Hepinizden rica ediyorum. Bugün bir Sözcü Gazetesi alın ve manşet haberini okuyun. Okuyun ve kör muhalefetin insanı ne hallere düşürdüğünü görün.

Hadi, sizi zahmete sokmayıp en ibretlik noktasını aktarayım: Sözcü, PKK'nın 8 Mayıs'ta başlayacak olan çekilmesine"sözde çekilme" demiş!

Bu sürece karşı çıkanların ne kadar zor durumda olduklarını bu ifadeden daha iyi ne anlatabilirdi!

Adamlar karar alıyor, tarih veriyor; bütün silahlı unsurlarımızı Türkiye'den çekiyoruz diyor; Sözcü ise "sözde çekilme"ifadesiyle bu büyük olayı inkar etmeye çalışıyor.

Başka ne yapabilirdi ki?.. Başka ne yapabilirler ki?..

Sürecin ilk gününden itibaren, AK Parti'nin bu sorunu çözme ihtimali karşısında kabus görenler, yazdıklarıyla, çizdikleriyle, yürüttükleri yoğun kampanyayla halkı gerçeklikten koparıp kendi oluşturdukları hayali bir dünyaya hapsetmeye çalıştılar.

Tasvir ettikleri o dünyada yalandan, riyadan, ihanetten başka bir şey yoktu. AK Parti ihanet içindeydi. Süreci destekleyen herkes ihanet içindeydi, akil insanlar ihanet içindeydi. Her şey aldatmaca, her şey yalandı.

Bütün umutlar çökünce

Önceleri, Öcalan'ın PKK'ya söz geçirememesine bel bağladılar. Nasılsa Kandil İmralı'yı dinlemeyecekti. Silahlar susmayacaktı; barış marış gelmeyecekti; Erdoğan'ın tek amacı zaman kazanıp seçimler dönemini terörsüz atlatmaktı.

Ama silahlar sustu. Newroz açıklamasıyla birlikte örgütün Öcalan'ın tam hakimiyeti altında olduğu ortaya çıktı.

O zaman "Gizli pazarlık yaptılar, Türkiye'yi sattılar, ülkeyi böldüler" propagandasına bel bağladılar. Ama ortaya hiçbir şey koyamadılar. Yollanan her mektup, yapılan her açıklama, PKK'ya özgür siyaset yapma sözü dışında hiçbir söz verilmediğini ortaya koyuyordu. (Tabii, temel hak ve özgürlüklere ilişkin her reformu ve devletin Kürtler'i inkar çizgisinin anayasadaki köklerinin temizlenmesi çabalarını "PKK'ya taviz" olarak görüyorsanız, o zaman başka.)

Ve dün, Kandil'den yapılan "çekiliyoruz" açıklamasıyla yaşadıkları hayal kırıklığı doruk noktasına ulaştı. Bu işin şakası yoktu; "başarısızlık" için bel bağladıkları bütün pürüzler teker teker çözülüyor; PKK bal gibi çekiliyordu. Gidiyorlardı işte... Bunun ötesi yoktu. Bunun "ama"sı, "fakat"ı olamazdı. Kimse bu büyük başarıya kulp takamazdı.

İşte o çaresizlik onları "sözde çekilme" gibi absürt ve acınası bir manşet atma noktasına getirdi.

Yarın öbür gün demokratik reformlar gerçekleşip silahlar temelli olarak bırakıldığında "sözde barış" diyecek; normalleşme tam olarak sağlandığında ise "sözde normalleşme" diye manşet atacaklar!

Artık top toplumda

Şimdi Türkiye'nin demokrasi çıtasını yükseltmemiz gereken yeni bir aşamaya giriyoruz. Artık silah yok; tehdit, şantaj yok! Siyasetin gücüyle bu ülkeyi dönüştürme kabiliyetimizi ortaya koymamız gereken bir dönem bu.

AK Parti, iktidarda olduğu on yıl boyunca bu dönüşüme öncülük etme isteği ve kabiliyeti olduğunu ortaya koydu. Ama yaşanması gereken zihniyet değişimi öylesine köklü ki, bu sadece iktidarın kararlılığıyla ya da siyaset yapma tecrübesiyle gerçekleşemez. Toplumun da dönüşmesi gerekir.

Kemalist rejimin Kürtler'i inkar politikasının bütün izlerini yok etmek ve halkların gönüllü birliğini yeniden kurmak için bütün bir toplum olarak, doğrularımızı sorgulamak, eski ezberlerimizi unutup tabularımıza cesaretle bakmak; milliyetçilik anlayışımızı gözden geçirmek zorundayız.

Evet, iktidar yolu açtı. Siyaset bütün imkanlarını seferber etti. Erdoğan, "bütün milliyetçililikleri ayağının altına aldığını" ilan etti. Daha ne yapsın?..

Şimdi top bizde. Sürecin ilerleyebilmesi artık toplumun sorumluluğunda...