AKP hükümeti ile PKK arasında sürdürülen görüşmelere toplumun bir kesimi ” İmrallı süreci” derken,bir kesimi de AKP ve  bu sürece destek verenler “çözüm  ve barış süreci” diye  adlandırıyorlar.

Ne ad verilirse verilsin bu süreç desteklenmeli;desteklenirken de kalıcı bir barışa dönmesi için PKK ‘yı var eden ve devletle masaya oturtan sorunun adını da açıkça koymalıyız,bu sorunun adı ;“Kürt sorunudur aynı zamanda  siyasi bir sorundur.”

Silah PKK’nın elindedir ama PKK’nın eline silahı verdiren de; Kürtlerin varlığını ve kültürünü reddeden inkarcı politikalar, değil mi?

Şu soruyu sorarak barış sürecinde tartışmalıyız,PKK sorun mu sebep mi?

PKK,Kürt sorununun  silahlı türevi olarak Kürtlerin içinden çıkmadı mı?

Devletin baskıcı,asimilasyoncu ve şiddet yönteminin bir etki ve tepkisi olarak PKK Kürtlerin silahlı bir gücü  dahası,Kürtlerin Ordusu olarak Mezopotamya  da bir bölgesel güç olmadı mı,dört ülkeyi saran on binleri sokağa döken ve isyan ettiren, kendine destek veren kitlesel potansiyel elde etmedi mi?

PKK’nın Böyle bölgesel bir gücü olmasaydı;daha üç ay öncesine kadar Başbakan ben olsaydım, Öcalan’ı asardım demiyor muydu?

BDP’li  milletvekillerinin bir grup PKK ‘lılarla Şemdinli kırsalında kucaklaşmasına isyan eden Erdoğan;yargıya talimat verdim,terör örgütünün uzantısı olan bu milletvekillerinin dokunulmazlığı hakkında fezleke hazırlayacak, bizde mecliste gerekeni yapacağız,diyordu;bunu barış sürecinde sormak,siyasi tutarlılık açısından önemli, değil mi?

PKK’ile görüşen de, görüşüyor diyen de; alçak ,şerefsiz sözleri  kime ait;Başbakana değil mi?

Kürt sorunu yok terör sorunu ve Kürt kardeşlerimin sorunu var diyen de,Erdoğan!.

Üç ay önce bunları söyleyen Başbakana ne oldu;kendine demokrasi konusunda format mı, attırdı?

Barış sürecine hala Kürt sorunu olarak değil de, terör sorunu diye yaklaşımı ise, başka bir açmazını ortaya koyuyor Başbakanın!.

Başbakanı buraya sürükleyen  Öcalan ile masaya oturtan başta Suriye ve AKP’nin orta Doğu politikasının sonucudur.

Barış sürecini yürüten adına da ‘akil insanlar heyeti’ denilen  63 insan  ülkenin yedi bölgesinde toplantılar yapıyor,gündemi de bu akil insanların toplantıları belirlemektedir,bu satırların yazarı da,bunu yaşadığım il olan Kocaeli de  Marmara ‘akil insanların ” iki toplantısına katıldım biri bu akil insanlara destek veren gruplarla;diğer, ise ikil insanlarla katılıp ve düşüncelerimi dile getirdim; hatta akil insanlara yazılı da bir yorumumu verdim,grubun başkanı olan Deniz Ülkü Arıboğan’a…

17 Nisan 2013 MÜSİAD’ın düzenlediği toplantıda  AKP’yi temsilen katılan il başkanı ve partililer demokratikleşmeden, hukuktan, insan haklarında ve bireyin özgürlüğünden hiç bahsetmiyorlar,besmeleyle başlıyorlar  hadislerle konuşmalarına devam edip,amin diyerek bitiriyorlar.Hakkını teslim etmeden geçemeyeceğim AKP il başkanı başkanlık sistemini de ,bu duaların ve hadislerin arasına sıkıştırdığını da söyleyelim.Yalnız AKP’ bu barış sürecine örgütsel potansiyelini katmıyor veya katamıyor çünkü salonun ancak üçte biri doluydu elli kişi civarında bir katılım vardı,Belediye başkanlarının ve ilçe başkanlarının katılmaması düşündürücü geldi bana.

AKP Kocaeli il başkanı konuşması içerisinde bir tek bile Kürt sözcüğünü telaffuz etmedi;bu da AKP tabanının bu sürece sıcak bakmadığını gösteriyordu.

İlin 11  millet vekilinden 7’sini çıkartan ve iki dönemdir Büyük şehri ve tüm ilçelerin belediye başkanlığını kazanan bir partinin, böylesi önemli bir soruna örgütsel olarak mesafeli durmasını neye yormalıyız!.

AKP’yi rahatsız eden görünmeyen dipten gelen bir dalganın işaretleri,bu barış süreciyle ortaya çıkabilir!.

19 Nisan 2013 tarihinde Marmara akil insanları grubunun Kocaeli de düzenlediği; STÖ, kanaat önderleri,düşünce grupları ve yazarlarla yaptığı toplantıdan kısa gözlemim:

“Benim de söz alıp konuştuğum ama söz alanların genellikle memur sendikalarının aralarında yaşanan rekabet sıkıntısı ve devletin bir memur sendikasını desteklemesi damgasını vurdu..Diğer söz alanlar da ne fikri takibe hakimler ne de ülkenin bu can alıcı otuz yıllık savaşı konusunda bir öngörülerinin olmadığı,dış güçler,emperyalistler bizi bölmek istiyorlar,vatan-millet Sakarya gibi klişe sözlerle;öfkelerini dışa vurdular dersem küçümsememiş olurum.Toplantı düşünsel anlamda çok sığ bir toplantıydı,tabi sorulan sorulara da akil insanlar muhatap olmayınca; haklı olarak söz alanlar biz kime konuşuyoruz,havanda su dövüyoruz,diye de yakınmalar ve sitemler oldu.”

Bu yazımıza konu ettiğimiz demokratikleşme konusunda;bir KESK temsilcisi ifade etti bir de ben dile getirdim,otuza yakın söz alanlar içinde,diğer konuşmacıların çıkışı ise sübjektifti..

Biz yazının konusuna dönelim!..

PKK’yı vareden tüm faktörler ortada durmuyor mu?Duruyor!..

Ne bunlar?

Anadilde eğitim,koruculuk sisteminin kaldırılması,yüzde on barajı,yerel yönetimlerinin yetkilerini artıran yasaların çıkması,siyasi partiler yasasının ve seçim kanunun değişmesi,Uludere katliamının aydınlatılması,cem evlerinin yasal statüye kavuşması,ruhban okulunun açılması,basın özgürlüğünün önündeki engellerin kaldırılması ve zorunlu din dersi,gibi!..

Barışın kalıcı olması için bu sürecin daha tutarlı işlemesi  açısından;bunun içinin demokrasi,hukuk ve insan halklarıyla doldurulması gerekmiyor mu?

Bu sorun bir siyasi sorun değil mi?Evet!.

O zaman neden müzakeresi parlamentoya taşınmıyor ve  şeffaf yürütülmüyor?

Barış, demokrasi ve hukuk zeminlerinde kök salar boy atar,çoğulculuk kavramıyla da çok kültürlülük bir yaşam biçimi haline gelir.

Dahası toplumların kulağı-sesi ve dili olan demokrasilerde de;dördüncü kuvvet olarak bilinen medya üzerinde Başbakan Erdoğan’ın baskısını, biz askeri  darbelerde bile görmedik.

Askeri darbelerde isim verilerek gazetecilerin kovulması ve işsiz bırakılmasını AKP’nin ileri demokrasisinde yaşıyoruz.

Barış olacak ama demokratikleşme olmayacak böyle bir mantığın demokrasiyle  bağdaşır bir yanı var mı?

Suyun yarısın sıcak yarısın soğuk olduğunu savunmak gibi bir saçmalığı ortaya koyuyor AKP’nin barış politikası.

Demokratikleşmeyi dile getirenleri; akil insanlar içinde köşesi olan AKP ‘nin dalkavukları buna Uludere  ve Ceylan Önkol cinayeti gibi bir şey tutturmuşlar,barış sürecini engellemeye kalkıyorlar,daha da ileri giderek; neredeyse PKK’ya yalvaracaklar silah bırakma diyecekler,diye de alçaklaşıyorlar köşelerinden.

AKP’yi desteklerseniz darbelere karşı oluyorsunuz, eleştirmek ise liberallerin Kemalist damarı kabardı,bunlar eski Kemalist Marksistler,eski Maocu gerillacılar gibi yaftalamalar ise kırıla gidiyor AKP’nin dalkavukçu siyasette ikbal arayan köşe yazarlarında..

Bu akil insanlar heyetinin çalışmalarında toplumun farklı görüşleri,endişeleri ve önerileri ortaya çıkıyor ama bizim gözlemimizde ;AKP en çokta Başkanlık sistemi ve Erdoğan’ın başkanlığının alt yapısının yoklamasını yaptırıyor kendine göre.

Önemli bir  hatırlatmayı da yapmadan geçemeyeceğiz;1999-2004 yılları arasında da silahlar susmadı mı?Sustu.Peki sonrasını insan hatırlarken bile ürperiyor;terör bir afet gibi dönemdi mi? Döndü!.

Neden döndü?

Demokratikleşmeye hız vermedik demokrasi,hukuk ve insan hakları konusunda  bir arpa boyu yol alınamadı, PKK’yı var eden faktörler değişmediği için, olmadı mı?

PKK’yı vareden sorunları çözülmüş,PKK’nın beslendiği Kürtlerin haklı talepleri yerine getirilip demokratikleşmeye hız verilseydi,örgütün altı boşalmış olsaydı, örgüt bu kadar güçlü dönebilir miydi?

Yıl 2013 yukarıda sıraladığımız sorunlar olduğu gibi duruyor;verilen yanıt;olağanüstü hali kaldırdık,TRT Şeşi açtık!.

Gerçekle yüzleşmeyenler sorunlarını çözemezler, sadece ötelemiş olurlar.

Başbakan ekonomiye verdiği önemi doğru da yapıyor onu da söyleyelim ama demokrasiye onda biri kadar önem vermiyor.

Çünkü, halkın demokrasi konusunda çok ciddi bir talebi yok bunu Başbakan  iyi biliyor?

Demokrasi ve hukuk toplumu olmuş,yargısı bağımsız olan  bir ülkede Başbakan yargıya talimat verdim diyemezdi,dediği anda, yargı o kişiyi sıfatı ne olursa olsun sanık sandalyesine oturturdu!.

Not:Bu yazının önemli bazı bölümlerini içeren kısmı;Marmara Akil İnsanlar gurubunun başkanı Deniz Arıboğan’a 19 Nisan 2013 tarihinde Kocaeli deki akil insanlar toplantısında,elden verildiği gibi,ayrıca ben o toplantıda  söz alarak  daha detaylı bir konuşma yaptığımı da naçizane belirteyim...M.T.