Kısa bir ülke gündeminden tur yaparak gündemi özetleyip yazının konusuna döneceğim..

Ülke gündeminde öne çıkanlar..

Ekonomide sıkıntı her gün biraz daha artarak devam ediyor zamlar yağmur sağanağa gibi  başladı elektriğe,Doğalgaza yüzde 9 zam yapıldı..Temmuz ayında Yıllık enflasyon yüzde 15.3 çıktı,cari açık ve işsizlik önlenemez bir yolda ilerlerken, gelir dağılımındaki uçurumdan söz eden bile yok..

Tarım ve hayvancılık Cumhuriyet tarihini en kötü dönemini yaşıyor, neredeyse tüm tahıl ürünleri ve canlı hayvan  ithal eder olduk.

Doların ateşi bir türlü düşürülemiyor ben yazıyı yazarken dolar 5 TL’den işlem görürken,son altı ayda TL dolar karşısında yüzde 20’değer kaybederek dünyada dolar karşısında en fazla değer kaybeden para birimi oldu.

Eğitim politikasında belirsizlik amiyane tabirle öğrencilere ve velilere kafayı yedirecek duruma  geldi..Eğitim uzmanlarının ortak görüşü Akp hükümetinin eğitim politikasını ve   müfredatını bakan bile anlatamaz duruma gelirken, İmam Hatip okulları ise  ellerinde patladı  yorumlar ve haberler yapılıyor.

Hiç bir zaman Akp’yi sallayan bir muhalefetin olmayışı hala da devam ediyor;CHP’nin kurultay tartışmaları ise siyasette bir kuraklık iklimine dönüştü.

Bedelli askerlik konusu..

“2016 yılında muhalefet bedelli askerlik konusunu gündeme getirmiş Erdoğan küplere binerek meşhur deyimi ile yav sen bunun nasıl söylersin, hiç mi arkasını önünü araştırmazsın,ya şehit analarına ne diyeceksin,şuna bak yav benim fakir fukara gariban askerlik yapacak,parası olan askere gitmeyecek,diye hamasi ne kadar söz varsa hepsini söylüyor..Devam ediyor ben parası olmayan fakirin çocuğunun askerlik yaptığı,zenginin d para vererek askere gitmediği bir yasanın altına giremem  Recep Tayyip Erdoğan olarak  diyor..” İnanmayanlar internette bu konuda dolaşıma sokulan   iki videoyu seyredebilirler.

Bir başka tuhaflık ise Akp’nin toplantılarında koro halinde gençler “Reis Bizi Afrin kesmez Mibiç’e gönder” diye naralar atanlar, bedelli askerlik için bankaların önünde uzun kuyruklar oluşturdular.

ABD ile Ankara arasında  krize neden olan sorun; İzmir’de tutuklu iken ev hapsi şartı ile salı verilen ABD’li Papaz Andrew Brunson olayı..

ABD, vatandaşı Papaz Brunson’u ev hapsi şartı ile salı verilmesine çok sert tepki gösterdi ve Türkiye’ye her türlü yaptırım uygulayacağını açıklaması diplomatik krize dönüşmüş durumda..

Hatta Washington  Ankara’ya İçişleri Bakanı Süleyman Soylu ve Adalet Bakanı Abdulhamit Gül’ün  ABD’de varsa, olan mal varlıklarına el koyacağını ve bu iki bakanın ABD’ye girmesini de  yasakladığını açıklayarak en sert kararların altına imza attı. Ankara Washington krizi, doları, TL karşısında tarihi rekor kırdırdı.ABD Ankara’ya başta savunma sanayi olmak üzere çok yönlü bir yatırım uygulama kararı aldı.

 Tabi ABD Türkiye gerginliğine yandaş medya öyle topa  bir girdi ki bu sorunların önüne geçti dersek abartmamış oluruz.

Star gazetesi genel yayın yönetmeni Nuh Albayrak 29 Temmuz 2018 tarihinde ABD’ye köşesinden: “Bu ülkeyi artık O Çocukları yönetmiyor” diye hiç edebi değeri olmayan belden aşağı sinkaf çekti.

Yandaşlık yapmanın da bir sınırı olur.

Bu yandaş gazetenin yöneticisine mesleği gazeteci olanlardan  az da olsa  tepki geldi ama muhalefetten ve sivil toplum örgütlerinden beklenen tepkinin gelmemesi de manidardı..

Bizde kısaca düşüncelerimiz  gazeteci geçinen bu yandaşa soralım bu ülke de,Erdoğan’dan önce ülkeyi yönetenler O Çocuklarımıydı? diyerek konumuza dönelim.

İş cinayetleri hız kesmeden sürüyor..

İki yıllık OHAL döneminde 3 bin 960 işçi, cinayet ekonomisi sonucu hayatını kaybetti..

Bu ülke de Akp’nin iktidarı ile birlikte her gün 5 işçi ölüyor 7 işçi sakat kalarak iş göremez duruma düşüyor.

Akp’nin 15 yıllık iktidarında iş kazası altında yaşamını kaybeden 21 bin işçi ölmüş,buna 2018 yılında ölen işçiler dahil değil.

Böylesi bir iş cinayetlerinin olduğu, dünyada ikinci sıralamada yeri olan ülkenin sendikacıları basın açıklaması  zahmetinde bile bulunmuyor.

Türkiye İşçi sınıfının evrensel anlamda  bir kültürü olsa Sendikalar üretimden gelen gücünü ve örgütsel potansiyelinin kullanarak,hayatı durdururdu.

Türk-iş Ve Hak-iş Konfederasyonlarının internet sayfasında iş cinayetlerinin çetelesi bile tutulmuyor,bilerek veb sayfalarına koymuyorlar..

Akp’ye bu konfederasyonlardan dişe dokunur  bugüne kadar ciddi bir eleştiri gelmemiştir.

OHAL’in uygulanmasına karşı çıkmadılar bu konfederasyonlar.Açık söyleyelim 12 Eylül darbesi ile başlayıp Akp iktidarı ile zirve yapan,sarı sendikacılık yolunda sendikal harekette bir yapılanmaya girdi;   artık sendikalar sendikacılar için birer geçim kapısı olarak kullanılıyor..Delegelik sistemi  gerçek özgürlüğün sahibi olan işçileri, işçinin sendikal yönetimde söz ve karar sahibi olmasının önünde duvar gibi duruyor.Delege sistemini kaldırılmasına sendikacılar karşı çıkıyor.

Sendikalı işçi sayısı açıklandı.

2018 Temmuz Tarihi itibariyle Türkiye genelinde toplam 14 milyon 121 bin 664 işçiden sadece;

1 Milyon 802 bin 155’nin yani yüzde 12.76’sının sendikalı olduğu..

En fazla üyesi olan Türk-iş üye sayısı 958 bin,Hak-iş 654 bin,DİSK ise 160 bin iken Bağımsız sendikalara üyesi işçi sayısı ise 27 bin..

Burada bir ayrıntıya dikkat çekelim sendikalı olmak ile toplu-iş sözleşmesinden yararlanmak ayrı bir şey..Sendikalı olup ta binlerce işçi toplu-iş sözleşmesi yapamıyor..

Gelelim trafik ve tren kazlarının  cinayete dönüşmesine.

Türkiye’de Yılda  trafik teröründen ölen insan sayısının  5 bin  olduğu..

Trafik kazalarında ölüme  neden olanların  yüzde 90’nı sürücü hatalarından kaynaklandığı, diğer yüzde 10’u  ise arabadan kaynaklanan  teknik,yol ve hava muhalefetinden meydana geldiği.

Bu da  Türkiye’de sürücülerin arabayı bir silah gibi kullandığının rakamları olarak karşımıza çıkıyor.

İşte 1945’den bu tarafa olan Tren kazaları:

-7 Ekim 1945 Erzincan,Bağıştan’da iki yolcu trenin çarpışmasıyla 40 kişi öldü 40 kişi yaralandı.

-9 Ekim 1948 Ankara’da bir yolcu trenin raydan çıkması sonucunda 38 kişi öldü,103 kişşi yaralandı.

-17 Mayıs 1952 Niğde- Ulukışla’da yolcu treni raydan çıkması sonucu 31 kişi öldü,15 kişi yaralandı.

-20 Ekim 1957 İstanbul-Yarımburgaz’da iki yolcu treni çarpıştı 95 kişi öldü,150 kişi yaralandı.

-30 Nisan 1961 –İstanbul,Kartal-Cevizli’de iki yolcu treninin çarpışması sonucunda 15 kişi öldü,70 kişi yaralandı.

-31 Ekim 1972-Konya’dan İstanbul’a giden bir yolcu treni Eskişehir’de bir yük treni ile çarptı,kazada 38 yolcu hayatını kaybederken,45’i ağır 90 kişi yaralandı.

-5 Ocak 1979-Ankara ,Sincan  Anadolu Ekspresi, Boğaziçi Ekspresi çarpıştı 20 kişi öldü,136 kişi yaralandı.

-9 Ocak 1979-Ankara, Behiçbey mevkiinde iki banliyö treni çarpıştı 32 ölü,81 yaralı meydana geldi.

-3 Mayıs 1980-İzmit’e iki yolcu treni çarpıştı 17 kişi öldü 25 kişi yaralandı.

-7 Haziran 1980- Kayseri’de bir yük treni ile  Van Gölü Ekspresi’nin çarpışması sonucu 25 kişi öldü.

-22 Temmuz 2004 yılında Pamukova’da Hızlı tren faciası 41 ölü 89 yaralı.

-11 Ağustos 2004 Tavşancıl’da iki yolcu treni çarpıştı 8 ölü ,88 yaralı.

-8 Temmuz 2018 –Tekirdağ’ın Çorlu ilçesi yakınlarında yolcu treni devrildi 25 kişi öldü,318 kişi yaralandı. 2 veya 3 kişinin öldüğü   ölümlü  tren kazalarındaki sayıyı yazmadığımızı belirtelim.İstatistiklere giren  tren kazalarında toplam 440 kişi ölmüş gözüküyor.

Bugüne kadar toplu iş cinayetleri,tren ve trafik kazalarından dolayı hiç bir yetkili ne görevinden istifa etti,ne görevden  alındı ne de cezalandırıldı.

Yukarıda gösterdiğimiz tablo daha da artarak devam edecek gözüküyor.

Sorun Demokrasi ve hukuktan uzaklaşmış denetlenmeyen ve hesap sorulmayan bir sistemle ülkeyi yönetmeden kaynaklanıyor..

Seçim kazanabilirsiniz ama demokrasinin kuvvetler ayrılığına karşı, kuvvetler birliği adı altında ülkeyi TİRANLIK bir sistemle yönetmeye  yani tek dama teslim ederseniz, sorunları çözemezsiniz.

Şu anki fiili durumda   bunu göstermiyor mu?

Not:yazıyı yazarken sosyal medya hesabımdan öğrendim tarihi TKP’de birlikte mücadele ettiğimiz, arkadaşımız yazar Hüseyin Çakır’ın ölüm haberini aldım,sevenlerine ve dostlarına sabırlar diliyorum.