Bir arkadaşım yazıyor... "Sen de hiç popüler olmayan (yani taraftarı çok olmayan demek istiyor her halde) yazılar yazıyorsun... Kimseye yaranamıyorsun..." diyor... Farkındayım...

Gerçekleri tarafsız bir gözle okumaya başlarsanız, "ama böyle yazarsam şunlar ya da ötekiler beğenmez" düşüncelerinden kurtulmak gerekiyor... Hele de yazılarınızla karşılığında ödeme yapan bir medya patronunu memnun etmek zorunda değilseniz, bırakın beyninizi ve yüreğinizi götürdüğü yere götürsün sizi...

Bir de üzerine yazılar yazıp yorumlar yaptığınız, adına siyaset sahnesi de denilen panayır ekiplerinden hiç birisiyle göbek bağınız yoksa, kendinizi (hiç tevazu göstermeye gerek yok) bu ekiplerin artiZlerinin çoğundan daha dürüst ve bilgili görüyorsanız beyninizin ve yüreğinizin götürdüğü yerde vicdanınız rahat olsun...

Bakarsınız yazınızı bir kaç kişi okur ve beğenir, bakarsınız (tesadüf bu ya) binleri aşar okuyucu sayınız... Ben kendi adıma, bu sayılara değil, zaman zaman dönüp okuduğum yazılarıma hala gururla sahip çıkıp çıkamadığım konusuyla ilgileniyorum... Bu yüzden de bir yıl, iki yıl ya da daha önce yazdıklarımla aynı duruştaysam seviniyorum... Ve bu "eski" yazılarımı tekrar paylaşıyorum okumak isteyenlerle...

Böyle olmadığım dönemler olmadı mı benim hayatımda... Elbette oldu... Oldu, ama o dönemlerin tecrübelerine de karın ağrısı duymadan, ezilmeden, doğrusuna da yanlışına da sahip çıkarak,hesaplaşarak ulaşılabiliyor bugünkü tavıra... Hani bazıları vardır... "O zamanlar ben/biz daha doğruyu görüyorduk, ama örgüt baskısı ve yöneticilerin yanlışlarından dolayı biz de olduk" gibi yavşak ifadelerle kendilerini çekiverirler sorumluluktan... Ben böyle yapmadım hiç...

Neden mi yazdım bunları... Hiiiç... Sadece yüksek sesle düşünürken, sesimi duyamayanlar da okusunlar istedim... O kadar... Sevgi ve dostlukla...