Fehim TAŞTEKİN
Rusya'nın yeşil ışığıyla kolayca Cerablus’a girdikten sonra El Bab'da hesaplamadığı bir direnişle karşılaşıp ağır kayıplar veren Türkiye, her şeye rağmen Donald Trump iktidarında Rakka’ya operasyon için şansını zorluyor.
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Trump'la gerçekleştirdiği 45 dakikalık telefon görüşmesinde Türkiye’nin önerisini aktardı. Ardından ilk yurt dışı gezisini Türkiye’ye yapan yeni CIA Başkanı Mike Pompeo Ankara’daki temaslarında planın ayrıntılarını dinledi.
Planın özünde Obama döneminde masaya konulan Rakka’ya Kürtler olmadan gitme fikri yatıyor. Görüşmelerle ilgili Türk basınına sızan ayrıntılara bakılırsa planın öne çıkan unsurları şöyle:
-
Ankara, YPG ile iş birliğinden vazgeçirmek için ABD’ye Rakka'ya Türk özel kuvvetleriyle katkı öneriyor. Halihazırda El Bab’da koordinasyon, keşif ve hedef belirleme gibi görevler yapan özel kuvvetler mensubu 150-200 asker Rakka operasyonuna katılabilir.
-
El Bab alındıktan sonra Özgür Suriye Ordusu’ndan (ÖSO) seçilecek unsurlar Rakka’ya yönlendirilebilir.
-
YPG’nin omurgasını oluşturduğu Suriye Demokratik Güçleri’ndeki (SDG) Arap unsurlar ayrılır. El Bab’dan gelenlerle birlikte 10 bin kişilik bir ordu oluşturulur.
-
Güvenli bölge önerisi kapsamında Azez-Cerablus-El Bab hattında 5 bin kilometrekarelik bir alan temizlenerek yerleşime açılır.
İddiaya göre Trump, Türkiye’nin uzun zamandır savunduğu tezlere sıcak yaklaştı ve iki ülke ekiplerinin bu konularda ortak çalışma yapmasını istedi.
Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) mütemadiyen vurulan hedefler ve öldürülen İslam Devleti (İD) savaşçılarına dair bol haneli rakamlarla açıklamalar yapıyor. İD’in ağır darbeler aldığına dair teyit edilemeyen bu tablo, El Bab’da yaşamını yitiren asker sayısının 62’ye çıktığı gerçeğini örtemiyor. TSK’nin şimdiye kadar ne kadar tank ve zırhlı araç kaybettiği de belli değil.
Türkiye’nin Rakka seçeneğinin ciddiye alınabilmesi için TSK’nin önce El Bab hedefine varması gerekiyor.
Türk medyasına bakılırsa El Bab kurtuldu kurtulacak. Yaklaşık 100 gündür El Bab çevresinde bocalayan TSK ve ÖSO etiketli unsurlar El Bab’ın kuzeyindeki otoban, iki ana yol, hastane, Akil Tepesi, Kabasin ve Bazaa kasabalarını ele geçirdi.
CIA Başkanı’nın Ankara temaslarının başladığı ve “TSK destekli ÖSO grupları El Bab’a girdi” haberlerinin servis edildiği gün Fırat Kalkanı Harekâtı’nın nasıl bir mayınlı alanda olduğunu hatırlatan iki gelişme yaşandı:
Birincisi, Rus savaş uçağı İD’e karşı operasyon yürütürken Türk askerlerinin bulunduğu binayı vurdu. Üç asker yaşamını yitirirken 11 asker yaralandı. İki taraf da bunun kaza olduğunu açıklayıp 24 Kasım 2015’te yaşanan uçak krizine benzer yeni bir gerilimden kaçındı. Olayı araştırmak için ortak bir komisyon kurulması kararlaştırıldı.
Kremlin Sözcüsü Dimitri Peskov "Maalesef, ordumuz teröristlere yönelik hava saldırısı düzenlerken Türk ortaklarımızın verdiği koordinatları izliyordu. O koordinatlarda Türk askerlerinin bulunmaması gerekiyordu. Bu yüzden bu kasıtsız saldırı gerçekleşti" dedi.
Bu olay sosyal medyada, muhalifleri Esad yönetimiyle buluşturan Astana sürecinden sonra ABD ile Rakka’da ortaklık kurmaya çalışan Türkiye’ye Rusya’nın bir uyarısı olarak yorumlandı.
İkinci gelişme, Suriye ordusu ile Türk güçlerinin çatıştığına dair haberlerdi. Suriye İnsan Hakları Gözlemevi’ne göre çatışma El Bab’ın kuzeybatısında gerçekleşti. TSK’nin desteklediği gruplarla birlikte hareket eden Muhammed Abdullah adlı siyasi bir figür çatışmanın, Türk güçlerinin kente girmesinin ardından yaşandığını ve beş Türk askerinin yaralandığını, iki zırhlı aracın da imha edildiğini öne sürdü.
Türk makamları bu iddialarla ilgili sessiz kaldı. Ancak El Bab’ı güneyden çevreleyen Suriye ordusu 9 Şubat itibarıyla kente iki buçuk kilometre kadar yaklaştı. İki gücün karşılaşması riski giderek artıyor. Öncesinde Başbakan Binali Yıldırım da çatışma riskine değinmişti: “Rejim güçlerinin hareketlendiği doğru, Rusya ile yapılan koordinasyon ile bir çatışma olmaması için gerekli tedbirleri alıyoruz.”
El Bab’daki bombardımanın bir kaza olup olmadığına bakılmaksızın şunu görmek gerekiyor: Rusya’nın hava sahasını bizzat kontrol ettiği Suriye’de kendisiyle bir mutabakat sağlanmadan Amerikan-Türk ortaklığının şekillenmesine göz yummasını beklemek biraz naiflik olur. İkili oyun ikili karşılık bulur. Bu yüzden El Bab ya da Rakka’nın çift yönlü tuzaklar içerdiğini tekrar hatırlatmakta fayda var.
El Bab’da mevcut durum Türkiye’nin sahaya ne kadar hakim olduğuna dair kuşkuları katlarken Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu, Trump-Erdoğan görüşmesine dair açıklamasında Irak’ı da hedefe ekleyerek iddiayı daha da büyüttü: “Trump ile Erdoğan dün gece son derece faydalı bir telefon görüşmesi gerçekleştirdi; konulardan biri DEAŞ ile mücadele ve bu bizim ortak hedefimiz. Önümüzdeki süreçte DEAŞ için üç kritik şehir var: El Bab, Rakka ve Musul. Buralardan DEAŞ'ın temizlenmesi için ortak mücadele konusunda irade belirttiler. Bu nedenle önümüzdeki süreçte El Bab operasyonunun bir an önce tamamlanması gerekiyor. El Bab'da TSK ve ÖSO ciddi mesafe kat etti, bundan sonraki hedef Rakka operasyonudur. Rakka operasyonunun doğru kişilerle yapılması gerekiyor. Başından beri özel kuvvetlerimizi devreye sokabiliriz dedik, sokmamız da gerekiyor. Terör örgütlerine güvenmemek gerekiyor.”
Suriye bu kadar çetinken ABD’nin bu saatten sonra Musul harekatına Türkiye’yi ortak edebileceğine dair hiçbir işaret yok. Musul kendi iç ve bölgesel dengeleriyle tamamen ayrı bir fasıl.
Türkiye’nin SDG içindeki Arap unsurlarına ve Fırat Kalkanı’nın yedeğindeki güçlere dayalı formülünün başarı şansını düşüren bir dizi faktör söz konusu:
-
TSK ve ÖSO, henüz El Bab’ın bile üstesinden gelememişken ölçek olarak bu kentten kat be kat büyük olan Rakka’da başarı şansı az. ABD’nin eski Bağdat Büyükelçisi James Jeffrey bile ABD’nin başarmak için Rusya, İran, Suriye’yi işin içine katmak durumunda kalacağından bahsediyor. Jeffrey, ABD’nin SDG ile Türk güçlerini aynı amaç için iki farklı cephede iş birliğine sokması gerektiğinden bahsediyor.
-
Trump, Türkiye’nin önerisini değerlendirmeye alsa da Kürtlerle Obama döneminde temeli atılan iş birliği seçeneğinden vazgeçmesi güçlü alternatiflerin ortaya çıkmasına bağlı. Öyle anlaşılıyor ki Türk tarafının seçeneği şu aşamada Amerikan yönetiminin aradığı yanıta karşılık gelmiyor. Pentagon halen sahada Kürtlerin savaşma ve organize olma kapasitesine ihtiyaç duyuyor.
-
ABD’nin Kobani’de YPG’ye hava desteği ve küçük çapta silah vermesiyle açılan Kürt dosyasının içeriği giderek doluyor. Yani Kürt dosyası bir gelecek perspektifi kazanma yolunda ilerliyor. Washington’ın, Irak’ın kuzeyinde olduğu gibi Suriye’nin kuzeyinde de Kürtlerle ilgili ortaklığa uzun vadeli bir derinlik katmak istediği anlaşılıyor. O yüzden Ankara-Washington hattında yeniden istikrar tesisi karşılığında Türk hükümetinin Suriyeli Kürtlere bakışında anayasa referandumunun akabinde bir kırılma olacağı beklentisi söz konusu.
-
Sahayla ilgili gerçek de şu: El Bab yolu açılmadıkça Türk seçeneğinin yürümesi imkânsız. TSK-ÖSO, El Bab’a girse bile kentten Rakka’ya uzanan güzergâh Suriye ordusunun kontrolüne geçmiş durumda. Burada da bir gerçek kendini dayatıyor: Ya Suriye ordusu ile iş birliği ya da çatışma. Zira ne Şam ne de Moskova, Rakka’ya Suriye’nin geleceğini şekillendirmede bir kaldıraç olarak bakan ABD ve Türkiye’ye kolay bir zaferle bırakmak niyetinde değil.
Türkiye’nin hareket geliştirebileceği bir diğer güzergâhta ise Kürtler var. Kürtlerle iş birliği yapması halinde TSK, Rakka’ya Kobani ya da Tel Abyad üzerinden inebilir. Bu güzergâh 2015’te YPG ile iş birliği halinde Süleyman Şah Türbesi’nin Eşme’ye taşınması operasyonunda kullanılmıştı. Bu seçeneğin işleyebilmesi Eşme ruhuna dönülmesine bağlı. Ne var ki Ankara buna hazır değil.
Bütün bu seçenekler konuşulurken Rus faktörü kadar Suriye ordusuna çok boyutlu destek veren İran’ın da oyun bozucu etkisi gözardı ediliyor.
Velhasıl Rakka operasyonunun önünde engel çok. Bunlara ilaveten Rakka kurtarıldıktan sonra ne olacağına dair ihtimal hesapları var. “Ertesi gün senaryosu” Musul’da olduğu gibi operasyonu yürütecek saha unsurları hazır olsa bile süreci alt üst edebilen bir ağırlığa sahip.
Yazarlar
-
Yıldıray OĞURSessizlik neden en büyük tehdittir? 25.06.2025 Tüm Yazıları
-
İbrahim KahveciHer şey yolunda ise bu fahiş faiz nedir? 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mümtazer TÜRKÖNEDış Cephe ateş altında iken İç Cephe ne durumda? 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
İsmet BerkanFatih Altaylı’yı hapse atacağız diye hukuku dibine kadar zorladılar 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
Fehmi KORUSaldırılarla İran’a ‘‘Ölümlerden ölüm beğen’’ denildi 24.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet Y. YılmazFıkra gibi ülke ama gel de gül! 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Alper GÖRMÜŞDoğru, ülke güvenliği demokrasisiz de sağlanabilir fakat bunu durmaksızın tekrarlamakta bir sorun va 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ali BULAÇSavaşın meşruiyeti ve ahlaki üstünlük meselesi 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Fehim TAŞTEKİNİran'ın zor seçimi: Topyekûn savaş ya da taksitle ölüm 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mustafa KaraalioğluYeryüzü artık bir Vahşi Batı… 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet Ali ALÇINKAYA"Masada Milyonlar Var;"Barış, Özgürlük ve Demokratik Toplum İçin Örgütlenmeliyiz 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
İlker DEMİRİDAMCI İRAN, SOYKIRIMCI İSRAİL DEVLETİ Mİ? 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Akdoğan ÖzkanWashington’un İran takıntısının şifreleri 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Cihan AKTAŞTahran bir kez daha bombalanırken 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet TIRAŞUCUBE SİSTEM CEHENNEMİ… 23.06.2025 Tüm Yazıları
-
Hakan AKSAYRusya, Suriye’den sonra İran’ı da kaybedebilir 22.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ali BAYRAMOĞLUKürt meselesinde CHP’nin yakın dönem öyküsü 21.06.2025 Tüm Yazıları
-
Cafer SolgunDevlet “devletimiz” olur mu? 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Hasan Bülent KAHRAMANTürkiye için bir fırsat: CHP’de yeni kuşak siyaseti 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Figen ÇalıkuşuÖcalan İsrail için ne dedi? 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mehmet ALTANBasın Tarihi: Neo-Mussoli’nin “Havuz Medyası” 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Çiğdem TOKERZeytin ağaçları ve şirketokrasi 20.06.2025 Tüm Yazıları
-
Akif BEKİBahçeli'ye muhalefet ikna oldu da ortağı olmadı mı? 19.06.2025 Tüm Yazıları
-
Erol KATIRCIOĞLUYeni milliyetçilik ve Öcalan 19.06.2025 Tüm Yazıları
-
Elif ÇAKIRNihai hedef Türkiye mi? 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ümit AkçaySıcak yaz 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mensur AkgünOyun içinde oyun… 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Cansu ÇamlıbelCHP Grup Başkanvekili Gökhan Günaydın: CHP anayasa değişikliği masasına oturmayacak, öyle bir komisy 18.06.2025 Tüm Yazıları
-
Aydın SelcenDemokrasiye giderken cumhuriyetten olmak 17.06.2025 Tüm Yazıları
-
Gökhan BACIKTürkiye ne yapmalı? 17.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mücahit BİLİCİModern katil 17.06.2025 Tüm Yazıları
-
Bekir AĞIRDIRMHP’nin yeni anayasa hamlesi, köklü bir rejim düzenlemesini mi işaret ediyor? CHP ne yapmalı? 16.06.2025 Tüm Yazıları
-
Murat BELGEDaha kötüsü her zaman mümkün 16.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mesut YEĞENBaas’tan ve İslamcılıktan Sonra 15.06.2025 Tüm Yazıları
-
Vahap COŞKUNÖzgür Özel’in İmtihanı 15.06.2025 Tüm Yazıları
-
Eser KARAKAŞSiyasetin (ve biraz da ceplerin) finansmanı, yasalar, AKP ve CHP 15.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ali TürerBOŞ UMUT, SONU HÜSRAN 12.06.2025 Tüm Yazıları
-
Taha AkyolHer 4 liranın 3’ü faize! 11.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ahmet TAŞGETİRENAKP ahlâkî üstünlük mü kazandı? 10.06.2025 Tüm Yazıları
-
İlhami IŞIKBarış süreci için en büyük tehlike nasıl Türkiye’nin iç barışının bozulması oldu? 9.06.2025 Tüm Yazıları
-
Mahfi Egilmezİnsanlar Olmayan Parasını Nerelere Harcıyor? 9.06.2025 Tüm Yazıları
-
Murat SevinçEşitlik korkusu ve 12 Eylül darbesinin büyük zaferi 4.06.2025 Tüm Yazıları
-
Ümit KARDAŞBir anayasa inşa süreci deneyimi: Yeni Anayasa Platformu (YAP) 4.06.2025 Tüm Yazıları
Yorum yazarak yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan yorumlardan Marmara Yerel Haber (marmarayerelhaber.com) hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Yazarın Diğer Yazıları
18.06.2025
29.05.2025
10.03.2025
6.03.2025
3.03.2025
27.02.2025
24.02.2025
20.02.2025
13.02.2025
7.02.2025