Böyle başlamamıştı ama böyle bitti.

Şimdi Yıl Sıfır! Hiçbir şey yeniden başlamıyor. Tam tersine, milyonlarca insanda umut sıfır, takat sıfır, hayal sıfır, güven sıfır!

Dün yoksul olan, yoksullaşan bugün zenginleşmedi, biraz olsun iyileşmedi.

Dün inşaatlardan düşen, işyerlerinde ölen işçiler bugün geri gelmedi.

Dün yurt dışına kaçmaya çalışan genç, doktor ya da işsiz, bugün o son yoldan, yolculuğundan eve dönmedi.

Dün kendi kafasına silahı dayamış bir asker ya da polis bugün birden amirinden saygı görmedi.

Dün sokak ortasında vurulmuş bir kadının çığlığı, bugün kendi sözleşmesini inkâr etmiş bir iktidarın kulağını delmedi.

Dün paralı ya da parasız eğitimde cehaletin, otoritenin, şiddetin, boşluğun tozlarını yutan bir çocuk bugün özgür bilgiyle, anlayışlı sevgiyle büyütülmedi.

Dün çöpleri karıştıran kadın ile evladı bugün dilediğince yemedi, beslenmedi.

Dün bilfiil işgal edilmiş ormanlarda, tarlalarda, kıyılardaki iktidar hempası şirketler bugün makul zeminlere çekilmedi.

Dün komşusundan bile inancından inançsızlığından, mezhebinden meşrebinden, kökeninden sözünden özünden gözünden nefret edende bugün bir muhakeme, bir vicdanlı insanlık belirtisi görülmedi.

Dün hayatın iliğini emen sözde yasal ve sözde yasadışı çeteler bugün ülkenin emip kuruttukları damarlarında yok edilmedi.

Dün kendi ürününde, kendi emeğinde boğulan bir köylü, bir çiftçi bugün bu hayattan hakkını aldığına şükretmedi.

Dün ölümü her gün bu hayattan nefret ederek bekleyen bir emekli bugün yaşadıklarına, gördüklerine, önündeki son hayat sayfalarına sarılıp gülümsemedi.

Dün sözde sevdiklerine nefret kusmuş birisi, kadın ya da erkek, genç ya da yaşlı; bugün öfkesini, hiddetini, bu dünyanın onca derdi varken kendi huzursuzluklarını yenemedi.

Dün köle gibi çalıştıran, işsizlikle tehdit eden, mobbing uygulayan birisi mesela, bugün birden insafa, izana, vicdana merhaba demedi.

Dün gazeteciliği kuklalık, kölelik, itaat-biat, iktidar yamaklığı, yalakalık, yalan işi haline getirenler bugün hakikatin, hakkaniyetin, hak ve özgürlüklerin dünyasına ya da en azından rüyasına koşuvermedi.

Dün kibir ve kinle idare eden birisi, ne yapıyorum, bugün bu milleti ayrımsız kucaklamalıyım diye bir an bile düşünmedi.

Dün depremde ölen onbinler, dün iş kazalarında 20 yılda 30 bini bulan katledilenler, dün onca yılda "şehit" diye kutsanıp hayatlarının başında sıvasız evlerden toprağa sayısız atılanlar, dün 100 yılı aşkın meseleleri akılla, vicdanla, hakkaniyetle, saygıyla, eşitlik, adalet ve özgürlük ve elbette kardeşlik ufkuyla bir milim çözemeyenlerin kurbanları bugün hakkını helal etmedi.

Türkiye Yüzyılı, Yüzyıllık Türkiye'nin milyonlarca evladını açlığa, umutsuzluğa, öfkeye, hayal kırıklıklarına, saygın bir hayattan mahrumiyete, bir ötekinden endişe ve nefrete göme göme, ufukları yok ede ede, hamasetle, inanç istismarıyla, "faiz bir daha artmayacak" gibi esasında nice soyguna kapı açmış dolanlarla öyle sıfırdan başlamadı…

Böbürlenmeler, kibirlilikler, şişinmeler, bayraklar ve bayramlar gölgesinde, milyonlarca hayatı ve geleceği yok edilmiş, ezilmiş, silinmiş, kazınmış, esasen cumhuriyetin dışına fırlatılmış olarak sıfırladı, sıfırladı, sıfıra sıfırladı!