DÜNKÜ yazımda eski Sovyet muhalifi Viktor Kravşenko’yu en çok pejmürde New York otellerinde hatırladığımı söylemiştim. İkisi arasında nasıl bir ilinti olabilir ki?

Şöyle: Ukraynalı mühendis Washington’daki SSCB Elçiliği’nden firar ettiğinde, ABD’de de ağ örmüş KGB gizli servisini ancak bu şehrin devasalığında ekebileceğini düşünmüştü.

Dolayısıyla da Hürriyeti Seçtim kitabını oradaki bir otel odasında yazmaya başladı.

Zaten aynı kitapta dışarıyı nasıl endişeyle gözetlediğini ve izini kaybettirmek için nasıl bir mekândan diğerine geçtiğini de anlatır. Fakat eli uzun kızıl hafiyeler yine de buldular.

Neyse, ayrıntısına girmeyeceğim, sabık diplomat nihayetinde zar zor sığınma hakkı elde etti ve 1946 yılında da eserini yayımlatabildi ki, esas kıyamet işte ondan sonra koptu!

***

ONDAN sonra koptu, zira Kravşenko tamamen kendi tanıklığını yansıtan bu kitapta milyonların köleliğe yollandığı Gulag kamplarından, Stalin açlığa mahkûm ettiği için yine milyonların öldürüldüğü Büyük Köylü Katliamı’na, “Sovyet cenneti”nin (!) aslında ne tür bir cehennem olduğunu bütün gerçekliğiyle gözler önüne sermişti. İsim, yer ve tarih zikretmişti.

Nitekim de 1989’dan sonra arşivler açıldığında durum bir defa daha ispatlandı.

Çoğu var azı yok, Ukraynalı mühendis tek bir yalan ve tek bir abartı dile getirmemişti.

Zaten aslına bakarsanız, fi tarihinde Bolşeviklerle yol arkadaşlığı yapmış André Gide, Victor Serge,Boris Souvarine falan da daha önce yukarıdaki tabloyu teşhir etmişlerdi.

Fakat komünistler fikir hayatında tahakküm kurdukları için fazla etki yaratamadılar.

Kaldı ki Hürriyeti Seçtim yayımladığı sırada da durum pek değişmiş değildi.

Hem Doğu ve Batı blokları henüz tam ayrışmamıştı; hem 2. Savaş “destanı”ndan (!) dolayı SSCB büyük prestije sahipti; hem de aynı Batı’daki komünist partileri çok güçlüydüler.

Zaten esas skandal da o partilerden birisinin cazgır ağırlık taşıdığı Fransa’da patladı.

FKP 1947’de Viktor Kravşenko’yu “Amerikan ajanı” (!) ve “muhbir” (!) ilân etti.

***

LÂKİN bu defa sökmedi! Ukraynalı mülteci entelektüel teröre pabuç bırakmadı.

Bir dürüstlük numunesi olan; nitekim de daha sonra kapitalizmi eleştiren Adaleti Seçtim kitabını yazan ve kazandığı bütün parayı Bolivya’daki yoksul köylüler için kurduğu ütopik sosyalist çiftliğe harcayan Kravşenko Paris’in iftiracı komünistlerine karşı dava açtı.

Moskova ve FKP de öbek öbek yalancı şahide salonda resmigeçit yaptırttı.

SSCB’ye ne toplama kampı olduğu, ne de katliam düzenlendiği mavalını savurdular.

Davacı tarafın avukatları ise Margarete Buber-Neumann’ı kürsüye çağırdı.

***

ALMAN Komünist Partisi’nin eski üyesi o Buber-Neumann ki, Naziler iktidara geldiğinde yine bu partide yönetici olan eşi Heinz Neumann’la birlikte Moskova’ya kaçmıştı.

Lâkin “muhaliftir” diye Heinz Yoldaş 1937’de Stalin tarafından kurşuna dizdirildi.

Karısı ise Karaganda temerküz kampına gönderilmişti. Ve şimdi sıkı durun!

Moskova 1939’da Berlin’le dostluk paktı imzalayınca, Margarete Buber-Neumann da diğer pek çok mülteci gibi ertesi yıl aynı Stalin tarafından Hitler’e teslim edildi!

Yani kızıl kamptan çıkartılıp hâki kampına gönderildi. Bir mucize eseri de sağ kaldı.

Dolayısıyla, Alman devrimcinin anlattığı dehşet o bütün yalancı şahitleri şapa oturttu ki, “sol” (!) entelektüel teröre pabuç bırakmamış Kravşenko mahkemeyi kazanmış oldu.

***

İMDİİ, biz ise yukarıdaki mahkemeden atmış altı yıl sonra bile kâh açıkça, kâh sinsice Sovyetik komünizmi sahiplenmeye devam eden ve bunu ulusalcı salçaya bulayarak temcit pilavı niyetine sofraya koyan sefil bir “sol”un (!) hâlâ var olabildiği bir ülkede yaşıyoruz.

Oysa hatırlatırım, Hürriyeti Seçtim Türkçeye daha 1948 yılında tercüme edilmişti!

[email protected]