Meslektaşım İrfan Aktan konuya damardan girdi. Gazete Duvar’daki köşesinde“Erdoğan neden Akşener’e ‘eyy’ demiyor?” diye sordu. Önce Akşener’in Isparta’daki mitinginde Erdoğan’ın kendisini yok sayarak seçmen radarının dışına itmeye çalıştığına yönelik iddiasını paylaştı.

Ardından kendi teorisini ortaya attı. Özetle, başkanlık seçimi ikinci tura kalır ve Erdoğan karşısında Akşener yerine Muharrem İnce’yi bulursa bir de üstüne AKP de meclis çoğunluğunu kaybederse, Erdoğan ve Bahçeli: “Hem ikinci turda galip gelmek hem de meclis çoğunluğunu yeniden elde edebilmek için İYİ Parti tabanıyla taktiksel değil, stratejik bir işbirliğinin koşullarını zorlamak durumunda.

Aktan’ın bu epey iddialı tezini İYİ Parti’deki kaynaklarıma sordum. Aldığım kimi yanıtlar Aktan’ı doğrular nitelikteydi. Hatta Akşener’in geçtiğimiz günlerde verdiği bir röportajda Erdoğan’ı ikinci turda İnce değil ancak kendisinin yenebileceğine dair sözleri bu tezi daha da güçlendirdiğini savundular. Nasıl mı?

Yanıtları şöyle oldu: “CHP’nin Akşener’e 15 milletvekili ödünç verme suretiyle baraj sorunundan kurtarmasını bu hızda unutup İnce’ye karşı cephe alabilecek hırsta biri, AKP’yle de işbirliğine pekala girebilir. Çoğunluğu yitirdiği takdirde AKP’nin mecliste rahat hareket edebilmesini sağlayacak en yatkın yapı İYİ Parti. Karşılığında Akşener başkan yardımcılığıyla taçlandırılır, bürokraside kimi önemli görevler İYİ Parti’ye verilir. Akşener de bunu ‘memleketin hayrı için’ kabul ettiğini beyan eder. İYİ Parti de AKP’nin kendi içinde erittiği MHP’yi kendine çekerek Erdoğan’la yoluna devam eder.”

Bu kadar kolay mı peki? Erdoğan’ın meclis çoğunlunu sağalayamadığı bir durumda AkŞener’e muhtaç kalmaktansa Haziran 2015’de olduğu gibi yeniden seçime gitmeyi tercih etmez mi? Esas kolay olmayan bu. En geç 8 Temmuz’dan itibaren başkanlık sistemi resmen yürürlüğe girecek. Başkan, atadığı kabine ve bürokrasi yürütmeden sorumlu olacak.

Koalisyon hükümeti kurma gibi bir dert olmayacak. Dolayısıyla Erdoğan’ın öne süreceği ‘istikrarsızlık’ bahanelerinin pek hükmü kalmayacak. Kaldı ki yeni bir seçimi zaten kırılgan olan ekonomi taşır mı? “Artık yeter” diyen seçmen iktidarı daha da ağır cezalandırmaz mı? Dolayısıyla Erdoğan açısından İYİ Parti’yle ittifak yapmak en az riskli yol gibi görünüyor.

Sunulan bu tabloda tutmayan başlıca unsur Devlet Bahçeli’nin buna nasıl bakacağı. Kendisine de başkan yardımcılığı sözü verilmiştir herhalde. Akşener’le birlikte aynı sıfatı taşımayı, birlikte çalışmayı ve partisinin elinden kayma ihtimalini nasıl içine sindirebilir?

Akşener için de aynı sorular sorulabilir. Ama siyasette sindirim sistemlerin baya geniş kapasiteli olduğu dünya çapında tecrübeyle sabit. Hem ülkücü hareketin bekası adına, husumetin gömülmesi ve uygun zamanda MHP ile İYİ Parti’nin birleşmesi tabanı mutlu eder. Çünkü sonuçta İYİ Parti ideolojik kavganın değil, bir iktidar kavgasının ürünü.

Ve AKP, Bahçeli’nin imdadına yetişmeseydi Akşener o kavganın mutlak galibi olurdu. Ne var ki bunların hepsi an itibarıyla spekülasyondan öteye gitmeyen iddia ve tahminler.

24 Haziran’da neler olacağını şimdiden kestirmek son derece güç. HDP kendi ifadesiyle hala bıçak sırtında ve HDP’yi baraj altında tutmak için tüm yöntemler devrede. Ama şurası net, Erdoğan galip gelse dahi hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Ne Türkiye ne de kendisi için.