İstiyorsunuz ki, Doğulu gibi davranalım ama Batılı gibi de yaşayalım!

Hiç olur mu?

Hiç bu çağda, toplumun karmaşık sorunları, Ankara’daki şu ya da bu kişinin bireysel aklıyla çözülebilir mi?

Mantığınızı bu derece mi yitirdiniz?

Gelin şu aptal kölelik düzenini kaldıralım diyorlar, “hayır, sürsün!” diyorsunuz.

Kentinizde, yörenizde kararları kendiniz verin diyorlar, “hayır, merkezdeki vasıfsız memurlar beni yönetmeye devam etsin!” diyorsunuz.

O kadar kraldan çok kralcısınız ki, iki yüz sene önceki merkeziyetçiliğini örnek aldığınız Fransa bile bunu çoktan terk etti ama siz azimle sürdürüyorsunuz.

Fransa 1982 reformuyla, Merkez’in “icraat öncesi idari vesayet” yetkisini, “icraat sonrası yasaya uygunluk denetimi” hâline getirmiş, ardından da “idarenin ademimerkeziyetçiliği” kuralını anayasalaştırarak, devletteki idari örgütlenmenin artık “hiyerarşik değil, eş-merkezli” olduğunu ilân etmiştir.

Siz, Almanya’yı Merkel mi yönetiyor, sanıyorsunuz?

Onun gibi daha on altı tane başbakan ve hükümet var, o ülkede.

Merkel, âdetâ dış dünyaya karşı onların temsilcisi, sözcüsü.

Bizdekinde ise, bayramlarda boğaz köprülerinin bedava olup olmayacağının belirlemesine varıncaya kadar zıvanadan çıkılmış.

Geçen yazımda, 28 ülkenin biraraya gelmesiyle oluşan AB’nin, esasta temel aldığı “Bölgesel Yönetim Birimleri” sayısının 275’lere kadar ulaştığını söylemiştim.

Örneğin bunlardan biri olan Almanya’nın Hessen Eyaleti, Fransa’nın Aquitaine, İtalya’nın Emilia Romagna, Polonya’nın Wielkopolska bölgesel yönetimleriyle çok taraflı işbirliği anlaşmaları içinde.

Sadece bunlar değil tabii; daha neler neler!

Ondan sonra, acaba Almanya neden bu kadar zengin diye şaşıp kalıyorsunuz.

Bu ülkenin bırakın ihracatını, öngördüğü yıllık ihracatının “fazlası” bile bizim toplam ihracatımızı neredeyse ikiye katlıyor.

Adamların fren yaptıktan sonraki hızları dahi bizi geçiyor.

Peki, biz ne yapıyoruz?

Biz birbirimizi öldürmekle meşgulüz.

O Hessen Eyaleti ki, bizim Bursa, Eskişehir ve Bilecik’ten mürekkep BEBKA Kalkınma Ajansı’mızla da temasa geçmiş, işbirliği anlaşması imzalanmıştı; lâkin, heyetler hep beraber İskender Kebap yemenin henüz ötesine geçmiş olmadıkları gibi, geçeceklerine dair herhangi bir emare ve niyet de hâlâ mevcut değildir.

Çünkü bizim daha önemli işlerimiz var!

Bizim, topraklarımızı ya aşiret kültüründen gelen yöntemlerle üleşmek ya da bunu durdurmak için şehit kanıyla sulamak gibi Ortadoğu’ya has hasletlerimiz var.

Bizim kafalarımız başka şeye çalışmaz!

Bizim için ya herrü, ya merrü budur.

Hâlbuki AB, merkezî yönetim geleneğinden gelen aday ülkelere “Kalkınma Ajansları” formülüyle ademimerkezileşme fırsatları sunuyor ve destekliyor.

Kaldı ki, “yerinden yönetilerek bölgeleşme”, tam üye olmak için zaten bir zorunluluk.

Nitekim bizim ülkemiz de, “26 Kalkınma Ajansı Bölgesi” şeklinde tertiplenecek; tam üyeliğe geçtiğindeAB’nin Bölge sayısını 300’lere çıkaracaktı.

İşte o zaman,

Malatya, Elazığ, Bingöl, Tunceli “Fırat Kalkınma Ajansı”nı…

Van, Muş, Bitlis, Hakkâri “Doğu Anadolu Kalkınma Ajansı”nı…

Gaziantep, Adıyaman, Kilis “İpekyolu Kalkınma Ajansı”nı…

Şanlı Urfa, Diyarbakır “Karacadağ Kalkınma Ajansı”nı…

Mardin, Batman, Şırnak, Siirt “Dicle Kalkınma Ajansı”nı… meydana getireceklerdi.

Tıpkı Tekirdağ, Edirne, Kırklareli’nin “Trakya Kalkınma Ajansı”nı…

Yahut Konya ile Karaman’ın “Mevlâna Kalkınma Ajansı”nı meydana getirdikleri gibi.

Böyle böyle “26 tane Kalkınma Bölgesi” ile Türkiye, dünyaya açılacak; zenginleşmenin tadını aldıkça kendi kendini yerinden yönetmeyi daha da içselleştirecekti.

Şimdi bana burada topun, tüfeğin, PKK’nın yerini gösterebilir misiniz?

Ya bu anlattıklarım, ya top, tüfek ve PKK.

Seçiminizi buna göre yeniden yapın!

Bunun için de, benim de yararlanmış olduğum Cengiz Aktar ve onun gibi onlarca uzmanın yazdıklarına kulak vermeyle başlayabilirsiniz!

[email protected]

twitter@cinarnamik