12 Eylül rejiminin direkt bir mağduru değilim, ailemden ve birinci derece akrabalarımdan direkt olarak 12 Eylül şiddetine maruz olan biride yok.

Ancak yine de ben bir 12 Eylül mağduruyum.12 Eylül 1980 mağduru değil 12 Eylül 2012 mağduruyum.12 Eylül 2012’de anayasa değişikleri için yapılan referandumda “yetmez ama evet” dediğim ve bunu gazetemizde de yazdığım için kendi sosyal çevremde mağdur(!) edilmiş biriyim.

Bunu savunduğum için yan masalardan kalkıp masama vura vura konuşan demokratlar(!) mı? İstersiniz, 1982 Anayasasına evet dediğimi iddia edenler mi? İstersiniz hepsi ile karşılaştım.”Yetmez ama evet dediğim”  taşradaki sosyal çevremde bir 12 Eylül mağduruyum.(!)

12 Eylül 1980 rejiminin gerçek mağdurları ile bu durumu kıyaslamak bile abesle iştigaldir, daha doğrusu böyle bir kıyaslama akla uygun bile değildir. Beni korkutan 12 Eylül referandumu sırasında “yetmez ama evet” dediğim için öfkelenenlerin elinde 12 Eylül 1980 darbesini yapanların elindeki güç olsaydı ne yaparlardı sorusuna net bir cevap veremiyor olmam.

“3” büyük bir sayımıdır. Bazen çok büyüktür. Neyi ne kadar ifade ettiğine göre değişir.”3” 12 Eylül darbecileri yargılansın diye tüm Türkiye’de olduğu gibi Düzce Adliyesi önünde yapılan eyleme Akçakoca’dan katılan kişilerin sayısıdır. Yönetmenimiz Nevzat Cingirt’i de sayarsak 4 kişi. 12 Eylül darbecileri yargılansın diye Düzce’de eylem yapanların tamamı 20 kişi civarındaydı zaten.

12 Eylül 1980 darbesinin gerçek mağdurlarının birçoğu anayasanın 15. Maddesindeki değişikliğin darbecileri yargılayamayacağını savundular. Ancak şimdi herkes davaya müdahil olmak için yarışıyor. Müdahil olmaya çalışırlarken de kuyruklar yine tava sapı, bu davadan bir şey çıkmaz ama demeyi ihmal etmeden.

Bu davadan bir şey çıkıp çıkmayacağını bilemiyorum. Ancak darbecilerin bundan dolayı ifade veriyor olması bile güzel. Emin olduğum şey 1982 anayasasını toplum olarak değiştirebilmiş sivil bir anayasa yapabilmiş olsaydık bu davadan çok şey çıkabilecek olmasıydı.

Ne diyordu CHP eski Genel Başkanı Deniz Baykal muhaliflerine kızarken anayasanın ruhunun anlamamak ile suçlayıp esip gürlüyordu. Başkasını bilmem ancak o anayasanın ruhunu çok iyi anladığımı biliyorum ve o ruh bana ait değil, Deniz Baykal ve Süleyman Demirel gibilere ait.

Süleyman Demirel niye müdahil olmadı diye merek edilirken niye müdahil olmadığı sorulması gereken diğer bir kişide Deniz Baykal olmalı. Rahşan Ecevit’ de müdahil olmak için müracaat olanlar arasında niye yok acaba?

Darbecilerin yargılanmasını küçümseyenleri n durumunu Sayın Mustafa Kartoğlu çok güzel bir fıkra ile özetlemiş.”Adamın biri “Bir motor icat edeceğim ve kayığı nehirde bununla yürüteceğim” der. Köyün müzmin muhalifi “Gitmez bu kayık” diye basar yaygarayı. Zehiri etkilidir; herkes“icat çıkaran”la alay eder. Ancak gün gelir, motor yapılır, kayığa takılır. Büyük bir gürültüyle yol almaya başlar nehirde kayık. Bütün gözler müzmin muhalife döner. Yüzünde mahcubiyet izi yoktur. Omzunu silkeleyerek kayığı gösterir; “Durmaz bu!..    

Her şeyi AKP karşıtlığı ve öfkesi üzerinden yorumlamaya çalışanlara tavsiyem, durmuş saat bile günde iki defa doğruyu gösterir lafından hareketle bu davaya bakmaları. Bu dava saatin durup doğruyu gösterdiği an olarak değerlendirirlerse vicdanlarını da rahatlatmış olurlar. Siyaset sadece AKP’ya karşı ya da yandaş olmakla sınırlı değil ki.

12 Eylül 2012 referandumunda “yetmez ama evet” diyenler bu darbecileri yargılayan bu davaya da “evet ama yetmez” diyerek bakıyorlar. Beklentiler sadece darbeleri yapan generallerin değil uzantılarının özelliklede insanlık suçu işleyenlerinde hak ettiklerini bulması.

Yukarıda şahsımı 12 Eylül 2012 mağduru olarak nitelemem sadece bir ironidir. Anlamayanlar ve anlamak istemeyenler için bu açıklama. Çünkü 12 Eylül 2012 mağduru değil gururlusuyum.