Her insan akıl baliğ olduktan sonra kendine göre bir dünya kurgular hayata geçse de geçmese de.

Bu plan ve program kişinin hayal ve yaşadığı çevresine ve yaptığı işe göre değişir.

Kimileri sizin bu hayalinize olmayacak duaya amin çekiyorsun dese de,hayal, gerçeğe uzanan yolun köprüsüdür.

Düşleri olmayanın yaşamı hem sığ hem de mattır.

Ne hayallerle yola çıkarsınız ama beklenmedik bir kaza,hastalık  veya sürpriz yaşamınızı altüst eder.

Bu kaza ve ölüm olur ,sakatlayıp sizi yatağa bağlar, tekerlekli sandalyeyle dolaştırır, koltuk değnekleriyle ömür boyu sakatta bırakabilir.

Bunun tersi beklenmedik ezberiniz bozan  bir aşkta olur ve tam tersi bütün planlarınız suya düşer duygularınızın peşine takılır, aklınız yeter ama duygularınıza gücünüze yetmez,aklınızla gönlünüz arasında sürekli kavgaya seyirci kalırısınız uzanıp tutmadığınız gibi,susturamazsınız iki tarafı da, kendinizi tanıyamaz  böylesi bir karışık duygular içinde savurur hayat sizi,kendinize yabancılaşırsınız.

Hep ben nerede yanlış yaptım sorusu aklınıza bir çengel olarak takılır,bir yanınız yanlış yaptığınızı bir yanınız ise yapmanız gerektiğini anlatır size, bir vücutta iki insan veya iki cinsi taşırsınız.

Artık kendinizi teselli edecek veya bir yol arayışına girersiniz,en çokta kendi içinizde yolculuğa çıkar,kendinizi tanımaya çalışırsınız ama insanın hiç tanımadığı kendisidir,kendini tanımak için uğraş verir insan fakat buna da ömrü yetmez.Bu yalnız size özgür değil tüm insanlığın ortak sorusu ve uğraşıdır.

İnsanlar kaderlerini belirleme şansına sahip değildir,belirlemek için plan program yapar ama o da ne kadar tutar onu da zaman gösterir.

İnsan kendini tanısaydı doktoruyla sürekli tartışırdı,insanın hiç tartışamadığı kişi doktorudur.Başka meslek gruplarıyla tartışacak bir şey bulursunuz ama bu doktorlarla ilgili geçerli değildir.Doktorun aşık olduğunuz ve paylaşmak istemediğiniz kadının en mahrem yerine parmak atması,memelerini  sıkması karıştırması karşısında ciddiyetinizi bozmadan hiç müdahale etmeden de kendinizi teslim edersiniz.Niye çünkü senin vücudunu senden daha iyi tanıyor ve çözümü onun  sözlerinde ve yazdığı reçetesinde gizli.

Biraz yazıyı hayatın şen şakrak yönüne çekelim.

Kadın demiş ya geldim gidiyorum iki deliğimden  birisini doyuramadım..

Et isteyen yerimle,ekmek  su isteyen yerimin istekleri hiç birbirine uymadı.

Havaların çok sıcak geçtiği soğuk suyun her zaman bulunmadığı,güneşin tepesine dikildiği, yeşilin olmadığı, rüzgarın yaprağı oynatmadığı bir mevsimde kadın; buz gibi  suyu içtikten sonra,eğer bu buzdolabını bulanı tanısaydım kızlığımı buna sevgisiz verirdim ,hiçbir esprisi olmayan dun kofa verdim kızlığımı, yanarımda ona yanarım,der.Yanında ki kadın da kim sevdiğine kızlığını verdi ki,düşündüğüne bak,demiş.

Adam bir gün karısıyla cinsel pozisyona geçince besmele çekmeye kalkmış,karısı da bereketi mi kaçıyor yerleştir gelsin,der.

Kadın bir erkek çocuk dünyaya getirir, çocuk büyüdükçe ele avuca sığmaz yerinde durmayan söz dinlemeyen biri olur, annesini babasını çileden çıkarttığı gibi  komşulardan ve arkadaş grubunu da,  tanıyanlara illallah dedirttiren bir tipmiş..

Bir gün karısı kocasına yakınmış bey bu çocuk kime çekmiş ne sana ne de bana benzer bir yanı var,inan başkasından da peydahlamadım,der..

“Ben besmele çektiğimde bereketi mi kaçıyor sok gelsin” demiştin.Böylesi çocuklara halk arasında “besmelesiz piç derler” işte ben onu niçin besmele çekmiştim ama geçti çekeceksin,der, adam karısına.

Hayat çok enteresan hikayelerle yaşanan bir süreçtir, bazen yaşadığınızı bir fıkrayla veya kısacası sanat ve edebiyatın kollarlıyla anlatılırsınız, kimisi de buna kestirme bir yoldan girer.

Uzun yıllar  aynı iş yerinde çalışıp emekli olmuş iki dost arkadaş yıllar sonra karşılaşırlar hal hatır sormalardan sonra, çoluk çocuk muhabbetine girerler; ikisinin de birer kızları vardır,arkadaşı  güzel kızın  ne yapıyor, diye sorar?

“İyi bir üniversiteden mezun oldu amcası, mezun olmasıyla hemen bir şirkete işe girdi, patronu da onu çok seviyor,bir ev aldı sonra bir de araba çekti altına ve her gittiği yere patronu onu da götürüyor” çok şükür bir eli yağda bir eli balda,der..Peki senin kızın ne yapıyor , der arkadaşı?

“Benim kızda  de orospuluk yapıyor ama ben böyle anlatamıyorum” der,arkadaşı.

Hayat plan yaptığınızda başınıza gelen olduğu gibi aynı zaman başınıza gelenleri, negatif ve pozitif anlamda bertaraf etmenin uğraşı içinde sonlandırıyorsunuz.

Bir abdalın zurnasının başına gelen öyküyle yazıya ren katalım.

Muharrem ve Neşet Ertaş kültürünü sürdüren müzisyenlere abdallar,denilir  Anadolu da..

Bir köy  düğününde sarhoş olanlar  arasında kavga çıkar, sarhoşun birisi karşısındakine abdalın elindeki zurnayla kafasına  vurur ve zurna paramparça olur..Sarhoşa sabah ayıkınca söylerler, akşam abdalın zurnasını kırdın deyince,sarhoş cebinden bir miktar para çıkartıp kırdığı zurnanın parasını ödemek ve  özür dileyip gönlünü almak ister abdalın..

“Paranı almam gurban olduğum ağ,senin kabahatin yok bu zurnanın başına geleceği vardı, başını kendisi yedi,emsallerinden farklı ötüyordu” der,abdal..

Hayatta ne kadar plan yapsanız da, plansız yaptığınız  yaşamınız da unutamadıklarınızdır.