Askerlik yapmak istemem.

Politikacılık yapmak da istemem.

Örgütlü bir disiplin, ast-üst ilişkisi sıkar beni.

Ama askerliğin de politikacılığın da yaratıcılığa açık yanını, stratejilerini, taktiklerini, rakibi analizlerini, kuvvetlerini yerleştirme biçimlerini izlemeyi çok eğlenceli bulurum.

General Montgomery’nin, tank savaşının en büyük dâhilerinden biri kabul edilen General Rommel’i, onun yazdığı “tank savaşıyla ilgili” kitabı muharebeden önce okuyarak yendiğini öğrenmek çok ilgimi çeker mesela.

Rakibinin yeteneğini ve bilgisini küçümsememiş, aksine rakibinin yeteneğini ve bilgisini alıp rakibine karşı kullanmıştı.

Kendi aklına ve yeteneğine rakibinin aklını ve yeteneğini de eklemişti.

Bizim siyasetimizde bu türden bir akıl eksik gözüküyor bana.

İlk çeyrekte ekonomiyi yüzde 11 büyütmüş, seçimde yüzde elli oy almış olan Erdoğan’ı, “yemin etmeyen” CHP’nin Meclis’te “güce dayanan” bir oyunla yenmeye kalkmasının hiçbir sonuç veremeyeceğini görmemesi bana çok şaşırtıcı geliyor.

Bu kadar sağlam bir zeminde duran rakibini “zorlayarak” yerinden kımıldatamazsın.

Zaten CHP de kımıldatamadı.

Erdoğan, “gelmezseniz gelmeyin” diyerek tek cümleyle CHP’yi çökertti.

CHP’nin bu yanlış taktiğiyle yeniden seçime gitmeleri halinde oylarını çok daha fazla arttıracağını biliyor Erdoğan.

CHP’liler kötü politikacılık yapıyor.

Çünkü tembeller.

Ben, CHP kurmaylarının Erdoğan’ı ve onun yaptıklarını ciddi bir biçimde etüt ettiklerini hiç sanmıyorum.

Hâlbuki, Başbakan’ın mitinglerde yaptığı konuşmaları dikkatle incelemeleri, bazı gizli şifreleri çözmeleri, onlara çok önemli ipuçları verirdi.

Erdoğan’ın mitinglerde söylediği özellikle iki cümle benim çok ilgimi çekmişti.

Birinde, “Farelerin cirit attığı kömürlüklerden kömür çıkartırdık çocukken” diyordu.

Öbüründe, “Hastane kapılarında az mı bekledik” diyordu.

Erdoğan’ın iktidarı sırasında yaptıklarına bu iki cümlenin ışığında bir daha baktım.

Nelere ağırlık veriyor Erdoğan?

Sağlığa çok önem veriyor, hastane yatırımlarına büyük pay ayırıyor.

Sağlık sistemini değiştiriyor.

Fakir insanların hastanelerde çile çekmelerini önlüyor.

Onlara kötü davranılmasına izin vermiyor.

Çocukluğu sırasında çektiklerinin bir daha çekilmemesini sağlamak için uğraşıyor, bunun özellikle fakir insanların hayatında ne kadar değerli bir gelişme olduğunu biliyor.

Başka ne yapıyor?

Ucuz konut yapıyor.

Çürük çarık evlerden onları kurtarıyor.

Evlerine doğalgaz bağlatıyor.

Çocukken kendisinin ve ailesinin çektiği sıkıntıların bir daha yaşanmasına izin vermemesinin, bu ülkenin insanların hayatını nasıl değiştireceğini ve bunu yapan politikacının onların kalbini kazanacağını da biliyor.

Kendi çocukluğunun izinden gidiyor Erdoğan.

Ve, çocukken geniş kesimlerin ortak dertlerini yaşadığı için, çok iyi bildiği dertlere derman buluyor.

Derdi “kendi anılarıyla” saptıyor, dermanı örgütlenme yeteneğiyle yaratıyor.

Bu alanda da kimse ona rakip olamıyor.

Peki, Erdoğan hangi sorunları çözemiyor?

Erdoğan, çocukken onun ruhunda iz bırakmamış sorunları çözmekte aksıyor.

Sağlık sorununda, konut sorununda duygularına aklını katarken, Kürt sorununu sadece aklıyla çözmeye uğraşıyor ve beceremiyor.

Sekiz yılda doğru dürüst bir anayasa hazırlayamıyor, 2007’de olduğu gibi yapmaya kalktığında başarısız oluyor.

Alevi sorununda ilerleyemiyor, Avrupa Birliği’nde yol alamıyor, fikir özgürlüğünü dört başı mamur bir hale getiremiyor.

Çocukluğundan tanıdığı sorunları çözmekte çok mahir, çocukluğundan tanımadığı sorunlar karşısında çok beceriksiz.

Şimdi söyleyin, siz Erdoğan’ın politikada rakibi olsanız ona hangi alanlarda muhalefet edersiniz?

Onun çocukluğundan çok iyi bildiği ve çözümü konusunda çok yetenekli olduğu sorunlarda mı yoksa onun çocukluğundan bilmediği ve acısını kendi ruhunda duymadığı için çözümünde ağır kaldığı sorunlarda mı?

[email protected]