Yunanistan'a komşu İzmir'in Çeşme ilçesinde 17 temmuzda yapılacak eğitime destek amaçlı bir konsere Yunanistanlı sanatçı Vandi davet edildi. Kabul etti ve Çeşme'ye geldi.

Çeşme Belediye başkanı Lal Denizli başta olmak üzere otoriter devlet kültürlü organizasyonu, Yunanistanlı sanatçıyı geldiğine pişman etti.

Nasıl?

Sahne bir konserden çok bir savaşa seferberlik ilan etmek için halkın "milli" duygularını kışkırtmaya zemin olacak şekilde düzenlenmiş, Atatürk posterleri ve TC bayraklarıyla süslenmişti.

İhtimalen sanatçıdan düzenleme konusunda fikri alınmamış, dolayısıyla bir mutabakata varılmamıştı.

Sonuçtan anlaşılıyor ki, o bir "başüstüne"ci değildi.

E  gereği yoktu buradaki devlet kültüründe, devlet sanatçıya ne "emreder"se sanatçı "evet efendim" derdi.

Sanatçı tutum alıp da gaflet hıyanet içinde olacak, "ekmeği"ni tehlikeye atacak  değildi ya!

E bu Tc'nin devlet sanatçısı değildi, çok dinlenen bir Yunanistanlı şarkıcıydı, cepheden itiraz etti:

"Bu konser değil  siyasetin sahne düzeni, bu sahneye çıkmam" dedi.

Çıkmadı.

Sanki yanlış yapmış gibi İzmir marşı ve onuncu yıl marşı eşliğinde sanatçıya karşı cephe açıldı.

Hunharca lince davetiye çıkarıldı.

Belediye başkanı konuğu utanmazca kovdu, "derhal sınırları terk et!" dedi.

Türkiye'de yaşayan insanlar, sağcısı, kendini solcu zannedeni bir asırdır bu siyasi kültürel hapishanede.

Bu geri yerde yaklaşık yüzde 85 ortak.

Ve o çark birbirleriyle koltuk çatışması içinde nicel geriye çekişlerle sürüyor.

Kendini çağdaş sanan modernistler bu tür çıkışlarıyla bu geriye gidişe fiilen destek veriyor.

İnsanlık dışı mülteci karşıtı yaklaşımlardan sonra Çeşme Başkanı da evrensel değerlere vakıf olmadığını ilan etti.

Ama ne başkan Lal suçlu, ne Eğitim Vakfı, ne de İzmir Marşı, tüm donanımıyla birlikte bu çarkı hedefe koymadan "kurtuluş"un olmayacağı net görünüyor.