Koman’ın ölümü - - Hadi ULUENGİN

ORGENERAL Teoman Koman ölmüş... Allah taksiratını affetsin. Hepsi bu kadar! Yani Rabb’ın mağfireti üzerinde olsun falan diye ekleyecek değilim. Daha neler!

TABİİ ki daha neler!

Çünkü kariyerine Menderes’i tokatlayarak başlamış; sonra meşum cinayetler dizisinin gölge komutanı addedilmiş; nihayetinde de darbe kumpaslarının zanlısı olarak tutuklanmış bir şahsa rahmet dilemek benim kitabımda hiç yazmadı, hiç yazmıyor ve hiç yazmayacak.

Nitekim Attila İlhan öldüğünde de şairliğine dokunmadan hazretin süper uyduruk teorilerine veryansın ettiğim için ulusalcı avene o vakit başıma belâ kesilmişti.

“Büyük düşünür“ü (!) eleştirmek, üstelik bunu vefatında yapmak ne haddimeymiş?

ELİNİN körü! Bir kere İlhan’ın Şarkta muteber büyüklüğünü ancak külâhım yutar.

Artı, herkesin timsah gözyaşları dökerek övgü düzdüğü bir ölüm ânında akıntıya göğüs germek ve hezeyanları sıralamak cesaretini gösteremezsek bunu ne zaman yapacağız?

Kırkları çıksın diye beklersek iş zaten işten geçmiş olacak ki, sonra kimin umurunda!

Evet bin şükür, imam musalla taşının önünde nasıl bilirdiniz sorusunu sorduğunda ben kötü bildiğim adamın arkasından iyi biliriz diye kendine karşı günah işleyenlerden değilim.

Sağlığında neyse tabutta da o, ölmek kimseyi ayrıcalıkla teçhiz etmez ve edemez!

AMA dikkatimi çekti, yukarıdaki riyakârlık kültürünün tahakkümüne rağmen medya belki de ilk defa Koman’ın ölümünü bu kadar nesnel, en azından mesafeli biçimde duyurdu.

Tıynetleri icabı JİTEM kurucusunu yere göğe koyamayan birkaç ulusalcı varakpareyi hariç tutarsak bütün yazılı ve görsel organlar esas itibariyle şaibeli kimliği ön plana çıkarttılar.

Ve şüphe yok, bunu bile yabana atılmayacak bir ilerleme saymak gerekiyor!

ŞÖYLE ki, demokratikleşme ve sivilleşme süreci sayesinde demek o medya da Teoman Koman gibi birisini hayırla yâd etmenin artık ayıp kaçacağını az çok anladı.

İddia olduğunu varsaysa bile şahsiyetin olumsuzluklarını görmezden gelmedi.

Yani, yine ilk defa bir ölüm haberini liberal değerler terazisinde tarttı ve etik davrandı.

Bakalım diğer şürekâ da zebanilere kavuştuğunda aynı ahlaki tavrı tekrarlayacak mı?

Bunu, eğer inşallah ömrümüz vefa eder de onların bizden önce cehenneme gittiğini görürsek, sözkonusu tarihlerde yapılacak haberler vasıtasıyla sınayacağız.

ANCAK tabii burada sorulması gereken esas soru şudur:

Şimdi iyi güzel de, orgeneral hayattayken aynı medya niye buna cesaret edemedi?

Cevabı hepimiz bildiği için bugün tekrar uzun uzadıya üzerinde duracak değilim.

Fakat diğer çok önemli bir noktaya dikkati çekmek istiyorum.

Şahsi sorumluluğu ne olursa olsun Koman aslında bir ideolojisinin ürünü ve öznesidir.

Bunu unutmak müteveffa generale vur abalıya cinsten bir haksızlık yapmak olur.

O militarist ideoloji ki 27 Mayıs’ta Menderes’e tokat atmayı; 12 Mart’ta işkence tezgâhı kurmayı; 12 Eylül’de aynı işkenceyle insan katletmeyi veya 28 Şubat’ta da post-modern düzenlemeyi kadrolarına meşru hak olarak şırıngalamış bir kültürün ta kendisidir.

Zaten Balyoz’daki meydan okumalar da küstahlığın devamından başka şey değildir.

Teoman Koman bunu had safhaya vardırmıştır ama genel bütünden ayrı düşünülemez.

Dolayısıyla, ölünün arkasından konuşulmaz diye günahları es geçmek ne kadar riyakârlıksa, o ölüyü günahkâr kılmış olan ortamı geçiştirmek de aynı ölçüde riyakârlıktır.

Allah Koman’ın taksiratını ve yukarıdaki riyakârlıkları affetsin!

[email protected]

http://www.taraf.com.tr/hadi-uluengin/makale-koman-in-olumu.htm