avoir pas connu

Que la mort triomphait dans cette voix étrange!

İngilizce öğretmeni olan Mallarmé’nin kendisi, “avec un glaive nu”yü “with a naked sword” (yalın kılıç) değil “with a naked pen” (yalın kalem) ifadesiyle karşılarmış. Senin de dilin ve kaleminden başka neyin vardı ki? Benim buna uymaya çalışan çevirim:

Sonunda ebediyete intikal etmiş haliyle

Şair yalın kalem meydan okuyor

Kendi ölümünü haber veren bu garip sesi

Anlamamış olduğuna utanan çağına!

Keşke kitaben olabilseydi.