IŞİD Süleyman Şah Türbesi’ni kuşattığından beri kendi kendime düşünür dururdum.

Hani, askeri işlerden anlamam ama o türbe IŞİD’in ya da bölgedeki herhangi bir gücün eline Türkiye’yi kendi istediği anda  savaşa çekebilmek için mükemmel bir koz veriyorsa,  Türkiye’nin ne yapıp edip provokasyona bu kadar açık  bir noktayı düşmanın elinde bırakmaması gerekiyordu.

Düşünün, IŞİD’in gözü iyice kararmış ya da IŞİD içinde cirit atan yabancı servislerden biri Türkiye’yi bölgede silahlı çatışmaya çekmek istemiş. Tek yapması gereken, türbeyi bombalamak ve orada kurbanlık koyun gibi bekleyen  38 askerimizi öldürmek…

Ne kadar kolay değil mi…

Ondan sonra olacaklar artık TSK’nın değil, provokasyonu yapanların inisiyatifinde gelişmek zorundadır. İster isteyin, ister istemeyin, ister zamanlı ister zamansız bulun,  toprağınıza ve askerlerinize yapılan bu saldırıyı cevaplamak zorunda kalırsınız.

Savaşların hepsi kötüdür ama en kötü savaş sizin seçmediğiniz, bir emrivakiyle mecbur bırakıldığınız savaştır.

O yüzden de, Süleyman Şah Türbesi’ni boşaltma operasyonunun haberini  alınca derin bir ohh çektim.

Bu işi tereyağdan kıl çeker gibi hallediverdikleri için emeği geçen herkesi; kararı verenleri, operasyonu yönetenleri ve uygulayanları kutlarım. Ellerine sağlık.

* * *

Bu operasyonun YPG güçlerinin bilgisi dahilinde ve onlarla koordineli bir biçimde yapılmış olması ayrıca önemli.

Öğrendiğimiz kadarıyla operasyon hem koalisyon güçlerine, hem de YPG’ye önceden haber verilmiş ve YPG güçleri de gereken desteği vermişler. Bu destek sayesinde türbeyle Türk sınırı arasındaki 30 küsur kilometre mesafenin büyük bir kısmı Kobani topraklarından geçerek gerçekleştirilmiş.

Bu operasyon sırasında gerçekleşen işbirliği, Türkiye’nin bölge Kürtleriyle kurmayı hayal ettiği ilişkinin güzel bir örneği olarak çok önemli. Bu işbirliğine Türkiye’nin Kuzey Irak’tan sonra artık Suriye Kürtlerini de tehdit olarak değil, dost bir oluşum olarak gördüğünün deklarasyonu olarak bakabilir  ve Türkiye- Kobani ilişkilerinde yeni bir sürecin başladığını söyleyebiliriz.

Ne demişti Davutoğlu Diyarbakır İl Kongresi’ndeki konuşmasında:

“Çözüm süreci üzerinden bu ülkede sağladığımız birlik ve beraberlik temelinden yeni bir Ortadoğu hedefliyoruz. Türk'ün, Kürt'ün, Arap’ın kardeş olduğu bir Ortadoğu istiyoruz. Her yerde omuz omuza durduğumuz bir Ortadoğu istiyoruz.(…) Kobanili kardeşlerimiz bize tarihin emanetidir. Buradan Kobanili kardeşlerime selam yolluyorum. Hepsinin  tek tek öpüp bağrıma basıyorum.”

Başbakan’ın Diyarbakır’da verdiği bu dostluk mesajının ardından, bugün Süleyman Şah Türbesi operasyonu vesilesiyle gerçekleşen işbirliğiyle birlikte, artık hem çözüm sürecinin geleceğine, hem de Ortadoğu’nun geleceğine daha umutla bakabiliriz.

* * *

Gelin görün ki, provokasyon ihtimalinin ortadan kalkması ve Suriye Kürdistan’ı ile ilişkilerimizdeki bütün bu olumlu gelişmeler karşısında herkes “ohh” çekmedi. Tam tersine, derin bir hayal kırıklığı yaşayan geniş bir cepheyle karşılaştık.

Anlaşılık bir durum; çünkü  provokasyon ihtimali yok olmuştu.  

İçlerinde,  zamanında “söz konusu vatansa her şey teferruattır” sözüne karşı insan hayatını savunan nice eski demokratın da olduğu geniş bir muhalif cephe, “sol”culuğuyla övünen birçok yayın organı, AK Parti’yi “vatan toprağını IŞİD’e terk etmekle” suçlamaya ve şoven milliyetçi çığlıklar atmaya başladılar.

Oysa aynı cephe, tıpkı Süleyman Şah Türbesi gibi  sembolik olarak vatan toprağı olan Musul Başkonsolosluğu’nu zamanında boşaltmadığı için iktidarı az suçlamamıştı.

Ne diyelim…

AK Parti düşmanlığının ülke düşmanlığına, insan hayatını hiçe saymaya, hatta daha çok ölüm için yanıp tutuşmaya  kadar varabildiğine ilk defa şahit olmuyoruz ki!