SEÇİMLERİN diğer bir “mutlu son”u da ulusalcı hezimete tekabül etti.

Yok! Hezimet kelimesi burada çok hafif kalıyor…

Adıyla sanıyla muazzam ve dehşet bir bozgundan söz etmek gerekiyor!

***

ÖYLE, çünkü bir kere kendi içindeki o ulusalcı safraları; daha doğrusu bunların en fanatiklerini bünyesinden atan veya geri plana iten CHP 7 Haziran’da başarısızlığa uğramadı.

Tam tersine… Yüzde olarak kazançlı gözükmese bile aslında kazın ayağı öyle değil!

Zira ciddi orandaki “emanet oy”un HDP’ye gitmiş olduğunu herkes biliyor.

Dolayısıyla, aynı ulusalcıların Kılıçdaroğlu’na karşı yürüttüğü kampanyaya ve “altı oktan taviz verirsek ölür, biter, mahvoluruz” yaygarasına rağmen seçmen kaybı olmadı.

Aksine, CHP performansını nispeten artırarak korudu.

Zaten geçmişteki mirası ve Türkiye’nin bugünkü sosyolojisi hesaba katılırsa daha fazlasını beklemek de hayalcilikten öteye gitmezdi.

Başka bir deyişle, esas müşteri kitlesini oluşturan şehirli laiklerin ve Alevilerin parti yenilenmesinden ve sivilleşmesinden hoşnutsuzluk duymadığı ayan beyan ortaya çıkmış oldu.

***

ANCAK şüphesiz ki yenilen pehlivan güreşe doymazmış hesabı organizmadaki varlığını daha epey bir müddet koruyacak olan o ulusalcı cenah şimdi yeniden kıpırdanacak.

Nitekim torun Feyzioğlu veya mahdum Öymen, CHP’yi tekrar eski ve köhne paradigmaya döndürmek ihtirasıyla yanıp tutuşan kesim daha anında celalleniverdi.

Fakat ideolojik barikat artık yıkılmış olduğu için yönetimi ele geçirmeleri imkânsızdır.

Olsa olsa farklı kurumlar olarak seçime giren ve boylarının ölçüsünü alan mikrop ve mikroskobik particiklerden birisine iltihak ederler ki, cürümleri kadar yer yakarlar.

***

BENİM hesapladığım kadarıyla sözkonusu mikrop ve mikroskobik ulusalcı partiler en azından dört ayrı gövde olarak sandığa gitti. Sayayım:

“Leblebi Hanım”ın yarımada etiketli locası bir…

Kifayetsiz muhteris “Karanlıkçı”nın emekli subay kulübü iki…

Kalpazan komünistlerin “light” tekkesi üç…

“Doktorcu” komünistlerin kızılımtırak aşireti de dört……

***

BUNLARIN hepsi teker teker binde sıfır virgül küsurat oranda gezindiler.

Tümünü alt alta toplasanız yüzde birlik bir skora dahi ulaşamadılar!

Yani en şoven, en ırkçı ve en köhne söyleme rağmen sırtlarına hâlâ “sol” (!) yaftasını yapıştırmak cüretkârlığını ve düzenbazlığını sürdüren bu nefret tacirleri, yukarıda dediğim gibi, öyle hezimete falan değil düpedüz bozguna uğradılar.

Oysa başta kifayetsiz muhteris “Karanlıkçı” ve avenesi olmak üzere aynı ulusalcılar CHP’den oy çalabilmek azmiyle nasıl da yaygara kopartmıştı… Nasıl da cazgırlık yaptılar…

Ama çalamadılar ve sen, ben, bizim oğlandan oluşan hazin ve yobaz gettonun dışında bir cazibe merkezine dönüşemeyerek 7 Haziran’da yine dehşet bir şamar yediler.

***

İŞTE bütün bunlar AKP’nin yenilgisine ve HDP’nin başarısına ek olarak ülke demokrasisi açısından Pazar günkü seçimin diğer bir “mutlu son”una tekabül ediyor.

Başka bir deyişle, aslında yukarıdaki iki temel unsuru tamamlayan ulusalcı bozgun Türkiye’deki çoğulculuk ve sivilleşme kültürünün olgunlaştığına dair üçüncü bir delil sunuyor.

Hayır! Ne o kadar centilmenim, ne de mazoşistim ve bozguna uğrayan ulusalcılara tabii ki geçmiş olsun demiyorum ama bizlere kutlu olsun!

[email protected]