“Asiye nasıl kurtulur", Vasıf Öngören'in filmleri de çekilen meşhur tiyatro oyunu. Asiye, ezilenleri temsil ediyor.  

Ama bahtında mutlu son yok. Rüyasında dahi göremez, imkansız bir hayal onun için. Ne yapsa ne etse kısıldığı kapandan kurtulamıyor. Müjde Ar canlandırdığında bile (!)  

AK Parti lideri Erdoğan, yeni İstanbul İl Başkanı Kabaktepe'yi şöyle takdim etmişti:  

“1994 ruhuyla 2023 hedeflerimizi gerçekleştirecek bir arkadaşımız”. 

94 Ruhu'na dönmekten, o günkü fikirlere dönmeyi anlayanlar oldu.  

Oysa eski fikirlere, ideallere dönme arzusunu yansıtmıyor. 

Belli ki Erdoğan, kendisine İstanbul Belediye Başkanlığını kazandıran eski heyecanı, tutkuyu, dinamizmi arıyor. 

Kapı kapı dolaştıran o aşkı, o şevki partisinde görmek, teşkilatlarında o ruhu tekrar ateşlemek istiyor. 

Fakat bir açmazı var... 

AK Parti artık muhalefette değil, iktidar bile değil, bizzat muktedir rolünde.  

10 yıl önceki AK Parti dahi yok.  

2010 referandumuna 2 gün kala Başbakan Erdoğan, CNNTürk'te Taha Akyol'a konuk olmuştu. Milletvekili dokunulmazlıklarını kaldırmak için bastıran muhalefete şöyle diyordu: 

"Milletvekili dokunulmazlığını tümüyle kaldırdığınız zaman bu ülkede siyaset yozlaşır, milletvekilinin özgüven içinde çalışma imkanı kalmaz. Bir başbakan bile her an bir savcının, bir yargıcın yargılamasına açık, Demokles’in kılıcı her an boynunda sallanacak gibi hisseder. Şu anda sıkıntı çekiyoruz, o zaman nasıl bu görevi yapacağız. Dokunulmazlığın kaldırılmasını isteyenler, sadece kendi iktidarları olmadığı için bunu istiyorlar. Kendi iktidarlarında niçin böyle bir talepte bulunmadılar..." 

Şimdi o Demokles'in kılıcı AK Parti'nin elinde ve muhalefetin başında sallanıyor. 

Artık "seçilmişleri atanmışların oyuncağı yapmamayı, siyaseti yargı vesayeti altına sokmamayı" savunmuyor AK Parti. Dokunulmazlıkların  kaldırılmasını, sandıkla gelenin sandıksız gönderilmesini savunan taraf. 

Artık ayrımcılığa uğrayan değil uğratan tarafta.  

Artık öncülleri kapatılan, kapatılmak istenen, yasaklanma tehdidi altında siyaset yapan değil AK Parti. Bu güç ve ayrıcalığı rakiplerine karşı kullanan durumunda. 

Artık soldurulan, sudan mahrum bırakılan o değil. Hangi çiçeğe adalet suyu verilip hangisinin kurutulacağını seçen AK Parti'nin kendisi. Bununla gurur da duyuyor. 

Artık milletvekilliği, belediye başkanlığı yargı eliyle düşürtülen AK Parti değil. Valiye hakaretten ceza alırsa Erdoğan  gibi İmamoğlu'nun da başkanlığının düşeceğini müjdeleyen, HDP'li belediyelere çatır çatır kayyum atayan o. 

AK Parti, mağduriyet hikayesinde karşı tarafa geçti, roller değişti. Artık mağdur edilen değil, eden. Ötekileştirilen, dışlanan değil ötekileştiren, dışlayan makamında. 

Artık AK Parti'nin gözünde, başörtüsü yasağından, askeri vesayet ve darbelerden yana olmaları eski CHP'yi, 28 Şubatçıları dinden, imandan, yerli ve millilikten çıkarmıyor. Kendisine seçim kaybettirdiği için, tam aksine o yanlışlardan tövbe etmesi CHP'yi jet hızıyla hepsinden çıkarıyor. Dine, imana, yerli ve milliliğe zinhar aykırı bir terbiyesizlik, kötülük ve hainlik oluyor bu. 

Artık hak, özgürlük ve demokrasi arayan taraf değil AK Parti. Düzenin sahibi oldu. Birinci mücadelesi de ne yapıp ne edip iktidarda kalmak ve devletine karşı hak, özgürlük arayışlarından düzeni korumak. 

Artık muhalefeti bölmeye, Erbakan'ı anma gecesindeki birlik, beraberlik fotoğrafından CHP ile HDP'yi hoyrat bir makasla oyup yalnızlaştırmaya baş koymuş bir AK Parti var.  

Suyu terse, yokuş yukarı akıtmaya uğraşıyor. Boşa kürek çekmek değil mi? 

Özlediği ateşli ruhu, o taraftan karşıya taşınırken muhalefette bıraktı. 

Artık muhalefet düzeni değiştirmek için yanıp tutuşuyor, AK Parti ise savunuyor. 

Bu şartlarda, haksızlık ve mağduriyetle kamçılanan 94 Ruhu'na nasıl geri dönecek? Düzenin partisi olma açmazından kurtulmadan mümkün mü!