Müslüman kimliğine sahip Zohran Mamdani’nin, demokrasinin ayarlarıyla oynayan ve su katılmamış bir otokrat olan Trump’a rağmen, yüzde 50’nin üzerinde bir oyla New York belediye başkanı seçilmesi demokrasiye inananlar için bir zafer niteliği taşıyor. Ama bütün otokratlar için korkulu bir rüya…

Maalesef son yıllarda liberal demokrasinin yaşadığı kriz yüzünden, bunca tecrübeye rağmen demokratik dünya ne yazık ki yeniden otokratların, delilerin hakim olduğu yeni bir evreye geçmiş bulunuyor.

Amerika’da Trump’la başlayan akıl dışı dönem, doğal olarak pusuda bekleyen bütün otokratlara bir bakıma hayat verdi. İkinci Dünya Savaşı’nın acılarını yaşamış, Hitler faşizminin nasıl bir insanlık yıkımına yol açtığını gören Avrupa bile, son yıllarda kelimenin tam anlamıyla bir hafıza yitimiyle malul durumda.

Eğer dünyamızı karartan, ellerinde milyonlarca insanın kanı olan despotları bu kadar çabuk unutur muydu Avrupa hafızası… Ama unuttular, bu yüzden de yapay zeka devriminin yaşandığı bir çağda, 21. Yüzyılın Hitler’i Netenyahu bütün dünyanın gözü önünde Gazze’de soykırım yapabilir miydi?

Bütün bunlar biz yaşarken oluyor ve kendi ellerimizle ortak insani değerlerimizi ve demokrasiyi yok ediyoruz.

Günümüzdeki otokratların, geçmişin tiranlarından, despotlarından çok önemli bir farkı var, artık bunlar halkın oylarıyla işbaşına geliyorlar.

Halkın oylarıyla seçilen bu yeni otokratlar, ifade özgürlüğünü yok ediyorlar, muhaliflerini susturuyorlar, yasama meclislerini değersizleştiriyorlar, yargıya yön tayin ediyorlar, sahte iddialar ve yalanlarla ‘beka’ sorunu icat ediyorlar, kendilerinden olmayanları ‘hain’ ilan ediyorlar, medya gücünü denetim altına alıyorlar. Kısacası hayatımızı kabusa çeviriyorlar.

Ama neyse ki 21. Yüzyıla musallat olan otokratlara rağmen, hepimizin içinde umut ışığı yakan güzel şeyler de oluyor.

Kendisini “Müslümanım, demokratik sosyalistim” ifadeleriyle tanımlayan Mamdani’nin başarısı, otokratların dünyaya kazık kakacak kadar güçlü olmadıklarını da göstermiş oldu. Umarız, uzun ve acı tecrübeler sonucunda elde edilen demokratik değerleri liberal fanteziler yüzünden değersizleştiren demokratik dünya, otokratların yarattığı kabustan bir ders çıkarmayı başarır.

Mamdani gibi Müslüman bir ismin New York belediye başkanlığını kazanması elbette önemli ama meseleye Müslümanlık ekseninde bakmak, çok doğru bir yaklaşım değil. Bir kere New York’ta Müslümanlık yarışı yapılmadı.

Mamdani, otokratların dünyamızı kirlettiği, çocukların, bebeklerin katledildiği bir dünyada, Trump’ın inşa etmeye çalıştığı otokrat zindana karşı çıktı, evsizlerin, gelir dağılımı adaletsizliğinden mustarip insanların sesi oldu, toplumdaki farklı renklerle birlikte yürüdü, Gazze’deki soy kırıma karşı vicdanların sesi oldu.

Meselenin özeti şu Mamdani, bir siyasetçi olarak insani bir duruş ortaya koydu. Bir kere bu, herhangi bir ideoloji ya da Müslümanlık mücadelesi değil. Amerikan toplumunun üzerine çöken Trump kabusuna karşı, demokrasinin hafızasını yeniden kazanması için küçük bir başlangıç o kadar.

Ama bizim Türkiye’deki belli bir dindar-muhafazakar kesim, zihinlerinin arka planında hep bir ütopik “Şeriat devleti” hayali kurdukları için yapılan her seçimi varlık-yokluk mücadelesi olarak görmektedirler. Hatırlayalım, 2019 yerel seçimlerinde Ekrem İmamoğlu’nun İstanbul Büyükşehir belediye başkanı seçilmemesi için “İstanbul Konstantinapol olmayacak” sloganı ile ortalarda dolaşmışlardı.

Şimdi işin tuhaf tarafı şu; Türkiye’deki iktidar medyası birkaç isim hariç, Mamdanini’nin başarı karşısında adeta suskunluğa gömülmüş durumdalar. Hatta bazı televizyonlarda Mamdani’yi küçümseyen, onun bir ‘proje’ olduğunu ima eden yaklaşımlar bile sergileniyor.

Ayrıca iktidar cenahı da sanki anlaşmış gibi, bu başarıyı görmezden geliyorlar. Şu ana kadar Mamdani’nin başarısını kutlayan bir tek açıklama bile yok. Bu arada, Müslüman ülkelerdeki halkların sevincine rağmen, bu ülkelerin iktidar elitlerinin de suskun olduğunu bir yere not etmekte yarar var.

Peki bu suskunluk neden?

Bunun iki nedeni olabilir; birincisi Müslüman ülke liderleri Trump’ı kızdırmaktan çekiniyor olabilirler, ikincisi ise “ya bizde de böyle bir demokrasi rüzgarı eserse” endişesi yaşıyor olmalarıdır.

Evet herkesin bir gerekçesi olabilir, bunu anlıyoruz. Ama Türkiye’deki iktidarın ve iktidar medyasının, Gazze’deki soykırıma karşı sesini yükselten Mamdani’nin başarısı karşısında sergilediği suskunluk son derece manidar. Biraz esprili bir dille ifade etmek gerekirse, bu kadar korkmalarına ve endişeye kapılmalarına hiç gerek yok, Mamdani Türkiye’de aday filan olmayacak, rahat olun…