Eski cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün 12 yılını anlatan kitap doğal olarak büyük ses getirdi.

Başdanışmanı Ahmet Sever'in yazdığı kitap normalden çok ince. Türkiye'nin geçtiği badireler ve onun odağındaki Gül'ü 200 sayfaya sığdırmak kolay değil. Söylenebileceklerin epeycesi ketmedilmiş gibi duruyor. Gül kitabı yazdırmadığını ama fikir özgürlüğüne inancından dolayı engellemediğini gecikmiş bir açıklamayla duyurdu. Halefi Recep T. Erdoğan'ın yakınlarından ve ‘yandaş' medyadan gelen tepkiler üzerine yapılmış bir açıklama. Kitabın böylesine ince olmasının sebebi belki de bu tepkilerden duyulan endişeydi.

Kitabın iki temel seslendiği kitle var: AK Partililer ve Gül'den umduğunu bulamayan demokratlar. Kitabın ana mesajını “Abdullah Gül, kurucusu olduğu AK Parti'den cüda düştü. Ama bir sorun niye?” şeklinde okuyorum. Erdoğan, birlikte yola çıktığı arkadaşlarını zaman içinde ekarte eden tek başına bir siyasetçi. Gül'ün istifadan döndürdüğü Bülent Arınç'ın hikâyesi de bu temayı güçlendiren örneklerden. “Sadece Gül değil, AK Parti'nin kuruluş felsefesini oluşturan ve vitrinde yer alıp kitleselleşmesini sağlayan bütün dinamikler tasfiye edildi.” diye özetleyebiliriz kitabı. Tasfiyenin ne kadar rencide edici üslupla yapıldığı ve tamamen yok etmeyi hedeflediği ise satır aralarında anlatılıyor. Abdullah Bey'in yeniden cumhurbaşkanı olmasını engellemek üzere kanun çıkarılması, katılmasına mani olmak için apar topar kongre toplanması gibi sert hamleler biliniyor. Bunların yanında Erdoğan'ın cumhurbaşkanı seçilmesini ‘vesayetler tarihinin kapanması' olarak anması da not edilmiş. Gül vesayetin devamı gibi gösterilmesinden rahatsız olmuş. Bence de haklı bir alınganlık. 2010 referandumuna kadar Çankaya iğneli fıçıydı; Gül ve eşi Hayrünnisa Hanım'ın o ‘vesayet' düzeni ile yaşadığı çatışmalar yok farz edilmeyi hak etmiyor. Kitap, AK Partililere “Bundan sonra ekmeğini başka yerde ararsa kabahat ondan gitti. ‘Gül niye burada değil?' sorusunu kapıları kapatanlara sorun.” diyor.

Gül'den umduğunu bulamayan demokrat kitleye ise ‘eleştirileriniz haklı ama…' şeklinde izahatlar yapıyor kitap. Mesela şöyle günah çıkarma bölümleri var: “Bu arada cumhurbaşkanı neden sessiz kalıyor eleştirilerine tepkiliydi. ‘Daha ne yapayım? Haklarında yolsuzluk iddiası bulunan bakanların kabinede tutulmasına ve kabineye girmesine engel oldum. Bu bir duruş değil mi?” Gül'ü çok yıpratan internet Yasası ve sosyal medya kısıtlamalarıyla ilgili bölüm de yine aynı minvalde: “Cumhurbaşkanı, Başbakan Erdoğan'ın bu kadar ileri gideceğine ihtimal vermiyordu. Ancak gelişmeler hiç de öyle olmadı. Türkiye bir anda sosyal medyayı yasaklayan ülke olarak dünya gündemine oturdu. Daha kısa süre önce böyle bir yasağın söz konusu olmadığını söyleyen Gül'ün ruh hali çök kötüydü. Hayal kırıklığı, şaşkınlık ve kızgınlık bir aradaydı. Hiç beklemediğimiz bir çıkış yaptı: ‘Yasak anayasaya ve yasalara aykırı. Bu yasağı ben deleceğim'. Başbakan'ın yasağını cumhurbaşkanı delmişti.”

Erdoğan ile Gül arasındaki siyasi rekabet artık gizlenmiyor. Kitapta bunun somut örnekleri var. Herkesin gözü önünde yaşananlar sıralanıyor. Rekabetin çetin geçtiğini gösteren Libya misalini paylaşmak istiyorum. İngiliz The Guardian Gazetesi muhabiri Libya'da tutuklanmıştı. Gül'ün devreye girmesiyle muhabir serbest kalır. Sonrasını Sever'den okuyalım: “Haber basına ‘The Guardian muhabiri Gül'ün girişimi sonucu serbest bırakıldı' şeklinde yansıdıktan sonra ilginç bir telefon aldım. Moskova'dan arayan Başbakanın Başdanışmanı İbrahim Kalın'dı. Libya'daki Türk işadamlarını araya koyduklarını, gazetecinin bu sayede serbest kaldığını söylüyordu. Yani ‘bunu biz sağladık' diyordu.”

Sever kitabıyla ‘Danıştay'daki olaylı törende Erdoğan'ın arkasına takılıp niye töreni terk etti?'ye varana kadar Gül'e yönelen pek çok eleştiriyi cevaplamaya çalışıyor. Başarıyor mu? Zamanla anlaşılacak.