Neyi mi ?Roboski’yi , Soma’yı, Musa Çitil davasında verilen beraat kararını, Cemevi’nin bahçesinde vurulan Uğur Kurt’u.

Bir haftalık insan hakları bilançosunu bile sıralasak onlarca vaka sayabiliriz. Başbakan Erdoğan diktatör olmadığının göstergesini karşısına çıkılıp konuşulması üzerinden tarif ediyor.

Siyasetin içinde bulunduğu tıkanmayı analiz etmekten daha öncelikli gözüken sorumluluk toplumun duyarlılık sınırlarıdır.

Yaşanan büyük felaketleri bile kısa sürede unutan, üretilen yeni korkularla kolayca kontrol altında tutulan kamuoyu refleksleri siyasetin asıl gündemini oluşturmalıdır. Toplumu anlamak onunla iletişim kurabilmenin ilk adımıdır.

Barış analarının yada Roboski’li ailelerin, Soma’da yaşanan acıyı paylaşan ziyaret ve  girişimlerde  bulunması,birlikte   özgür ve onurluca yaşama  hukukunun inşasın da son derece önemlidir. İnsani boyutu göz ardı edilecek bir barış sürecinin, yukarıdan geliştirilse bile toplumsal taban ve karşılık bulması, dolayısı ile kalıcı kazanıma dönüşmesi mümkün  olmayacaktır.

Acıların öğrettikleri elbette tek başına yetmez, toplumsal  bilincin demokratikleşmesine.

Belki unutulanlar, göz ardı edilenler, hatırlanan, paylaşılanlar kadar önemlidir.

Bu açıdan son olarak Çorum’da duruşması yapılan  Musa Çitil davasında 13 kişinin katledilmesine rağmen verilen beraat kararı ne yazık ki gündemde hak ettiği ilgiyi görmedi. Yargılama süresince görevden uzaklaştırılmasına bile ihtiyaç duyulmayan Ankara Jandarma Komutanı’nın, Derik’te yaptığı iddia edilen işler o dönemde o bölgede yaşayan herkes tarafından bilindiği halde  mahkeme heyeti bilmemeyi, duymamayı, görmemeyi tercih etti.

Yapanın yanına kar kaldığı bir ülkede kimse adaletten, hukuktan, barıştan söz edemez.

Ve Okmeydanı’nda Soma için gösteri  yapan gençlere polisin müdahalesi ve ardından yaşanan Uğur Kurt’un Cemevi bahçesinde başından vurulması da, yeni bir acı olarak unutulmaması gerekenler listesinde yerini aldı.

Alevi kitlenin acılarını, öfkelerini anlama konusunda sadece gezi sırasında hayatını kaybeden isimlerin kimliğini doğru okumak bile çok şeyi anlatmaya yeter. Yeter ki unutursak kalbimizin kuruyacağının bilinci içinde hareket edelim.