“Örgütün çocuk kaçırdığı”  iddiası üzerine bina edilen kampanya, çatışma dönemlerinin psikolojik harp taktiklerine dönme sinyali veriyor.

 Çözüm arayışında yaşanan tıkanmayı  görmeyip Kürtlerin cumhurbaşkanlığı seçiminde en azından ikinci  turda Erdoğan’ı desteklemek zorunda kalacakları propagandası, Nasrettin Hoca’nın testi kırılmadan kızını dövme fıkrasına benzemektedir.

HDP  açısından cumhurbaşkanlığı  seçimi iki kritik önceliğe sahiptir. Her ikisi de barışla ilgilidir. Birincisi mevcut diyalog yolu ile çözüm konseptinin gelişmesi  dahası kalıcı kurumsal niteliğe  kavuşmasıdır. Erdoğan’ın iki dudağı  arasına sıkışmış bir durumdan çıkılıp diyalogun devlet politikası haline dönüşmesi   cumhurbaşkanlığı seçimi ile doğrudan ilişkilidir. Çözümü Erdoğan’ın siyasi geleceğine endekslemek arabayı atın önüne bağlamaktır.

İkinci önemli nokta HDP’nin Türkiye toplumuna ulaşma imkanı yakalamasıdır. Cumhurbaşkanlığı seçim kampanyası  bu açıdan fırsata dönüştürülebilir.

Türkiye toplumunun ana gövdesini oluşturan çoğunluğa hitap edebilmek, ardından gelecek genel  seçimin de alt yapısını örgütleyecektir.

Erdoğan’ın metal yorgunluğuna dönüşmüş değişmesi imkansız tavırları , bir iç kanama ile siyasi ömrünün bitmesi potansiyelini de içinde taşımaktadır.

Demokrasi, bir ülkenin kaderinin kişilere mahkum olmamasıdır. Kürt sorununun barışçı çözümü Türkiye’nin demokratikleşmesine bağlı ise Erdoğan’ın kendisi bu sürecin güvencesi  değil engeli haline gelmiştir. Askeri vesayetin geriletilmesinde oynadığı rol geri tepme aşamasına girmiştir. Muhaliflere yönelik polis şiddetini kutsayacak noktaya gelmesi her şeyi ortaya koymaktadır.

Rojava’ da uygulanan politika da bunun tamamlayıcısı niteliğindedir.

Kürtler alternatifsiz değildir. Erdoğan bir alternatif değildir.

Erdoğan vaz geçilmez olmadığı gibi Kürtler de çaresiz değildir.

Ortadoğu’da çözüm krizin tavan yapması ile yakalanır.

Türkiye içine sürüklendiği gerilimden çözüm enerji si çıkarabilecek toplumsal ve tarihi dinamiklere sahiptir.