Dört eski bakan hakkında kurulan Meclis Soruşturma Komisyonu talep etti, Ankara 7’nci Sulh Ceza Mahkemesi yayın yasağı kararı aldı. Yani Komisyonu’nun faaliyetlerini haber yapmaya bir nevi sansür getirildi. Komisyona ifade veren isimler, Rıza Sarraf’ın bakanlarla ilişkisi hakkında çok çarpıcı, renkli bilgiler veriyorlardı.

Bakanların bu gelişmeden rahatsız oldukları ve Komisyon’un bu nedenle yayın yasağı istediği anlaşıldı.

Bu açıkça, Anayasa’nın basın özgürlüğünü düzenleyen hükümlerine, Basın Kanunu’na aykırı bir karardır, halkın bilgi almasını önlemeye yönelik bir girişimdir.

Halk, oy verdiği kişilerin hukuka aykırı olduğu iddia edilen eylemlerini bilmek, bir sonraki seçimde buna göre oy vermek durumundadır. Demokrasi ve hukuk devleti denilen sistemin özü de budur. Mahkeme, bu konudaki yayın yasağı talebini kabul etmekle, sadece halkın haber alma hakkına değil, demokrasinin en temel ilkesine de darbe vurmuştur.

“KARAR HUKUK İRONİSİDİR”

Cumhuriyet Gazetesi, kararın ilanından sonra internet sitesinden yaptığı açıklamada yayın yasağı kararına uymayıp, haber yapmaya devam edeceğini duyurup şu açıklamayı yaptı:

‘‘Bu karar hem yasaya, hem hukuka açıkça aykırıdır. Kanunlarımızda yayın yasağı diye bir kavram, kurum, önlem çeşidi yoktur. Kararın yasal dayanağı olarak belirtilen Basın Kanunu’nun 3. maddesi basının özgür olduğunu yazan maddedir. Basın özgürlüğünü güvenceye alan kanun maddesini yayın yasağına gerekçe yapan bir yargı ve yargıçlık kültürü, demokrasi ve hukuk ironisidir. Kaldı ki, böylesi yasal dayanaktan yoksun şekli bir mahkeme kararına uymamanın kanunda yazılı bir yaptırımı yoktur”

Basın özgürlüğü, uğrunda ağır bedeller ödenerek elde edilmiş bir haktır. Herhangi bir siyasi iktidarın kendi ekibini koruma adına bu temel hakkı çiğnemeye kalkışması ve bunun için hukuku aracı kılması kabullenemez.

ÖNCEDEN DÜŞÜNSEYDİLER

Evet, Komisyon’da verilen ifadeler adı geçen bakanların şöhretini kirletiyor olabilir ama o siyasiler, Rıza Sarraf’la mevzu bahis ilişkiye girmeden, önüne yatma kararı almadan önce şöhretlerini düşünmek durumundaydılar.

Adı geçen siyasiler, 17 Aralık skandalı patladıktan sonra kendilerinin ve oğullarının masumiyetini ispatlayacaklarına dair taahhütte bulunmuş ancak sözlerinin arkasında durmamışlardır. Bugün ifade ve bilgilere yayın yasağı getirterek, haklarındaki iddiaların doğruluğu konusuna bir nevi destek vermektedirler.

AKP’nin arkadaşlarını koruyan tavrı nedeniyle adı geçen siyasilerin bağımsız yargı önünde hesap verme fırsatının önü kapatılmıştır. Elde kalan tek fırsat, millet vicdanında yargılanmaları ve haklarındaki kararı milletin vermesinden ibaret kalmıştır. Yayın yasağı kararına uymamak bu açıdan haklı, meşru ve doğrudur.