Erdoğan cephesinde savaş yığınağının, MHP kalesinin etrafına yapıldığı ayan beyan ortaya çıktı. 7 Haziran Erdoğan-HDP kapışması olarak geçmişti, bu sefer 1 Kasım'a kadar Erdoğan ile MHP arasındaki bilek güreşini takip edeceğiz.

Erdoğan isminin karşısına parti isimlerini laf olsun diye koymuyorum; altını çizerek tekrarlayalım: Bu seçim Erdoğan-Bahçeli kutupları arasında değil Erdoğan ile MHP arasında geçecek. Tek bir kişinin diktatörlük arayışı ile MHP'nin kurumsal kişiliği veya direnci karşı karşıya gelecek. Bu kutuplaşma MHP için eşsiz bir fırsat barındırıyor: Erdoğan'ı durduracak parti rolünü üstlenmek. Bu rolden seçim sonuçlarını belirleyecek temel soruya geliyoruz: MHP bu fırsatı kullanabilecek mi? Benzer denklemden 7 Haziran'da HDP'nin aldığı gibi başarılı bir sonuç elde edebilecek mi?

Tuğrul Türkeş'in “davaya ihanet”i, MHP'yi değil Bahçeli'yi sarstı. Bir mirasyediye, soyisminden dolayı gösterdiğiniz ilgi ve himayenin karşılığını böyle bir “ihanet”le aldığınız zaman, sadece sahip çıkanların kadirşinaslığı sorgulanır. Babasının siyasî davasının halefleri, oğlunun soyismine ihtiram ettiler. Liderler öz evlatlarına zaman ayıramıyor, üstelik çocuklarının annesini erken bir zamanda kaybetmişti. Ayrıca Tuğrul Türkeş'in ülkücülüğü, babası öldükten sonra onun mirasından pay almak için başlamıştı. Şefkat Çetin, Ali Uzunırmak gibi davanın her türlü ezasını-cefasını çekerek kendisini kanıtlamış isimler Saray entrikaları ile ayartılmış olsaydı,  MHP çok derin bir yara alır ve her şey sorgulanırdı. MHP'den ihraç edilmek üzere olan Sinan Oğan bile, böyle bir teklifi kabul etmezdi. Sandıkta siyasî dürüstlük de hakkını alıyor; Tuğrul Türkeş'in Seçim Hükümeti'ndeki parlak konumu MHP oylarında bir miktar artışa bile sebep olabilir.

MHP'nin sorunu daha derinlerde, ideolojik omurgasında. MHP teşkilat gücü ile ayakta duruyor, fırtınalara gebe şu ülkede bir fikir rüzgârı estiremiyor. Türk milliyetçiliği bu toprakların en köklü, en birikimli ve en güçlü siyasî fikir akımı. Bu güçlü fikir akımı, çağa uygun yeni hamlelerle bir türlü MHP'nin gösterişli genel merkez binasından içeri giremiyor. Tuğrul Türkeş'in MHP teşkilatı ve tabanı için hiçbir anlamı ve karşılığı yok, başka isimlere bakmak lazım. Vedat Bilgin, Naci Bostancı gibi Türk milliyetçiliğinin içinden çıkmış fikir adamları zaten AK Parti çatısı altındalar. Allah'tan MHP'nin rakibi Ahmet Davutoğlu değil de, doğrudan Erdoğan.

İdeolojik omurga sağlam olmayınca doğru stratejiler de üretilemiyor. Bahçeli, Erdoğan'ın koalisyon istemediğini ve Türkiye'yi seçime götürmeye çalıştığını çok açık bir şekilde gördü. Bu öngörünün üzerine, siyaset esnafının ipliğini pazara çıkartan çok sağlam bir strateji inşa edilebilir ve uygulanabilirdi. AK Parti'yi HDP ile koalisyona zorlayan, erken seçime de koalisyon ortaklığına da kapalı duran negasyonlar bugün MHP'nin daha avantajlı bir konumda olmasını engelledi. “Kendimizi anlatamadık” diyor, MHP'liler. Bütün Türkiye'nin heyecanla ve merakla takip ettiği Davutoğlu'nun MHP ziyareti sonrası Bahçeli'nin yaptığı açıklama yazılı olarak gelince neyi anlatmayı umabilirler?

Türkiye'nin, MHP'nin merkeze yerleştirdiği bölücülük sorunundan daha önemli ana bir sorunu var. Bütün sorunların anası olan bu sorun, kaderimizin arkaik bir saray anlayışıyla hüküm sürmeye kalkan birinin keyfine-kaprislerine bağlanması. Giderek Bolu Beyi zulmüne dönüşen Saray iktidarı ve onun sınır tanımayan otokrasisini durduracak yeni bir Köroğlu'na ihtiyaç var. Kendisini kuşatılmış, saldırıya uğramış gibi hisseden Bahçeli'nin etrafında ördüğü kalın ve yüksek duvarların arasından çıkıp, savunmadan hücuma geçmesi lâzım. O'nun kaybedecek bir şeyi yok; Erdoğan ise sarayı dahil her şeyini kaybedebilir.

AK Parti, CHP, hatta HDP bile değil, MHP'nin tek rakibi MHP'ye savaş ilan eden Erdoğan'ın kendisi. Hafif süvari Türkmen savaşçı ile ağır zırhlı şövalye arasında geçen bir düello tasavvur edin. MHP ancak çevikliği ve ataklığıyla bu savaşı kazanabilir.