Palavraya bayılıyoruz.

Son zamanların en gözde palavrası da “Bizim Avrupa Birliği’ne ihtiyacımız yok” üfürmesi.

Her konuda kavga edenler bu konuda omuz omuza, AKP, CHP, MHP, BDP, ulusalcılar, muhafazakârlar, say sayabildiğin kadar.

Hiçbiri Avrupa Birliği’ni istemiyor.

Avrupa’da da Türkiye’yi istemeyen şovenler var.

Avrupalı şovenlerle bizimkilerin tavrı birbirine cuk oturuyor.

Öylesine cuk oturuyor ki Türkiye, “devlet ödemelerine” Avrupa’yı karıştırmamak için “rekabet faslının” açılmasında ayak sürürken, birlikte AB üyeliğine aday olduğumuz Hırvatistan’ın iki yıl içinde üye olacağı açıklandı.

Birlikte başlamışız, biz hâlâ sürünürken Hırvatistan gerekli fasılları halledip Avrupa’nın eşiğine ayağını koymuş.

İki sene sonra içeri girecek.

Biz kapıda bekleyip, Avrupalılardan yakınıp, “Kimseye ihtiyacımız yok” diye babalanacağız.

İhtiyacımız yok mu gerçekten?

Şu son Hatip Dicle olayına bakalım, ondan sonra karar verelim ihtiyacımız var mı, yok mu.

Türkiye, AB üyesi olsaydı zaten Kürt sorunu olmazdı, Kürt-Türk eşitsizliği ortadan kaldırılırdı, otuz yıl boyunca yaşadığımız acıları yaşamazdık.

Hadi onu biryana bırakalım ve Dicle olayını tek başına inceleyelim.

İncelerken iktidardaki AKP de, Avrupa’ya karşı buz gibi soğuk duran BDP de kafalarını çevirip konuya bir baksınlar.

Dicle niye mahkûm oldu?

Devletle PKK lideri Öcalan arasında resmî müzakerelerin sürdüğü bir zamanda ANKA Ajansı’na verdiği demeçte söylediği bir cümle yüzünden.

“Ordunun operasyonlarını durdurmadığı takdirde onlar da meşru müdafaa haklarını kullanırlar” demiş.

Türk hukuk sistemine göre bu cümle “fikir özgürlüğüne” girmiyor.

Bu cümle “terör örgütü propagandasına” giriyor.

Bizim iktidar partisinin yöneticilerine sorarsanız, “Hukukumuz böyle emrediyor”, bu kadar net onlar için.

Ama dün Eser Karakaş, Star gazetesinde bize, çok yakın bir tarihte yaşadığımız bir olayı hatırlatıyordu.

Bolu’da bir gazete “Öldürülen her asker için beş Kürt öldürelim” diye yazmıştı.

Türk hukuku, bu cümle için ne karar vermişti?

“Bu cümle fikir özgürlüğüne girer” demişti.

Bir Kürt, “Ordu operasyon yaparsa onlar da meşru müdafaa haklarını kullanırlar” derse, bu “terör propagandası”, bir Türk “Her asker için beş Kürt öldürelim” derse, bu fikir özgürlüğü.

Sekiz yıldır iktidarda olan AKP’nin sözcüsünün önceki gün Dicle olayıyla ilgili “Ne yapalım, hukukumuz böyle” dediği “hukukumuz” bu işte.

İktidar, sekiz yıl boyunca bu “hukuku” değiştirmedi.

BDP de dâhil muhalefet partilerinden hiçbiri bu “hukukun” değiştirilmesi için baskı yapmadı.

Şimdi bir düşünün, biz Avrupa Birliği üyesi olsaydık ne olurdu?

Bir kere, hukuk sistemi “Türk” söyleyince başka, “Kürt” söyleyince başka karar veremezdi.

Dicle, söylediği o cümle yüzünden asla mahkûm olmazdı.

Hapse girmezdi.

Milletvekilliği iptal edilmezdi.

Türkiye bugün yaşadığı rezaleti yaşamazdı.

Bir ülkenin, “Benim Avrupa Birliği’ne ihtiyacım yok” diyebilmesi için seksen küsur yıllık cumhuriyetinde doğru dürüst bir hukuk sistemi kurabilmiş olması gerekir.

Bir iktidarın, “Benim Avrupa Birliği’ne ihtiyacım yok” diyebilmesi için sekiz yıllık iktidarında bu hukuk sistemini değiştirecek iradeyi gösterebilmiş olması gerekir.

Bu devletin de, bu iktidarın da, bu muhalefetin de “Avrupa Birliği’ne ihtiyacı var” çünkü bunların hiçbiri adil bir hukuk sistemi kurabilecek güce de, yeteneğe de, birikime de sahip değil.

Şimdi hep birlikte debelenip duruyoruz kendi yarattığımız krizin içinden çıkabilmek için.

Hem debeleniyoruz hem babalanıyoruz, “AB’ye ihtiyacımız yok” diye.

Biz bir fasıl açmayı bile beceremezken onlar Avrupa’ya üye olduklarına göre demek “zavallı” Hırvatların AB’ye ihtiyacı varmış.

Hiç merak etmeyin bizde bu akıl varken sadece kendi sefaletimizle övünmez, bir de “üye oldular” diye Hırvatlara acırız.

[email protected]