Ben bütün yolarkadaşlarımı sevdim... Tramvaydan inerken ekşi bir tat bırakanlar da dahil... Bıraktıkları tadı değil, yolarkadaşlıkları süresinde bana verdikleri güzelliklerle anıyorum onları da... Benim tramvayım en son durakta duruncaya kadar da böyle devam edecek yolculuk...

Ben şaşırmıyorum artık... Şaşıranlara şaşırıyorum sadece... Hayat devam ediyor... Tramvayım süratle son durağa doğru yol almakta... Daha kaç durak var... Daha kaç yeni yolcu biner tramvaya, kaçı bir dahaki durakta iner bilmiyorum... Bilmem de gerekmiyor... Hayatıma renk katan tüm yolarkadaşlarımı sevgiyle anıyorum bugün... Bildiğim, yaşamak güzel şey diye haykırıyor olabilmem...

Yaşamak güzel şey! Aslolan hayattır!...