Ankara’daki yeni saldırı ile ilgili çok karanlık nokta var. Gelecekte, bu bombalama ile ilgili birçok “şok edici” detay, gerçek çıkacak gibime geliyor. Bakalım, gerçeklerin ipuçlarının ortaya çıktığı zamanları, ne zaman nasıl göreceğiz.

Gerçekte her ne olduysa, yaşananların perde arkasını devlet içinde bilen biliyor. Bu bilgiler de, belli ki, “klasik devlette” rahatsızlık yaratıyor.

Dün, Ankara’da Kocatepe Camii’nden kalkan cenazelerde, devlet erkânının tüm ağır topları vardı. Devlet oradaydı… Ama devletin en üst düzey insanı, Cumhurbaşkanı orada değildi. Neden, nasılları da “faniler” olarak bilebilecek durumda değiliz.

Ancak, gözlenen, “bildiğimiz hâliyle” devletin, Ankara’daki törende, kendi cenazesi kalkarmış gibi bir ağır hissiyat içinde olduğu idi.

“Devlet” deyince, öyle rastgele bir yapıdan bahsetmiyoruz Türkiye’de. Osmanlı İmparatorluğu’ndan bu yana katmer katmer açılmış, kat kat kabarmış; tüm “memuriyet” kadroları, devlet erkânı eğitimi, tüm ülkeye ve ötesine yayılmış kurumları ile çok ciddi bir yapıdan bahsediyoruz. Şimdi de, devletin, İmparatorluk’tan Cumhuriyet’e, değişerek dönüşerek ama varlığını savaşlara, krizlere, sarsıntılara karşı hep korumuş yapısı, kendini gerçek bir “yok oluş tehdidi” altında hissediyor gibi gözüküyor.

Bu tehdit algısının şekillenişi, nedenleri nasılları üzerine yorum yapmayacağım; çok fazla bilinmeyen var net bir denklem kurabilmek için… Ancak, “klasik devlet”, gövdesinden çıkmaya çalışan “yeni devlete” karşı çok büyük bir huzursuzluk hissediyor diyebiliriz.

Ankara saldırısı da, arka planı gerçekte her neyse, tüm bu huzursuzluğun doruğa çıktığı nokta oldu.

Ve, devlet, yani “klasik devlet”, Ankara’da kendi cenazesinin kalktığına tanık oldu adeta.

Dikkat ederseniz, kurumlar arasında bir sorumluluk, kurumsal zaaf kabul etmeme yarışı oldu –“Biz söylemiştik” diyenler adeta, “devir değiştiğinde sorumluluk bize kalmasın” demek istiyordu.

Bugün, yargıdan bakanlıklara, güvenlik bürokrasisinden diplomasiye, herkes neyin ne olması gerektiğini, nelerin yanlış olduğunu çok iyi biliyor.

Bu nedenle de, devletten birçok kişi ile temas ettiğinizde, “gözlerinize bakılamadığına” tanık oluyorsunuz. Güç dengelerinde en ufak bir değişim olduğunda, yanlış yapanlar kendilerinin de zan altında kalacağını, hallaç pamuğu gibi atılacaklarını çok iyi biliyorlar.

O nedenle, devlet bir yol ayrımında duruyor.

Şimdi ne olacak?

Suriye politikasının dağıldığı ortada; deniz bitti. Ankara’da, ya biten denize bodoslama atlayarak çakılma politikası benimsenecek ve klasik devlet ile yeni devlete ayrım yapmayan bir yıkılış süreci yaşanacak. Ya da, Ankara’da Suriye politikasının yanlışlığının sorumluluğu birinin, birilerinin üzerine kalacak, bırakılacak ve Türkiye, kendini temize çekmeye başlayacak. Bu temize çekme sürecine giden yolda, temize çekme sürecinin kendisi de, “klasik devletin” kurduğu bir oyun planı ile gerçekleşecek.

[email protected]