İstanbul’da bizim eve etrafı ağaçlarla çevrili genişçe bir yoldan da geçilerek gidiliyor. Günün belli saatlerinden sonra gece yarılarına kadar yolun ağaçlı tarafında içinde hep erkeklerin oturduğu otomobiller görüyorum.

Mahalleye ilk taşındığımızda o yoldan her geçimizde gözüme çarpan kenara dizilmiş o otomobiller oluyordu; “Ne iştir?” sorularıma bugüne kadar makul bir cevap alamadım.

Otomobillerin ardı ardına dizildiği yol Boğaz manzaralı bir yer olsa neyse…

Saatlerini evlerine gidip aileleriyle vakit geçirmek yerine arkadaşlarıyla otomobil içerisinde muhabbet ederek geçiriyor o insanlar…

Kimseye herhangi bir zarar vermeden…

Gereğinden çok çalışıyor ve mutlu olmuyormuşuz

ABD’de itibarlı bir üniversitede öğretim üyesi olan Prof. Selçuk Şirin’in dün Hürriyet’te okuduğum “Mutlu olmaya mecalimiz yok!” başlıklı yazısı hatırlattı bana bunu.

OECD’nin son araştırma raporlarından birinde her ülkenin insanlarının çalışma saatleri ve işlerinden duydukları memnuniyet ile ilgili bulgular sunuluyormuş.

Her iki açıdan da zirvede yer alıyormuş ülkemiz.

Mesai bakımından en çok çalışan bizim ülkemiz insanlarıymış; haftada 60 ve daha üzeri saat çalışanımız toplam çalışanların yüzde 23.3’ü imiş…

Almanya’da bu oran 3.3, ABD’de 3.8, İsrail’de ise 15…

Çalışanımız bitik kalana kadar çalışıyor demek bu.

Otomobilde vakit geçirenler herhalde o 23.3’lük çok çalışanlar dışında kalanlarımız.

Aşırı çalışmak insanı mutluluktan da mahrum ediyormuş aynı araştırmaya göre ve bizim insanlarımız o konuda da zirvede.

Letonya’da insanlar 0 ile 10 arasında ölçülen iş-yaşam dengesinde 6.4 ile en mutlu çalışanlar; İngilizler de onlara yakın (6.2), Amerikalılar ile İsrailliler (biri 5.8, diğeri 4.6) bile görece mutlu çalışanlara sahip.

Peki çalışanlarının çoğu 60 saat ve daha fazla çalışan Türkiye’de mutluluk ne durumda?

Onu hiç sormayın; OECD skalasında Türkiye çalışanları mutluluk açısından 0 (sıfır) görünüyor.

Kendine vakit ayıramıyor, yaşam kalitesini yükseltemiyor anlamına geliyor bu.

Prof. Şirin’e kulak verelim:

“Bizden daha az kendine zaman ayıran OECD ülkesi yok maalesef. Oysa bütün araştırmalar gösteriyor ki insanlar kendilerine vakit ayırdıklarında, sanatla, sporla, sosyal ve kültürel etkinliklerle haşır neşir olduklarında hem daha mutlu yaşıyorlar hem de daha verimli çalışıyorlar. Tabii bu denklemin tersi de stresi arttırıyor. Yani kendine vakit ayırmayan, işiyle evi arasındaki dengeyi kurmakta zorlanan ve tabii fazla mesai yapanlardan oluşan bir ülkede hayat, herkes için biraz daha çekilmez oluyor.” 

AK Partili mahallede sokaklar

Yalıda değil, mütevazı bir mahallede oturuyorum. Bizim mahallenin halkı genellikle AK Parti’ye oy veren insanlar; son seçimde bağlı olduğumuz belediye başkanlığını az farkla da olsa yine kazanabildi AK Parti. Etrafa kulak veriyorum, insanlar bu defa ellerinin alıştığı partiye oy vermekte hayli zorlanacağa benziyor. (Yerel belediye bir kez DSP tarafından da kazanılmıştı).

Hizmetleriyle övünen bir belediyemiz var; şimdiye kadar 63 bin aileye çeşitli yardımlar yaptığı duvar reklamlarıyla duyuruluyor. Ancak görebildiğim kadarıyla, insanlar, yardımları kanıksamış görünüyorlar.

Şu sıralarda esas önem verdikleri, her gün kendilerinin ve çocuklarının üzerinden geçtiği sokakların durumu…

Bizim sokaklar boru döşenmek üzere kazıldı ve kazılan yerler uzunca bir süre açık kaldı. Ardından asfalt döşendi, ama açık kalması mı, yoksa yamalı bohça görüntüsündeki şimdiki durumu mu daha iyi sorusunu soran çok…

Yerel yönetim sorumlu değilmiş bu durumdan, bizim mahalle sokaklarının sahibi boruları kazan büyükşehir belediyesi imiş…

Vaktiyle belediyede önemli bir görevde bulunmuş bir dostumla şikayeti en yetkili yere ilettim.

“Hayır efendim” demiş asfalt işlerinin sorumluları, “Biz o sokakları güzelce asfaltladık.” Hatta birkaç da fotoğraf sunmuşlar en yetkili kişiye…

Bana gönderilen o fotoğraflarda sokaklar kaymak gibi asfaltlanmış görünüyordu, ama o kaymak gibi görünen sokaklar bizim sokaklar değildi.

Sokaklarımız şikayeti ilettiğim günden daha iyi durumda değil.

Konuyu açtığım AK Parti ilçe teşkilatında görevli bir komşum beni yüreklendirdi.

Dediğine göre, belediye bizim mahallenin sokaklarını doğru düzgün asfaltlamamış, ama bunun bir sebebi varmış: Sokaklarımız yokuş olduğu için kar yağdığında özellikle okula giden çocuklar yolda kayabiliyor ve sakatlıklar yaşanabiliyor; bu sebeple de belediye asfalt yerine küçük taşlarla sokak çalışması yapmayı planlamış.

‘Arnavut kaldırımı’ deniyor ya, işte o…

Yamalı bohça görüntüsündeki asfaltın oturması bekleniyormuş…

Mahalleli şimdi dikkatini o projeye yoğunlaştırmış görünüyor.