Taraf’tan ayrılan “amasız barışçılar” yeni adresleri Serbestiyet’te birbirlerine düşmüşler.

Kendilerine yakışan şekilde ayrılık yazılarıyla Taraf’a veda edenler, bu kez de peşlerinden sürükledikleri bazı isimlere eleştiri oklarını yöneltmişler.

“Hain” , “ihanet” lafları havalarda uçuşuyor.

Hükümeti eleştirmeleri sorun olmuş.

“AKP” düşmanı ilan edilmişler.

“Hepimiz aslında kullanışlı, faydalı aptallardık” türü yazı yazmamaları ihanetle karşılanmış.

“Paralel yapının temsilcisi, taşeronu” olmakla suçlanmış bazıları.

İçlerinden bazılarının ses kayıtlarını, yolsuzluğu, hırsızlığı yüksek sesle dile getirmesi “amasız barışçıların” kimyasını bozmuş.

Yine içlerinden bazılarının Gezi olaylarında “katledilen” insanların hesabını sormaları, AK Parti’nin stepne kalemlerini kızdırmış.

Ve daha neler neler...

Şimdi bu yazdıklarıma da itiraz edecekler ama (bakın yine ama dedim “amasız barışçılar”) ben veda yazılarının yalancısıyım...

Sonunuzun böyle olacağını buradan ayrıldığınız gün yazdım.

Bazılarınızla ayrılık günü telefonla konuşmuştum.

Taraf’ta yaşananları anlamadığınızı ama yine de ayrılmaya karar verdiğinizi söylemiştiniz.

Ben ise sizlere “anlamadığınız konuda bu kadar acele karar vermek ne kadar doğru” sorusunu yöneltmiştim.

Ancak gelinen noktada “sen haklıymışsın, bunlar Taraf’ı AK Parti’nin yayın organı hâline getirmek istiyorlarmış. Gazetelerinde yazdıkları yazılara baksana” cümlelerini bazılarınızdan duymak beni mutlu etti.

Eski defterleri tekrar açmanın ne sizlere ne de bana bir yararı yok.

Ama ortaya çıkan bu kirlilikten sonra “amasız barış” savunmalarının altında ne büyük bir yalan olduğu her gün yazılan yazılar, atılan twitler ve ekranlarda söylenen sözlerle ortaya çıkıyor.

Evet, Taraf’a da bir Alo Fatih hattı kurulmuştu.

Telefonun bir ucunda Alo Oral, öteki ucunda Alo Hüseyin vardı.

Hüseyin emredecek, Oral “peki efendim” sözleriyle gereğini yapacaktı.

Alo Oral’ın odasını daha göreve başlamadan 10 gün önce Alo Hüseyin’in çiçek bahçesine çevirmesi de işte bu nedenleydi.

Göreve başlar başlamaz Taraf’ta olmayan sansürün hayata geçirilmesinin nedeni de buydu.

Cengiz Çandar, Hasan Cemal, Emre Uslu, Mehmet Baransu, Büşra Ersanlı ve daha nicelerinin yazdıkları, söyledikleri Alo Hüseyin’i ve efendisini rahatsız edecek, “özenle yazılar sansürlenecekti”.

Bu kişilerin tepkisi üzerine geri adım atıyor gibi yaptınız. Kendinize de “amasız barışçı” yalanını buldunuz.

Sizi yasadışı dinleten kişiler ve kurumlar hakkında tek bir kelime yazamamanız da içler acısı başka bir durum.

“Sizi 1000 TL’lik eleştirebilir miyim Sayın Başbakan” noktasından, yüksek maaşla geldiğiniz durum ortada.

Para sizi de efendilerinizi de bozdu. Ses kayıtları sağ olsun her gün bunu anlıyoruz.

Dedim ya eski defterleri karıştırmayalım.

Çok üzülürsünüz.

Sizleri üzmek istemem.

Ama şunu söylemeliyim.

Başbakan sizi de kendisine benzetti.

Hırsızlık, yolsuzluk, ses kayıtları konuşulmasın diye her gün yeni bir hakaretle gerçeği kapama telaşını gördükçe sizlerin “amasız barışçı” lafınız aklıma geliyor.

Alo Fatih kayıtlarını dinledikçe, Alo Oral aklımdan çıkmıyor.

Dün demokrasi, hukuk, Anayasa diyordunuz. Bugün otokrasi, paralel.

Dün yasadışı telefon kayıtları için “Demokrasi için telefon dinleyen de dinleten de şereflidir” naraları atıyordunuz.

Bugün yasal yolsuzluk kayıtlarına girmemek için montaj, dublaj esprileri yapıyorsunuz.

O kirli paraların bir kısmının patronlarınız tarafından cebinize girdiğini bilerek.

Yıldıray o meşhur dizelerinde ne yazmıştı:

“Baylar, bayanlar burası Türkiye Cumhuriyeti’dir. Bu ülkenin devleti öyle ciddi işlerini ortalıklarda yapmaz, vatandaşın yanında da her şeyi konuşmaz.

Bu ülkede önceden duyamadıklarımız ve olmadan bilemediklerimiz yüzünden başımıza çok büyük felaketler geldi. Bu yüzden o sözün tam zamanıdır.

Demokrasi ve hukuk devletini korumak için o dinletmeleri yapanlar da, yaptıranlar da, internete koyup yayanlarda da şereflidir.”

Ahh o ses kayıtları ahh..

Bütün foyanızı ortaya çıkaran o yasal ses kayırları...

[email protected]