31 Mart seçimlerinin benim adıma en önemli siyasi sonucu, çok önemli sayıdaki vatandaşın Millet İttifakı’nda tezahür eden eklektik tabloya destek vermesiydi. Bu tablonun siyasi kısmı CHP, İP, HDP ve Saadet’ten oluşuyor, bunlara küçük sosyalist, marjinal gruplar ve gayrimeşru olarak da FETÖ, PKK ve dış dünyanın aktörleri net destek veriyordu.

***

Bu ülke 22 Temmuz 2015’ten beri tarihinin en büyük saldırılarını aldı. Hendekler, devlete sızmış FETÖ’cülerin PKK ile ortaklaşması sayesinde döşendi. Terörle mücadele edebilmek için binlerce şehit verdik. Bizzat HDP’nin çağrısı ile 6-7 Ekim’de yaşanan ayaklanma provasında 52 Kürt vahşice katledildi. Suriye’nin kuzeyine yapılan zorunlu operasyonlarda yine birçok kayıp verdik. 15 Temmuz’da ise 251 vatandaşımız şehit oldu. FETÖ, PKK, DEAŞ el ele vermişti. Ülke uçurumun kenarından döndü.

***

Canı epeyce yanan terör örgütlerinin Erdoğan’ın karşısındaki siyasi rakiplere destek vermesi Millet İttifakı’nı bağlamaz denebilir. Ancak süreçlerde bunların ilaç için net bir tavır aldıklarını gördünüz mü? FETÖ’nün yayın organlarında gözyaşı dökenler, MİT TIR’ları operasyonlarını destekleyenlerdir bunlar. En son bir CHP’li “Suriye sınırında başkası olacağına PYD olsun”diyordu.

***

Ama yine de bu garip ittifak tüm bu anormallikleri, beş benzemezlikleri, gayrimilli tercihleri ile siyasi bir aktör olabildi. Bunun çok ciddi bir mesele olduğunu, hatta en ciddi meselemiz olduğunu düşünüyorum. Millet oy tercihleri nedeniyle asla suçlanamayacağına göre, sıkıntılar nerelerde yaşandı anlamak durumundayız. Hangi tarihsel, sosyolojik, kültürel etkenler, hangi korkular rol oynadı? AK Parti’nin hataları neler? Bu kesimler neden hoşnutsuzluğunu giderecek yerli/milli bir siyasi hareket çıkaramıyor ya da neden CHP’yi dönüştüremiyor?

***

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Ülkemizin bekasını ilgilendiren meselelerde, siyasi görüş ayrılıklarımızı bir tarafa koyarak, 82 milyon hep birlikte TÜRKİYE İTTİFAKI olarak hareket etmeliyiz” cümlelerini bir de bu açıdan okumak gerekir diye düşünüyorum.