Nedir, siyasetteki bu ahmaklık?

Nedir, seksen milyondaki bu basiretsizlik?

***

Höt diyenin haklı çıktığı...

kabadayılığın büyük adamlığa dönüştüğü...

iliklere işlemiş bir korkunun meğer haslet olduğu...

kendisine “korkma” diye başlayan İstiklâl Marşı seçmesinden belliymiş.

***

Akıllısı da, akılsızı da...

tıynetlisi de, tıynetsizi de...

sözüm ona onurlusu da, onursuzu da...

avuçları patlayıncaya kadar alkışlama yarışına girişmiş...

bu “Paşalı” kabadayılık hâllerini.

***

Hem de ne zaman?

Ülkesi, gözleri önünde eriyip gitmeye yüz tuttuğu zaman.

***

Ahlâk terhis edilmiş.

Hırsızlar koğuşunda...

hırsızlar nasıl utanmazlarsa birbirlerinden...

kimsenin kimseden, aynı öyle utanması kalmamış.

***

Meclis, meclis olmaktan çıkmış...

yargıç, yargıç olmaktan...

savcı, savcı olmaktan.

Din adamı, bırakmış Allah’a hizmeti...

kula kulluk etmekten.

***

Yoksullar bir koliye zenginlemişler.

Zenginlerse, zenginliklerine zenginlik katarak, ruh fukarasına dönüşmüşler.

***

Partiler...

parti parti...

kesik kesik...

prostat prostat

tanrı geçinden versin, enfeksiyon belirtileri göstererek; adam yerine cerahat toplamaya başlamışlar.

***

Camisi, cemaatiyle birlikte...

partisi, biriktirdiği hıncın, kinin, nefretin otuz iki kısım tekmili birden intikamıyla birlikte...

yandaş medyası, süzme erketeleriyle birlikte...

yani bunların hepsi biraraya gelip tulum çıkararaktan...

ne varsa takım taklavat...

bir adamın cüzdan cebine girmişler.

***

Öcalancı Kürtlerde, düne kadar hiç kimsenin bilmediği bir Suriye kasabasına, Kobani’ye takaraktan kafayı...

tüm varlığıyla zangırdarken koca Türkiye...

bakarsın karambolde aradan sıyrılırım, diyerek...

düşmüşler, “fırsat bu fırsattır”ın peşine.

***

Ama çocuklar okullarda “0” çekiyorlarmış, fenden matematikten.

Ne gam!

Ama görgüsüz, bilimsiz, çorak bir ideoloji “afakını sarmış” bu güzel ülkenin.

Ne gam!

Ama teolojik esaslı emperyal bir Arap kültürü, yüzyılların karanlığından çıkagelerek, çare diye dayatılıyormuş yeniden.

Ne gam!

***

Peki...

hiç mi sevmediniz bu memleketin insanlarını da...

bu toprakların ürettiği yaşam felsefelerini de...

gidip çöllerde umur aradınız?

Bu coğrafyanın gürül gürül pınarlar gibi yanı başınızda çağıldayan kültür damarlarını elinizin tersiyle itip de...

neden bu toplumu Araplaştırmaya kalktınız?

Her çocuğa değil...

sadece Arap çocuğu olursa üzülen...

sadece onlar öldü mü gözyaşı döken sizler...

söyleyin, gerçekten Arap sevdalısı mısınız?

***

Hattâ o kadar ileri gittiniz ki...

köpeklerine (tabii ki densizce) “arap, arap” diye seslendiler diye...

neredeyse ırkçı olduğu serzenişinde bile bulundunuz, bu milletin.

Hâlbuki, patavatsızdırlar ama ırkçı değildirler.

“Kara”bi’şey gördüler mi, “arap” der, bunlar.

Fotoğraf filminin negatifine de “arap”derler...

Zenci “Arap bacı”ya da.

Shakespeare’in Othello’su, gene aynı mantıkla “Arab’ın İntikamı” diye oynanmıştır, yıllarcaDireklerarası tiyatrolarında.

“Hacı Fışfış”diye dalga geçmeleri, horlamanın, aşağılamanın gayretiyle değil; gülmeye, matrak geçmeye yer aramaları yüzündendir sadece.

Ama sizdeki tepki, sanki Nasır’a has bir Arap milliyetçiliğinin insiyakıyla tezahür eden psikolojik emareler barındırıyor.

Sonuç olarak, âdetâ Türkiye’de tahta geçmiş bir Arap hanedanı gibi gözüküyorsunuz.

***

Bence siz bu ülkeye zararlısınız.

Sizden kurtulmak lâzım.

Bu işi, sis kalktıkça halk yapacak.

Uyanıyorlar diye kimseye içerleyip kızmayın.

Sizin gerçek yüzünüzü görmeye başlayanlara kızmak...

tapıyor diye inançlıya...

seviyor diye Mecnun’a...

düşünüyor diye feylesofa...

kızmaya benzer.

Ne yapsanız işe yaramayacak.

Çaresi olmayacak kurtulmanızın, çekip gitmenizden başka.

[email protected]

twitter@cinarnamik