Babam, basbariton sesi olan, klasik Türk Musikisine hakim, bir ses sanatçısıydı. Şah neyden, gudümden kemana, yaylı tambura, defe kadar uzanan zengin bir sazende ekibi önünde sanatını icra ediyordu.

12 Eylül faşist darbesi ülkenin üzerine karabasan gibi çöktü. Ben ve o zamanki karım Aysel arananlar arasındaydık. Babam emekli, Kütahya’da yaşıyor. 1981 yılında bir gün polis kapıyı çalıyor, babamı karakola davet ediyor. Annemle ikisi gidiyor. Komiser çok nazik:

“Hoş geldiniz İhsan Bey. Malumunuz oğlunuz Hasan Gürkan parasız yatılı okudu. Devlete borcu var. Biz adresini bulamadık. Lütfen bize adresini verin.”

Babam: “Oğlumun devlete borcu falan yok. Cunta onu devrimci olduğu, TÖB-DER’ de yönetici, Barış Derneği kurucusu olduğu için arıyor. Bunu radyo, televizyonlar da söylüyor. Oğlumun adresini bilmiyorum. Bilsem de söylemem, ben muhbir değilim!”

Babamın cevabı, polislerin nezaketini bozuyor. Sile, tokat tekme girişiyorlar babama. Annem çığlıklarla araya giriyor. “Oğlum! Biz gelinle küsüz, ondan adreslerini bilmiyoruz. Allasen bırakın kocamı. Onun bir suçu yok!” Bırakıyorlar babamı.

Babam kalp hastası. Eve geliyor. Yatak odasına giriyor. Bana iki üç ay sonra elime geçecek bir mektup yazıyor. Yakalanırsam babama zarar verirler diye mektubu saklamadım. Ama mealen şöyleydi. “Sevgili Oğlum, ben de senin gibi bütün insanlığı kucaklayan, kardeşliğe, barışa inancın militanı olmak isterdim. Ben de “Bila tefriki ırkı, dini, cinsi mezhep” yazan bir bayrağı yüceltmek için mücadele etmek isterdim. Ama Tevfik Fikret’in  “Şüphe nura doğru koşmaktır!” sözüne olan inancım beni engelledi. Ama şimdi faşist cuntaya karşı mücadelenizde maddi manevi bütün varlığımla arkandayım. İnşallah sağ salim kavuşuruz.”

Bu mektup kaçaklık dönemimde aldığım en önemli hediye, en sağlam sığınaktı benim için. Yaşadığım sürece unutmayacağım.

Sonra babam küçük Philips  teybine eski bir kaset koyuyor. Ona benim sevdiğim şarkıları okuyor. Kasetten haberim yoktu.1992’de sürgünden döndüğümde kız kardeşim Nurten’le Kütahya’ya gitmiştik. Babamın kitaplarını karıştırırken bulduk kaseti. Kayıt iyi değildi. İstanbul’da temizletip CD’ye çektik.

Geçtiğimiz Ağustos’ta dostum Doğaçlama Kürtçe müzik yapan Dodan’ın Datça’da konseri vardı. Bir akşam saz arkadaşlarıyla bizim evde sohbet ederken babamı dinlettim. Beğendiler. Baterist

M. Kemal Emirel, Gitarist Briken Aliu bu CD’yi Youtube’a koymak istediler. Kabul ettim, koydular. Burada onlara, benim için çok önemli  bu güzel çalışmaları için, sevgilerimle teşekkür ediyorum.

Youtube’da  şarkılarını enstürmansız söyleyen  Ahmet İhsan Gürkan’ın hikayesi bu.

Hayatta  Ben En Çok Babamı Sevdim