Dünyada yaşananları ihmal ediyoruz.

Oysa sarsılmış, şaşırmış, yerinden oynamış, değerlerini yitirmiş bir dünyada yaşıyoruz. İzlenecek çok şey var...

Bütün bunları post modern dünyanın karmaşası diye tarif etmek mümkün ve geniş ölçüde de öyle.
Varlığı, insanın varlığını, modernlik, bir problem alanı olarak değil bir çözüm alanı olarak görüyor ve tanımlıyordu. İnsan, evrensel ve tek tip örneklere göre biçimlendirilecek, sorunlar aşılacaktı. Kuşkusuz çok önemsediğimiz ve önemli olduğu su götürmezAydınlanma düşüncesinin gelip durduğu kıyı buydu.
Bahsettiğim yaklaşım modernleşmenin ve gene o Aydınlanma felsefesinin zeminini oluşturan eleştirel düşünceyi ortadan kaldırıyordu. Oysa modernleşmenin en önemli özelliklerinden biri, Kant'tan beri devam eden, 'sapere aude' yani 'bilmeye/sormayacesaret et' sözü ve ilkesiydi.
İnsan soran, sorgulayan bir varlıktı.
Öyle olmak zorundaydı. Çünkü insan ne tek tipli bir varlıktı ne de katı ve kuru.
İnsan, Heraklitus'tan beri 'panta rei' diyen bir varlıktır. Yani 'her şey akar' yani her şeydeğişir düşüncesine inanır.
Öyledir insan, akışkandır, değişkendir.
Mesele bu değişimin yönüdür. İnsan geçmişin bütün birikimini yanına alarak geleceğe akar. Modernleşmenin mantığı bu görüşten doğar.

Şimdi gelin bütün bunların büyük ölçüde kaynağı olan Fransa'da 'burka' konusunda yaşananlara bakalım. Plajda burkasıyla oturan kadının polisler, güvenlik görevlileri marifetiyle 'soyulması' aklın alacağı şey midir?
Bunu 'ikna odaları' 'gerçeğini' yaşamış bir ülkenin insanı olarak soruyorum...

Burka tartışması o ülkede büyüyor.
Bunu Fransa'yı esir almış 'İslamofobi'den ayrı düşünmek olanaksız. Çoğulcu, demokratik, çokkültürlü bir toplum modelini çok uzun süre, bütün kısıtlamalarına rağmen, yaşamış bir ülkenin, devlet ve toplumun şimdi gelip dayandığı bu nokta hazin. Bunun o meşhur 'cumhuriyetin değerleri' kavramıyla bir ilgisi yok.
Philippe d'İribarne imzasıyla Le Monde gazetesinde bir yazı çıktı (19 Ağustos). Burkanın bir 'sembol' olduğunu belirtiyor. (Size tanıdık gelmiyor mu bu tespit?...) Kadının tutsakedilmesini, ikincilleştirilmesini ifade ettiğini belirtiyor.
Bunlar tartışmaya açık, bir modernist zihniyetin dile getirebileceği görüşlerdir.
Tartışmaya değerdir. Ama yazar, bu tartışmanın sonuçlandırılacağı zamana kadar burkayı kullananın böyle bir muameleye maruz kalamayacağını unutuyor, demek ki.
Demek ki, hukuk bilinci öyle bir toplumda bile erozyona uğrayabiliyor.

Post modern kültür çoğulculuğu getirdi. Kuşkusuz. Sert modernleşme yanlılarının o dönemlerde bu anlayışa nasıl direndiğini bugün gibi hatırlarım. Oysa post modernkavramını üreten en önemli düşünürler, tıpkı ona zemin teşkil eden Yapısökümcüdüşünceyi üreten felsefeciler gibi Fransa'dan çıkmıştı. Bu bir rastlantı olamazdı. Bir birikimin sonucuydu. Belki bir isyanın, başkaldırının.
Öyle anlaşılıyor ki, devlet de o tartışmada taraf tutmuş. Şimdi yersizyurtsuzluk, göçebelik, akışkanlık, sınırsızlık kavramlarını üretenlerden intikam almayı dur durak bilmeksizin sürdürüyor. Bütün 'akültürasyonu' 'Fransız' olan bana, hakkı yok Fransa'nın böyle bir şey yapmaya.
Fransa, titre ve kendine dön!...