Son 15 gün içinde tüm dünyada göçmenlerin karşı karşıya kaldıkları ırkçılığın resmini çizmeye kalksak, bizi nasıl bir tehlikenin beklediğini belki görebiliriz.

Geçen hafta Danimarka Meclisi, mültecilerin ziynet eşyaları ve paralarına el konulması ve aile birleşimi için müracaat süresinin 3 seneye çıkarılmasını öngören yasa tasarısını 81 evet, 27 hayır oy çokluğu ile kabul etti.

Benzer şekilde Almanya’nın Bavyera ve Baden-Württemberg eyaletleri de sığınmacıların nakit para ve altın gibi değerli eşyalarına el koymaya başladı.

Galler’in başkenti Cardiff’te göçmenlere renkli bileklik takma zorunluluğu getirildiği öğrenildi. Çalışma izni de verilmeyen göçmenler renkli bilekleri takmamaları halinde yemek de alamıyor.

Bu uygulamaya maruz kalan bir göçmen Guardian gazetesine yaşadıklarını şöyle anlatıyor, “Bileklikleri takmazsak İçişleri Bakanlığı’na bildirileceğimiz söyleniyordu. Kaldığımız binadan yemek yediğimiz binaya her gün 10 dakikalık bir yürüyüşle geçiyorduk, cadde boyunca bilekliklerimiz görünecek şekilde yürüyorduk. Yoğun trafiği olan yolda sürücüler kornaya basıyor ve bazen arabalarının pencerelerinden uzanıp bize, ‘Ülkenize geri gidin’ diye bağırıyorlardı”.

Hollanda hükümeti şu anda Yunan adaları üzerinden Avrupa’ya gelen göçmenlerin gemilerle Türkiye’ye geri gönderilmesini içeren bir plan üzerinde çalışıyor.

İsveç İçişleri Bakanı Anders Ygeman, 2015 yılında İsveç’e 163 bin kişinin sığındığını, bunlardan 80 bine yakınının sınır dışı edileceğini söyledi.

Bu arada Ege denizinde bir teknenin batmadığı, sahile çocuk cesetlerinin vurmadığı tek bir gün bile yaşamıyoruz artık.

İşin kötüsü tüm bu konuşmalar, anlatılan hikayeler, mülteciler hakkındaki rakamlar hayatımızın normal akışının bir parçası haline geldi. Artık herhangi bir devlet liderinin çıkıp mültecileri sınır dışı etmek konusundaki açıklamaları, onların tecavüzcü olarak adlandırılmaları bize tuhaf gelmiyor, gelse de ayıplamanın ötesinde pek tepki vermiyoruz.

Yani ırkçılık yapmanın giderek normalleştiği, güvenlik kaygısının demokrasi ve özgürlük taleplerinin önüne geçirildiği bir dünyada yaşıyoruz.

Halbuki güvensiz bir dünyada yaşıyor olmamızın sorumlusu göçmenler değil. Onların ülkelerinden kaçmalarına neden olan bu savaşın sorumlusu da göçmenler değil.

Ancak giderek artan ve normalleşen bu ırkçılığı durdurmanın sorumluluğu bizim omuzlarımızda.

Arife Köse

[email protected]

(Sosyalist İşçi)