İktidara yakın gazeteler AK Parti kongresiyle ilgili haberlerini verirken çoğunlukla ‘mesaj alındı, öze dönüldü' temasını tercih etti.

7 Haziran seçimlerinde yaşanan büyük kaybın ardından ‘fabrika ayarlarına dönmek, 2002 ruhunu yakalamak' ifadelerini sıkça duyduk. Yüzde 9'luk gerilemenin kaynağında tabanla kurulan güven ilişkisinin zedelenmesi yatıyor. Bunu tamir edebilmek için, ‘küçük inhiraflarımız vardı ama kendimize geldik' deklarasyonuna ihtiyaç duyuluyor. Söz konusu beyanın doğruluğunu zaman ve icraatlar gösterecek.

Kongreden yansıyan ilk fotoğraflar şüpheleri ortadan kaldıracak cinsten değil. Esastan önce şekle, surete bakalım: Abdullah Gül, Bülent Arınç, Ali Babacan gibi isimlerin Parlamento'da ve genel merkezde görünmediği bir AK Parti fotoğrafı tartışmasız eksik algılanacaktır. Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın partide kendisinden başka özgül ağırlık istemediği iyice belirginleşti. (Bu arada Anayasa'ya göre ‘partisi ile ilişkisini kesmiş tarafsız cumhurbaşkanı' tartışması bile yapılmadığını kayıtlara geçirelim.) Fanatik Erdoğanistlerin hoşuna gidecek bu durumun, tek başına iktidar anahtarını elinde tutan merkez seçmen için ürkütücü olduğu muhakkak.

Klasik tabanda da Gül ve Arınç'ın hiç karşılığı bulunmadığı söylenemez. 28 Şubat ve 2007 mücadelelerini hatırlamayan genç seçmenin umursamayacağı isimler 30 yaş üstü için farklı anlamlar taşıyor. Varlığında katkılarını ölçmek kolay olmayabilir ancak yoklukları kendini hissettirir.

Üç Y sloganı 2002 ruhunun temelini oluşturuyordu. Yolsuzluk, yasaklar ve yoksullukla mücadele hedefe konulmaz ise ruh çağırma seansları anlamsız. Ahmet Davutoğlu, genel başkan koltuğuna oturduğunda yolsuzlukla mücadele sözü verdi. Parti yöneticilerinin mal bildirim şartlarını düzenleyen, imar rantlarını kontrol altına alan bir Şeffaflık Paketi açıkladı. Saray'ın vetosuna takıldı. Erdoğan'ın “Seçime giderken yapılır mı bu, sonra il başkanı yapacak adam bulamazsınız.” zılgıtından sonra rafa kalktı. 17-25 Aralık yolsuzluk soruşturmalarında adı geçen bakanların Yüce Divan'a gönderilme ihtimali de baskıyla bertaraf edildi. Ekonominin ikinci seçimi kaldıramayacağını hükümete yakın MÜSİAD dahi ilan etmişken koalisyon kurulmadı. Bunda bakanların Yüce Divan'a gitme ihtimallerinin payı olmadığı söylenemez.

Gelelim yasaklara: Sadece AK Parti kongresini takip edebilen medyaya baksak sürüklendiğimiz yer görülür. Gazete ve televizyonların yarısından fazlası içeri giremedi. O özgüvenli siyasetçiler gitti, yerine yandaş kanallarda konuşurken kemküm eden, en çanak sorularda verdiği cevapları düzeltmek zorunda kalan insanlar geldi. Çağdışı akreditasyon uygulamasıyla da sınırlı değil baskı; yandaş olmayanın hayat hakkı elinden alınıyor. Medya el konulma, gazeteciler ölüm tehditleri altında. Dün Nokta dergisi toplatıldı. Şehitler hassas bir konu vs. deyip eleştirebilirsiniz veya elinizdeki büyük medya gücüyle cevap verebilirsiniz. Ama bu çağda dergi toplatmak da ne! Eleştiri hakkını kullanan şehit yakınları soruşturma geçiriyor, tutuklanan bile var. Cumhurbaşkanına hakaret başlığı ile açılan davalar, Atatürk'ü Koruma Kanunu ile atbaşı gidiyor.

Ekonomi bıçak sırtında; bir dolar eşittir bir lira hedefiyle çıkılan yolda üç lirayı bulduk. Bu, vatandaşın gittikçe yoksullaşması demek. Enflasyon yükseliyor, işsizlik artıyor, özel sektör borcunu ödemek için devletten indirimli dolar talep ediyor. İçine düştüğümüz ateş çemberinden dolayı acısı hissedilmiyor ancak sular durulduğunda ürkütücü ekonomik tabloyla yüzleşeceğiz.

Avrupa Birliği müktesebatını Türkiye'ye taşıyan, ekonomiyi temel disiplinlere sadık kalarak yöneten, yolsuzluğa bulaşmamış AK Parti geri gelirse ne âlâ. Fakat ruhun, çıktığı bedene geri döndüğü pek vaki değil.