‘Kürt aşiretleri Amerikan ajanlarına teslim, Kürtlerde millet bilinci yok, Kürtçe de Kürt sorunu da yok, hepsi Amerikan icadı, TRT Şeş eciş bücüş bir kanal, daha şeş beş Kürtce TV yayını yapmayı beceremezken bir de anadilde eğitim istiyorlar, nasıl yapacaklar’ diye ileri geri atıp tuttuğu bir videosu dolaşıyor, son günlerde epey alaka gördü.

Şairin bu ucube şovenlikleri, kimi sevenlerini de hayal kırıklığına uğratmış görünüyor.

Zaten sevmeyenlerse hayret avcılığına, ilgi arsızlığına veriyorlar. Dikkat çekmek için böyle provokatif konuştuğunu, tuhaf tuhaf esip savurmasının altında gündeme gelme çabası yattığını varsayıyorlar.

Ne yalan söyleyeyim, ben şiirini hayranlık derecesinde sever, ayrı bir yere koyarım.

Ama Türklük, Kürtlük, Alevilik ve Müslümanlık bağlarıyla ilgili tezlerini aynı derecede gülünç ve deli saçması bulmama mani değil.

Ucubeler sirkinde seyrana çıkardığı inciler arasında ne garabetler yok ki...Kürtler asimilasyonla Türk, Aleviler de Sünni yapılmazsa Türkiye’nin haritadan silineceği gibi iddialara dahi rastlarsınız.

Yani aslında yeni değil bu kıymetli (!) görüşleri...

Yine de çelişkilerini ortaya serip zevzeklik demeden çürütme gayretine girenler oluyor.

‘Üniversitelerde Kürtçe okutuluyor bile, Kürt edebiyatı bölümleri açılalı çok oldu. TRT Şeş’e senin verginden pay kesilmesine itiraz ediyorsun ama Kürtlerden de TRT Arapçaya pay kesiliyor, Alevilerden Diyanet’e, ona ne diyorsun’ gibi şeyler...

Oysa cevap yetiştirme zahmeti bile abes. Ciddiye almaya değmeyecek türden ‘kendince’ ezber bozma eksantriklikleri bunlar ve zırva tevil götürmez.

2 Mart 2013’te “Kur’an, hadis ve İsmet” başlığıyla Radikal’de yazmıştım.

Buyurun, tekrar okunası bir kesit size:

“Biraz edebiyat dedikodusu yapalım mı? Dil ve Edebiyat dergisinde gördüm. Şair Hilmi Yavuz’la bir olmuş, bir diğer şair İsmet Özel’i çok fena çekiştiriyorlardı. 

Hatırlarsanız Türklük tanımına, bu yakınlarda namaz kriterini de eklemişti üstat. 

Daha önce sadece İslam’ın şartlarından biriydi namaz. Oruç tutmak ve hacca gitmek gibi. Ama İsmet Özel, Türklüğün esaslarından biri haline de getirdi onu. 

Artık Türklükten istifa eden, maazallah Müslümanlıktan da çıkmış oluyor. Ya da tersi. Namaz kılmadınız mı ikisi birden gidiyor. 

Türklüğü Müslümanlıkla eşitlemeyi, özdeşleştirmeyi başkaları da düşünmüştü elbet. Ama namaz şartı koşmak kimsenin aklına gelmemişti. 

İsmet Özel, sıradan bir klişe tekrarlayıcısı değil yani. ‘Türklük bir tercihtir, ya Türk olursun ya gavur, artık Araplarla diğer Müslüman ırklar düşünsün’ gibi yenilikler de katıyor.

Benzer vukuatı çok. Üstadımızı, hurafe kalıplarının efendisi yapacak kadar çok. 

Hilmi Yavuz, Dil ve Edebiyat dergisinin Şiir Yıllığı’nda neler söylemiyor ki? 

Zafer Acar ile Üzeyir İlbak, söyleşi için geliyor. Hep birlikte verip veriştiriyorlar arkasından. 

Hilmi Yavuz: Bir zihinsel maluliyet, zaman zaman İsmet Bey’in marifetiyle ortama hâkim olmuştur. Üç Mesele kitabında söyledikleriyle insanların kafasını karıştırdı. 

Sayın Özel! ‘İslam’ın kendisi zaten bir medeniyettir, ayrıca medeniyete ihtiyaç yoktur’ ne demek? 

Bir ara adamı öylesine kültleştirdiler ki neredeyse üçüncü dini, fıkhi kaynak oldu. ‘Kur’an, sünnet, İsmet’ diye konuşanlar oldu. 

İlbak: Bir ara oldu, evet. Hatta ‘Şiir Okuma Kılavuzu’ yayımlandıktan sonra İsmet Özel’in, şiiri vahiy yerine koyduğunu düşünmüştüm... 

Acar: Yani Şiir Okuma Kılavuzu bana da Batılı bir şairin kaleminden çıkmış bir kitap gibi gelmiştir hep. Batılı referanslar uçuşuyor havada, ama yerli şiiri es geçmiş. 

Yavuz: Bir defa ben size bir şey söyleyeyim. Adam şiir tarihimizi bilmiyor. Yani divandan bir beyit ver, mümkün değil okuyup anlayabilmesi. Doğru dürüst Osmanlıca bildiğinden emin değilim. 

Acar: İstiklal Marşı Derneğini kurdu ya, davet edildim, gittim. Türkiye’de, hele de İstiklal Marşı Derneğinde yüzde 80 oranında Rus tarihi örnekleri verdi. Düşünebiliyor musunuz! 

İlbak: Erbain’den sonra İsmet Özel yok zaten. İsmet Bey artık şiir yazmıyor. Irk ekseninde beylik söz çoğaltıyor. 

Yavuz: Hele son şiirleri tam bir kepazelik. Kendi sitesinde yayımladığı şiirler var ‘Zom Tohumu’ diye...

Ve ben: Durum budur vesselam!”