Bir ülkede devlet, kendi yurttaşlarını kendi uçaklarıyla bombalıyor ve bu katliamın sorumlularını açıklamaktan kaçıyorsa;

        Bir ülkede devlet, işkencecileri ve faili meçhul cinayetleri ortaya çıkaracağım diyor, sonra da tecavüz ve işkenceden mahkum olmuş bir polisi, terörle mücadele gibi işkencelerin en yoğun yaşandığı bir birimin sorumlusu yapıyorsa,

        Bir ülkede devlet, savcının bile “bu iş, örgüt işidir” dediği kamu vicdanını en çok yaralayan davalardan biri olan Hrant Dink cinayetinin; milliyetçi duygularla birkaç kendini bilmez çocuk tarafından işlendiği kararı karşısında, o kahrolasıca suskunluğunu koruyabiliyorsa,

        Bir ülkede devlet, bu ülkenin işçi önderlerini, gencecik üniversite öğrencilerini öldürenleri, ancak yirmi yıl sonra yakalıyor ve bir gece yarısı çıkarılan yasayla bir çırpıda serbest bırakıyorsa,

        Bir ülkede devlet, iki çocuğunu terör sonucu kaybetmiş, bir çocuğu da cezaevinde yatan 79 yaşındaki Sitti anayı örgüt propagandası yaptı diye cezaevine atıyorsa,

“Bir ülkede devlet, insanları mahkum olmadan hapis yatırıp, mahkum olunca serbest bırakıyor; şii diktatörle savaşın eşiğine gelip, ülkesinde yüz binlerce masum insanı öldüren Sünni diktatörle, üstelik de askeri anlaşmalar imzalıyorsa”,

Bir ülkede devlet, yalnızca etnik kökeninden dolayı; yüzlerce seçilmiş insanı hapislerde çürütüyor, özgürlüğünü elinden alıyor, en temel haklarından yoksun bırakıyorsa,

Bir ülkede devlet, uluslar arası sözleşmelerden kaynaklı yükümlülüklerini yerine getirmiyor ve o devleti yöneten iktidarın başı her geçen otoriterleşen tavır ve uygulamalarıyla kendi destekçilerini bile yok sayan bir davranış sergiliyorsa,

Bir ülkede devlet, kendi içinde yuvalanmış derin yapıları temizlemek yerine, yeniden onlarla uzlaşmanın yollarını arıyorsa,

Bir ülkede devlet, kendi sorumluluğundaki yurttaşların hak ve özgürlüklerini korumak yerine bizzat kendisi birey için bir tehdit unsuru haline gelmişse

Artık o ülkede “şimdi muhalefet zamanıdır.”

Ancak bu muhalefetin gerçek anlamda bir halk muhalefeti olmasının yolunun, toplumun en geniş kesimlerinin de içinde yer alacağı bir toplumsal direnişle mümkün olabileceğinin altını çizmek gerekiyor.

Kukusuz bu muhalefet, “Zannettik ki, Türk silahlı kuvvetleri bizi koruyacak” diye umudunu darbecilere bağlayan baro başkanlarıyla olmayacağı gibi; “kavgaysa kavga, silahlı mücadeleyse, silahlı mücadele, kana kan” gibi nefret söylemleriyle şov yapan Kamer Genç gibi, “CHP liler birbirini yer” diyen Muharrem İnce gibilerle olmaz.

Mesaisinin büyük bölümünü Silivri’ ye, darbeciler ayıran İsa Gök gibilerle, eski Washington Büyükelçisine  kürt  raporu hazırlatan bir yönetim anlayışıyla hiç olmaz.

Son kurultayda delegasyonun büyük çoğunluğunun oylarıyla yeniden genel başkan seçilen ve neredeyse sınırsız bir kredi tanınan yeni CHP nin yeni! Genel Başkanının artık hiçbir mazereti kalmamıştır.

Kendisinin de söylediği gibi artık CHP; “dünyasını daha çok eleştiri üzerine kuran bir parti, iktidardaki partinin yaptığı yanlışları sürekli dile getirip, yeni öneriler, çözümler üretmeyen bir parti” konumunda olma lüksüne sahip değildir.

“Sadece söylemle, genel başkanın ya da yardımcılarının, milletvekillerinin söylemleriyle iktidar olunmaz. İktidar olmanın yolu; il, ilçe yönetimleri, kadın ve gençlik kollarımızla Türkiye çapında ortak dil geliştirmemiz gerekiyor.”

Sayın Kılıçdaroğlu’ nun bu söylediklerinin ardında durması, en geniş halk yığınlarının taleplerinin sözcüsü olması, kendi dışındaki solla barışık, özgürlük ve demokrasiden yana, yönünü sola çevirmiş bir örgüt yapısını hayata geçirmesi zamanıdır.

Şimdi muhalefet zamanı ama bu, mutlak iktidarı hedefleyen bir muhalefet olmaktan çok; iktidarı da yanlışlarından döndüren, Başbakanı otoriter tavırlardan ve tek adamlıktan vazgeçirtecek, AKP yi doğru yola sokacak bir muhalefet olmalı.

Bu muhalefet bir siyasi partiyi iktidara da taşıyabilir ancak tek amaç bu olmayacağı gibi AKP içerisindeki vicdan sahibi Müslümanları, demokrasiye inanmış muhafazakarları da içermelidir.

Böylesi bir muhalefetin oluşmasında elbette CHP ye çok büyük sorumluluk ve görev düşüyor.

Ancak, içinde bulunduğumuz koşullar ve sorunlar tek başına CHP nin çözebileceği türden olmadığı gibi, CHP yönetim kadrosunu olduğu kadar kendi tabanını da yeni sürece hazırlayacak eğitim ve örgütleme çalışmalarına vakit geçirmeden başlaması gerekir.

Şimdi artık muhalefet zamanıdır.