Medyayı hedef alan ‘Tahşiyeye kumpas’ soruşturmasında gazeteci, televizyoncu, yönetmen, senarist, yapımcı gibi isimlerin yanına emniyet mensupları da eklendi.

Silahlı terör örgütü yakıştırması dizi filmdeki oyuncak tabancalarla ispat edilemeyeceğine göre bu mecburi istikametti. Polislerin asıl suçunun 17- 25 Aralık yolsuzluk soruşturmasında görev almak olduğu herkesin malumu. ‘Yolsuzluk ve rüşvet yoktur’ cümlesinin amasız kurulamadığı bir ortamda polislerin başına gelenler tam ibretlik.

Tahşiye’ye gerçekten kumpas kuruldu mu? Kuruldu ise kim kurdu? sorularına Cumhurbaşkanı Erdoğan’a yakın medyanın ve soruşturma savcılarının verdiği cevap ‘evet kuruldu’. Öyle ise söz konusu operasyona imza atan, fiilen görev yapan emniyetçiler neye göre şüpheli hale geliyor ya da gelmiyor? Mesela en yetkili imza Emniyet Genel Müdürü Oğuz Kağan Köksal veya onun imzasına arz eden Daire Başkan Vekili Hüseyin Namal neden yok? Tufan Ergüder neden var? Psikolojideki algıda seçicilik gibi bu da algı oluşturmada seçicilik olabilir mi?

Soruşturmadaki asıl suçlama Türk Ceza Kanunu 267. maddedeki ‘iftira’ suçunun işlendiği iddiası. “Yetkili makamlara ihbar veya şikâyette bulunarak ya da basın ve yayın yoluyla, işlemediğini bildiği halde, hakkında soruşturma ve kovuşturma başlatılmasını ya da idarî bir yaptırım uygulanmasını sağlamak için bir kimseye hukuka aykırı bir fiil isnat eden kişi, bir yıldan dört yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.” Başta Erdoğan olmak üzere iddia sahipleri Tahşiye operasyonlarının bir iftira ile yapıldığını ileri sürüyor. Ve bunun örgütlü yapıldığını savunarak suç örgütü iddiasında bulunuyor. Operasyonu yapan polisler doğaldır ki silahlı; gelsin silahlı terör örgütü!

O halde her şeyden önce iftiranın ispatlanması gerekiyor. Savcı ilk posta sevkte 267 maddenin 7. fıkrasından da tutuklama talep ediyordu. Avukatlar o fıkranın Anayasa Mahkemesi’nde iptal edildiğini hatırlatınca yargıç talebi reddetti. Emniyet Müdürleri Ömer Köse, Yurt Atayün, Ali Fuat Yılmazer gibi isimlerin sevkinde herhalde teknik hata düzeltildi. Avukatların paylaştığı bilgiye göre bu defa da iftira suçunun unsurları oluşmadığı için o maddeden kimse tutuklanmadı. Zira Tahşiye davası Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nde hâlâ görülüyor. O mahkeme sonuçlanmadan zinhar iftira suçu ileri sürülemez. O halde ‘iftira’nın üzerine bina edilen örgüt suçlamasının unsurları nasıl oluşuyor, anlaşılır gibi değil.

Mahkeme beraatla sonuçlandığında ise kasıt unsurunu ispat etmek gerekiyor. Kanun “işlemediğini bildiği halde” diyerek buna işaret ediyor. Aksi halde en az yüzde 40’ının beraatla sonuçlandığı belirtilen bütün davalarla ilgili iftira suçlaması gündeme gelir.

Bu arada hafızalarımızı tazeleyelim: El Kaide bağlantılı örgüt diye yapılan operasyondan sonra ilk tutuklamayı veren mahkemenin başkanı Şeref Akçay. Yani Balyoz sanıklarını tahliye eden yargıç. İddianameyi kabul edip kovuşturma aşamasına geçiren mahkemenin başkanı Erkan Canak. O da Yarbay Dursun Çiçek’i salıveren hâkim olarak tanınıyor. Bir kumpas varsa öncelikle bu yargıçlara sorulması lazım. Operasyon sonrasında Lui Sakka ve Habip Aktaş irtibatını kuran Vali Muammer Güler; operasyona olur veren Genel Müdür Köksal’ı da unutmayalım.

Dosyaya avukatlar bile ulaşamadığı için Erdoğan’a yakın medyada öğrendiklerimiz üzerine fikir yürütüyoruz. Onların iddiasına göre polis müdürleri kaçma şüphesinden dolayı tutuklanmış. Aylarca Erdoğan’ın ifadesiyle ‘proje mahkeme’ kurulmasını bekleyen insanlar neden kaçsın? Meslekten ihraç edilerek başlarına gelecek için önceden haberdar edilen ve buna rağmen kaçmayan polisler şimdi niye kaçsın? 22 Temmuz’dan sonra tutuksuz yargılanmak üzere salıverildikten sonra adliyeye ayaklarıyla geri gelenler mi kaçacak? Yargı hayatın olağan akışını dikkate almadan karar vermemeli. Verdiğinde adaleti ciddi biçimde sorgulanır.