Özel olarak dershaneler genel olarak eğitim sistemi ciddi bir sorun elbette. Ancak tıpkı gezi yada ODTÜ eylemlerinde sorunun birkaç ağaçtan ibaret olmadığı gibi, son gerilimde de  sorun dershanelerden ibaret değildir.

En temel sorun egemenlik sorunudur. İktidar  paylaşımı, karar alma süreçlerine katılım, hatta yeni anayasa yapma mevzusu bile dönüp dolaşıp egemenlik tartışmasına kilitlenir.

Bu nedenle son Bakanlar Kurulu toplantısında atılan geri adım cemaat cephesinde karşılık bulmamış ve nihayet Başbakan “geri adım atılmayacağı” yönünde bir karşı hamle daha yapmak zorunda kalmıştır.

İktidar içi gerilimlerin yerel seçim öncesine çekilip erken doğum yolu ile zayıflatılması ise planlanan, muhatapları bu oyunu yutacağa benzememektedir.

Eşeğini kaybettirip sonra buldurarak sevindirme ve yeni bir uzlaşmaya mecbur etme stratejisi , pek sonuç doğuracak gibi gözükmemektedir. Kürt sorununda da defalarca denenen söz konusu yöntemin, bu sefer iktidar ortağı bir partner üzerinde test edilmesi elbette dikkat çekicidir.

Bu işin sonunun tüm ülke siyasetini şekillendirmeye gelip dayanacağı ortadadır. Nitekim, Gülen’in dershaneleri devretmeye hazır oldukları yönündeki açıklaması önemli bir sinyaldir.

Bu vakitten sonra önümüzde iki yol gözükmektedir. Ya Erdoğan  bir an önce cumhurbaşkanlığına çıkarak iktidar kaynaklarının dağıtılması ile ilgili yetkilerini devretmeyi göze alacak ya da bunu bile zorlaştıracak yeni  hamleleri göğüslemeyi  göze alacak bir atraksiyon içine girecektir. Geri adım atmak zorunda kalacak tarafın Erdoğan olacağı kesin olmakla birlikte bunun hangi dozda olacağını önümüzdeki günler gösterecektir.

Erdoğan’ın gücü ile cemaatin gücü farklı dinamiklere dayanmaktadır. Aradaki fitneciler suçlaması ile üstü örtülemeyecek bir güç kullanma sorunundan bahsediyoruz.Yani egemenlik ve iktidar etme meselesinden.

Başbakan bütün cephelerde birden savaşmakta kararlı komutan edasından bir an önce çıkmazsa beklenenin ötesinde kırılmalar kaçınılmaz hale gelecektir. Tek ortak paydası Erdoğan’ı indirmek olan o kadar geniş bir cephenin ancak kendi tutumu yüzünden kolayca  kuruluyor olmasından bile ders çıkarılamıyor olması hayret vericidir.

Bir aşamadan sonra taviz verme, geri adım atma ve uzlaşmacı davranmanın bile anlamsızlaşacağını bildiği için olsa gerek, sonuna kadar  kavgayı göze alıyor gibi görünmenin daha fazla sürdürülebilir bir tarafı yoktur.