Bazı şeylerin telaffuz bile edilmemesi gerekir. Bunlardan birini Cumhurbaşkanı telaffuz etti. 7.600 teröristin "etkisiz" hale getirildiğini söyledi. Bundan "öldürüldü" anlıyoruz.

Bunun ne kadar büyük bir rakam olduğunu düşünenler ne kadardır? Söyleyelim: Bu çok büyük bir rakamdır.

Herhalde bu rakama çatışmalarda hayatını kaybeden sivilleri de eklemek gerekir.

Sonra yanına şehit olan subayların, askerlerin, polislerin rakamını da yazıp hepsini arka arkaya okuyan herkes durumun ciddiyetini anlayabilir.

7.600 terörist öldürüldüğüne göre, canlı yakalananlar da 3-4 bin vardır. Bu 10-12 bin rakamını da köylere mahallelere böldüğünüz zaman çıkacak harita da fazla ağırdır.

Bunların annelerini babalarını bıraksak, en az 20 bin kardeşleri var, 50 bin yeğenleri var, 100 bin arkadaşları var. Okula gitmiş olanların daha çok arkadaşları var.

Bütün bu rakamlar da devasa bir "travma"yı anlatıyor. Bu travmanın onarımı ne kadar sürer?

Bir başka travma daha var. Bu 7.600 teröristi öldüren, binlercesini yakalayan askerlerin polislerin yaşadıkları travma.

Her an bir bomba patlayabilir ve ölebilirim diye hareket eden binlerce genç askerin polisin yaşadığı travma.

Amerikan toplumu Vietnam savaşında bu genç insanların yaşadıkları travmanın üzerine ciddiyetle eğilmişti. Vietnam sendromu" sözü oradan çıktı.

Bizim genç askerlerimizin polislerimizin yaşadıkları travmanın sonuçlarına biz ne diyeceğiz? Kürdistan sendromu mu?

Güneydoğu'daki savaş alanlarında yıkılmış evler yapılır, evini kaybetmiş insanlar daha da düzgün evlere sahip olabilir. Ama bu asla yaşanmış travmaların onarımı olmaz.

Herkes bir boş kağıt alsın, önce 7.600 yazsın, Sonra alt alta diğer rakamları sıralasın ve düşünsün.