Devlet Bahçeli’nin, ironik teşekkür ilanını biliyorsunuz. İzlediği siyasete laf eden hemen her kesimden gazetecileri isim isim sıralayıp ağır bir dille alaya aldı. İttifak ortağı AK Parti’yi destekliyor mu karşı mı demedi, kimden yana diye ayırmadı...

Bahçeli’nin af önerisini eleştirdiği için listeye girenlerden iktidar taraftarı bir arkadaş da sitemkâr bir Twitter mesajı attı. ‘Barajı aştığınızın ertesi günü gazeteci listeleri yapmak yakışıyor mu’ diyen bir mesaj.

Altındaki yorumlara baktım, zehir zemberek, çoğu dümdüz gidiyor.

Kimi ‘barajı desteğimiz sayesinde güç bela aştınız’ iması çıkarmış o sitemden. Asıl AK Parti’yi MHP’nin ipten aldığını, hâlâ gazetesinde yazabiliyorsa bunu kendilerine borçlu olduğunu söylüyor arkadaşa.

‘Kim mevcudiyetini kime borçlu, kim kimin sayesinde bir yerlerde, kim kimi kurtardı’ münakaşasına takılana epey bir rastladım.

Kimi ise ‘oldu mu şimdi’ vurgusunu ihtar anlamında almış, veryansın ediyor.

En hafifi yer ve had bildirme şeklinde, ‘sen kimsin’ hatırlatmalarından geçilmiyor.

‘Çok bilmiş gazeteciler her ağzına geleni söyleyecek ama hak ettikleri cevabı almayacaklar ha, az bile yapmış vatan sevdalısı Bahçeli, yok öyle yağma’yla başlıyor seri...

‘Gazeteciler dokunulmaz mı, eleştirilemez mi, suç işleme özgürlükleri mi var’ kavramsallaştırmalarıyla devam ediyor...

Ta ‘Listedekiler gazeteci mi, işlerinden başka her fitne fücuru yapıyorlar, bunlar FETÖ, PKK, terör yandaşları, nereleri gazeteci, nereleri yerli ve milli, çoğu ajanlık hainlik edenlerden, yaptıkları gavurluk yanlarına mı kalsın’la doruklarına ulaşıyor.

‘Alışacaksınız’lar, ‘bundan sonra böyle’ler, ‘işinize gelirse’ler, ‘herkes hesap verecek’ler gırla.

***

Mesele kazanmaksa Bahçeli’nin hakkı Bahçeli’ye. Tutturduğu yola ağız büken, burun kıvıran herkesi terse yatırdı. Beğenmeyenler yanıldı, stratejisi başarılı oldu, MHP’yi parti içi kriz şartlarından çıkararak bugünkü kilit konumuna getirdi.

Liderliğine, sürpriz yapma kapasitesine diyecek yok, hepimizi şaşırttı.

Fakat partililerin tepkilerini gösterme biçimine ‘şaşırdık mı’, hayır.

Gazeteciliği tribün kızıştırma amigoluğu zannedenlerden ne duydularsa onu söylüyorlar.

Kaderin cilvesine bakın ki bu repertuvarı birbirine karşı kullanmaktan çekinmeyenler de var listede. Şimdi aynı ‘suçlama seti’ne birlikte maruz kalıyorlar.

Suçlu aramak değil niyetim. Gazeteciliğin kuyusunu kazmanın neden iyi fikir olmadığını gösterdiği için yazdım. Ne ekersen onu biçiyorsun. Gün geliyor kendin de oraya düşüyorsun. Bumerang gibi dönüp sahibini vuruyor.

Mesleki uyanışa vesile olması dileğiyle.