Şu mübarek arife gününde peşinen ifade edeyim ki gerek yogaya gerek yogilere karşı herhangi bir peşin fikir veya husûmet içinde değilim.,

Zevkler ve renkler tartışılamaz. Bazı insanlar yogayı isterlerse bir spor türü veya vücudu ve ruhu rahatlatmak için yapılan meditasyon, hatta işi abartıp din bile saysalar benim için fark etmez. Lehinde veya aleyhinde değilim.

Evet, yüksek burjuvazi muhitlerimizden bir kısmı, ekseriyetle Hindistan mahreçli ve “Guru” namı verilen mübarek şahsiyetlere ziyadesiyle tazimde bulunup, her bir seansı için hayli yüksek meblağlar ödemekle de yetinmeyerek üstüne üstlük üstâdın ayaklarını yıkamak vesaire gibi abartılı muhabbet halleri göstermiş olsalar da neticede kendi bilecekleri bir şeydir. Son günlerde, eski şarkılarından biriyle yeniden tartışma gündemine gelen Orhan baba’nın “Kula kulluk edene yazıklar olsun” mısraında buyurulduğu üzere kula kulluk etmek, bütün çeşitleri ile birlikte nihai kertede şahsi bir tercih olduğu müddetçe zararsız sayılmalıdır. Aklıbaşında Müslümanlar her gün defalarca, “Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden dileriz” diye irade beyanında bulundukları için kula kulluk denkleminin dışında gibi görünüyorlarsa da bu işler hiç belli olmaz ve kime kulluk edileceği meselesinde her daim tetik durmak gerekir.

Dini meselelerin ladini gerekçelerle takdim edilmesini oldum olası sevmem. İnancın isbat edilmesi gerekmez ve isbat edildiğinde zaten inanç olmaktan çıkıp aksiyom filan gibi bir şey olur; halbuki mü’minler gayba, yani mahiyeti haber verilmiş fakat ilmen isbatı mümkün olmayan bir şeye imana davet olunurlar... Mübarek Ramazan’ın cilvesi midir bilmiyorum; netekim yukarıda bahsedildiği üzere ne zaman lâdini bir mevzuuda sizlerle iki satır dertleşecek olsam konu hemen “Din ve ahlâk saati” kıvamında bir yere doğru akmaya başlıyor...

Konunun nereye uzanacağını ârif olanlar az çok anladı. On gün kadar önce “Milli Transandantal Meditasyon Dünyamız”, orta çaplı bir zelzele ile sarsıldı. İddialara göre hayli zamandır bu işi mütebahhirâne yürütmekte olduğu için kendi camiasında “hoca” sayılan bir yoga eğiticisi, eğitim esnasında öğrencisi durumundaki bazı hanımlara tacizde bulunduğu iddiası ile evvela gözaltına alınmış fakat çok geçmeden serbest bırakılmıştı. Mahkeme, zanlı hakkında adli kontrol konulmasına karar verdi; bu ise “serbestsin ama yurtdışına filan gitmek yok ha!” anlamına geliyor.

Buraya kadar hadise, daha önce hayli benzerini yaşadığımız klişelerden birine benziyor, sadece küçük bir farkla: Genellikle bu haberlerde tâcizci kendine “hacı, hoca, şeyh, muskacı, şifacı” süsü veren bir madrabaz dindar tipinde ortaya çıkardı ve bunların akılda kalıcı en son örneğini 28 Şubat günlerinden hayal-meyal hatırlıyor gibiydik. Basınımız bu gibi haberlere çok kızar, “İşte bu dinci takımı hep böyle görmemiş takımından ahlâksızın tekidir” demeye getiren cümlelerle Müslümanların böğrüne böğrüne vurur; bizler de sanki takma sakal ve cübbe ile muska yazan sahtekar şifacıymışız gibi suçlanır, yerin dibine girerdik. Son hadisede klişe biraz değişiyor. Tacizci koltuğunda bu defa kırsal kökenli cahil, arsız ve görmemişin teki bir dinci değil bilakis medeni tavırlı, eğitimli (eğitim şart fakat bazen yetmeyebiliyor!), kültürlü, Evropa görmüş, bilgili bir yoga üstadı bulunmaktaydı. Mağdureler ise ne oldum delisi cahil köylü kadınları değil, eğitimli, kültürlü, varsıl bir takım hanımlar...

Misline farklı versiyonlarıyla bir hayli çok rastladığımız bu olayın diğerlerinden farklı bir boyutu var: Yoga üstadı, mahkeme kararından sonra diğer öğrencileriyle bir basın toplantısı yaparak şikâyetçiler hakkında ilginç tezler öne sürdü. Şikâyetçi kişiler hakkında yoga üstadı, “Bu kişileri yıllardır tanıyorum. Bu tacizin on sene farkına varmamışlar. Ne oldu 2 ay içinde farkına vardı? İfadeleri çelişkili. 4 bayan ‘Taciz yapıldı.’ diyor. Söyledikleri hikâye tacizi imkânsız kılıyor. O şekilde taciz yapılamaz” diyerek bir nevi komploya kurban gittiği iddiasında bulundu.

Üstâd’ın adına franchising anlaşmasıyla yoga eğitimi veren şikâyetçilerden bahsederken üstâd, “Bunlar kanunlara aykırı davranıyorlar. Fiş kesmiyorlar. Kaçak üretim yapıyorlar. Sonuç olarak sadece üyeler zarar görmüyor. Marka da zarar görüyor. Her uyarıda ‘Bizim işimize karışma. Türkiye’nin ekonomisi böyle işliyor. Burada herkes fiş kesmez’ dediler. Bu iki kişi en çok parayı kazanıyordu. Sert tepkiler gelmeye başladı. Her uyarımda bana tehditler yağmaya başladı. Bana ‘Seni rezil ederiz.’ dediler.” ifadelerini kullandı.

Öyle anlaşılıyor ki yoga sektörünün ekonomimize verdiği katma değer payı, câri açığımızı yamayacak derecede olmasa da önemlidir; bilvesile bunu da öğrenmiş oluyoruz.

Buraya kadar işin mahiyeti az-çok belli oldu zannediyorum fakat hadiseyi benzersiz kılan şey, yoga üstadının şu son cümleleri: “Filim gibi darbe girişimi. Bu süreçte internet adresimi çökerttiler. Sitem hacklenmiş zannettim ancak hacklenmemiş. Şifre ile girilerek, engellenmişim. Telefonum dinlenmeye başlanmış. O andan itibaren beni yüzlerce kişi kötüledi ve taciz davaları başlatıldı.” şeklinde konuştu.

*

Yani yoga üstadının savunması temelde şu üç kavrama yaslanıyor: Kumpas, dublaj, montaj!

Bu kavramları bir yerlerden hatırlıyor muyuz? Çok iyi hatırlıyoruz! Aleyhlerinde dönemin AYM’si tarafından laikliğe aykırılıktan kapatma davası açılan, genelkurmay sitesinden darbe tehdidlerine uğrayan bir partinin yöneticileri, sırtlarındaki keçeyi sudan çıkardıktan sonra biraz da utana sıkıla şöyle demişlerdi,

-Türk ordusuna bir kumpas kuruldu!

Hatırladığımız cümlelerden birisi budur ve daha şimdiden tarihe geçmiş bulunuyor; diğeri ise şu cümleydi galiba,

-17 ve 25 Aralık’ta hükümete karşı darbeye cür’et edildi!

Bir başka cümle ise bir babayla oğlu arasında geçen bir konuşma hakkındaydı ve şöyle, değerlendirmeye konu olmuştu.

-Bunların hepsi düblaj ve montaj!

İki-üç ay kadar sonra üyeleri elden geçirilen bir resmi bilim kurulu, hayrettir konuşmaların düblaj ve montaj olduğuna dair ilmi rapor vermiş, ayrıntılara girmeyi ise nedense lüzumsuz bulmuştu!

*

Darbe, düblaj, montaj: Eğer yeterince güçlü iseniz bu gerekçeleri öne sürerek aklanamayacağınız hiçbir dava yoktur. Ünlü yoga üstadı hakkındaki şikayet davası henüz devam etmekte olduğu için bu mesele hakkında müsbet-menfi bir imâda bulunmam, mevcut anayasamızın 138. Maddesi hükmünce yakışık almaz...

Velakin hâlâ sürmekte olan davaları geçtik de, henüz başlamamış davalar hakkında bile demediğini bırakmayan, mahkemenin hükmünü daha ilk günden tayin eden, beğenmediği mahkeme kararlarını ise, “Bu hakimler paralel zaten” diye yerin dibine sokan ayrıcalığı bu ülkede sadece başbakana tahsis edilmiş görünüyor.

Anlayacağınız yanlış düzeltmek, yoga sektöründeki başıboşluğa gelinceye kadar gün akşam olur.

Haydi hayırlı bayramlar!