Geçenlerde Fatih Altaylı “Türkiye NATO’dan atılır mı”diye bir yazı yazdı.

Batı’da “Türkiye’yi NATO’dan tekmeleme zamanı geldi” diye düşünenlerin sayısının giderek arttığını, zira artık Batı’nın güvenilir bir ortağı olmadığı algısının büyüdüğünü, o yüzden “belki birileri uyanır” diyerek, bunları aktarma gereksinimi duyduğunu söyledi.

Aynen katılıyorum.

Çünkü KKK Org. Hulûsi Akar’ın Savunma ve Havacılık Dergisi’ne verdiği beyanatındaki “statik yapıdaki müttefiklikten dinamik yapıdaki ortaklığa doğru değişim gerektiren bir dönem yaşıyoruz” söylemine dayanarak, aynı yaklaşımı içeride de güdenler var.

Kimi gazetelerin fişteklemesine bakmayın siz.

Doğrusu ben, generalin o söyleşisinden hemen bu sonuca varmadım.

Ne ki, açıklığa ihtiyaç yok da diyemem.

Ama satır aralarında güzel şeyler söylediğini de görüyorum.

Teknik ifadelerini es geçip, ilginizi dağıtmak istemiyorum. Şu kadarını bilmeliyiz ki, bir kere ordunun değişmesi gerektiğine kesinlikle inanmışlar.

Nitekim, nizami ve gayri nizami harp düzenlerinin birbirini tamamlayacak şekilde iç içe kullanılmasını öngören “Hibrit/ Melez harekât Konsepti”nin öne çıktığını, orduyu da yapısal olarak buna göre yeniden plânladıklarını söylüyor.

Genelkurmay Başkanı’nın önderliğinde, âdetâ II. Mahmut’un Yeniçeri Ocağı’nın yerine kurduğu Asakir-i Mansure-i Muhammediyye’si gibi, yeni bir TSK hedefliyorlar.

Bunun için de, yapısal mahiyetteki bu “Kurumsal Gelişim Projeleri”ni hayata geçirmek üzere, her Kuvvet’te sistem tasarımı yapan bir “Proje Yönetim Birimi” kurmuşlar.

Daha önceki dönemlerin siyaseti dizayn eden “Batı Çalışma Grubu” gibi organlarına değil, artık teknik nitelikte bir ordu olmanın anlayışlarına yaslanıldığının göstergesidir bu gelişmeler.

Hattâ o birimleri, sanki bir AR-GE unsuru gibi, mevcut statükolardan ayrı tutarak bağımsız faaliyet grupları hâline getirmişler.

Yani sizin anlayacağınız, tepenin ardında yeni bir ordu kuruluyor.

Tüm geçer testlerden sonra, “operatif karargâhlar” ve “kışlalar” bir bir yeniden yapılandırılacak.

Böylece daha az masraflı, daha çok atak ve caydırıcılığı yüksek olacağından daha da barışçı bir orduya ve özgüvene kavuşacağız.

Yok paralı mıydı, yok kısa dönem miydi, yok vicdani ret miydi gibi saçmalık ve sayısız çağdışılıklardan kurtulacağız.

Zira askerlik, kaçınılmaz bir şekilde teknik bir uzmanlaşma alanına dönüşecek.

Nihai hedef 2020’ler gözüküyor.

Erdoğan’ınkiler gibi çılgın değil, aklın projeleri bunlar.

Buraya kadar her şey güzel.

Lâkin, bütün bunlar ancak demokratik toplum kuramına dayalı siyasal düzen ve düzlemlerde başarılabilecek işlerdendir.

Türkiye, Mekke yoluna düşmüş karınca gibi, iki asırdır bunu amaç edinmiş bir ülkedir.

Çünkü bu toplum, çoktan beridir özgürlükler diyarı olan “Batı kampı”nı seçmiştir.

Batı’dan vazgeçmek demek, demokrasiden vazgeçmek demektir.

Bunu dışındaki bütün lâflar salatadır.

Ve NATO da, Batı demokrasilerinin koruyucu ittifakıdır.

Bunun ötesine geçen arayışlar, ya dünyayı anlayamamaktır; yahut da demokrasiden kıvırtmaya çalışmaktır.

Clausewitz’in o çok bilinen mottosuyla söylersek; “savaş siyasetin silahlarla bir devamı” olduğuna göre, harbin ne uğruna yapılacağı da çok önemlidir.

Rusya’yla, İran’la kader birliği içinde olunabileceğini akıl etmek, fiyatı ucuz diye Çin’den füze almaya kalkmak, bedava İncil dağıtıyorlar diye din değiştirmeye benzer.

Gayesi demokrasi olmayan askerî ittifaklara özenmek, din devleti kurabilmek bakımından bahane uydurma peşindeki Erdoğan için, arayıp da bulamayacağı generallerden olmaya yol açar.

Türk Ordusu’nun generalleri, amaçladıkları askerî hedeflerin çağdaşlığı kadar, toplumsal bekamızın güvencesi sayılan demokratik dünya ilişkileri konusundaki çağdaşlığı da, tereddütlere yer bırakmayacak netlikte ve demokratik çerçevede ortaya koymayı bilmelidirler.

[email protected]

twitter@cinarnamik