FARAZİYELERİN bini yine bir paraya gitti. Cilvegözü kapısındaki tedhiş eyleminin kanı ve barutu daha kurumamıştı ki faillerin kimliğine dair kehanetlerden geçilmez oldu.

Hadi, Esed’e 5. Kol olarak çalışan ve neo-Nazi Maocuların Karanlık varakparesi gibi yalanı en pespaye raddeye vardıran ulusalcı dezenformatörleri fasulyeden sayalım.

Onlar tabii ki kendilerine tevdi edilmiş misyon icabı suçu Baas karşıtı güçlere yıktılar.

***

AMA genel kanı eylemin Şam istihbaratı tarafından gerçekleştirildiği yönünde oluştu.

Ankara’nın muhaliflere verdiği destek ve Suriye Ulusal Konseyi üyesi bir heyetin aynı gün sınırdan geçecek olması yukarıdaki hipotezi doğrulayacak argümanlar olarak sıralandı.

Artı, Paris’teki PKK suikastı ve ABD elçiliğindeki intihar saldırısı da tabloya eklendi.

Yani üçü birden tek elden tamamlanmış bir puzzle’ın parçaları olarak sunuldu.

***

SİYASETEN durduğum yerden bakılırsa bu yaklaşım benim de çok işime gelir.

Öyle, çünkü Esed hanedanına ta pederi zamanından beri derin husumet besliyorum.

Öte yandan İmralı aracılığıyla başlatılan barış sürecini de tümüyle destekliyorum.

Dolayısıyla, sebep-sonuç ilişkisinden yola çıktığımı söylemek ve her üç eylemin de hem Türkiye’yi Suriye meselesinden “soğutmak”, hem barış atılımına çomak sokmak için Muhaberat veya diğer bir hasım dış güç tarafından düzenliğini varsaymak bana da cuk oturur.

Peki, delili? Olayları irtibatlandırmak için spekülasyondan başka bir şey var mı? Yok!

O hâlde, kendime yonttuğum böyle bir komplo teorisi ulusalcı yalanları ters açıdan üretmek gibi olur ki, atmasyonun tesadüf eseri tutması hariç bu mantıkla gerçeğe ulaşılamaz.

***      

DİĞER taraftan, Cilvegözü sınır kapısındaki saldırıya ilişkin bin bir spekülasyon daha ânında ekranları kaplamışken bir tek Cengiz Çandar yorum getirmedi.

“Şu aşamada hiçbir fikrim yok” demekle yetindi. Çarşamba günkü Radikal’de yayımlanan yazısında da neden henüz fikrinin olmadığını ve olamayacağını açıkladı. Hayret!

Oysa kendisinin öyle Türkiye çapında falan değil dünya çapında bir bölge uzmanı olduğu düşünülürse, herhalde fikir beyan etmesi gereken ilk insan Çandar’dı.

Ve de zaten öyle olduğu içindir ki faraziye yürütmedi ya!

Yani uzmanlığın da ötesinde hem o coğrafyanın bilgesi olduğu; hem de sebep-sonuç denklemlerinin yanıltıcılık getirebileceğini bildiği içindir ki Cengiz fail adı telaffuz etmedi.

Gerekçesini de aynı yazıda yer alan tek bir cümleyle özetlemiş oldu:

“Ortadoğu’nun içine ne kadar çok girerseniz, Ortadoğu da sizin içinize girer!”

***

GİRDİK. Mukadderdi de! Tersi maddeten de, manen de mümkün değildi!

Bin kilometre sınırımız, ahlaki-vicdani yükümlülüğümüz ve emperyal mirasımız var!

İstesek de istemesek de Suriye iç savaşında şöyle veya böyle taraf olacaktık ki, olduk.

Dolayısıyla, içine girdiğimiz yahut girmek zorunda kaldığımız için bizim de içimize girmiş olan bir Ortadoğu’nun parametrelerini mümkün mertebe doğru okumak gerekiyor.

Akılcı siyasetler ancak böylesine bir ön okumadan sonra hayata geçebilir.

Oysa yukarıdaki “okumak” fiili sebep-sonuç ilişkisinden yola çıktığımızı sanıp sınırdaki tedhişin şu yahut bu failini ânında teşhis ettiğimiz vehmine kapılmaktan geçmiyor.

Ortadoğu ilk bakışta kâh zahiri, kâh mantıki gözüken gelişmelerin çok daha ötesindeki bir girdap olarak derine iniyor. Projektör olmadan gün ışığı gayya kuyusunu aydınlatmıyor.

O girdapta boğulmamak da bir söylemeden, bin düşünmek temkinliliğinden geçiyor.

Ve arkadaşım olduğu için değil inandığım için söylüyorum, Cengiz Çandar da bunu bildiği ve öğrettiği içindir ki dünya çapında bir şampiyon olarak satıhta kulaç atıyor.

[email protected]