Haber, Hürriyet’in birinci sayfasında, “15 kişi öldü, suçlu yok” manşeti ve hemen yanında, “Başkanın gözyaşları” alt başlığı ile Çaycuma belediye başkanının ağlarkenki fotoğrafı ile verilmişti üç gün önce.

Konunun özü, Zonguldak Çaycuma’da Filyos Çayı üzerindeki köprünün 2012 yılında çökmesi sonucu 15 kişinin öldüğü faciayla ilgili dosyanın, hiçbir kamu görevlisi hakkında soruşturma izni verilmediği için kapatılmış olmasıydı. Bu tür haberlere artık şaşırmıyor, şoka giriyoruz. İşin içine devlet görevlilerinin töhmet altında kaldığı suç isnatları girdiğinde ne yazık ki yargının, Çaycuma, Soma benzeri ya da siyasi içerikli binlerce dosyada eli kolu bağlanıyor. Hatırlayın, terörist zannedilip 34 Kürt vatandaşının F-16’ların bombardımanı (yazarken bile içim cızlıyor) sonucu ölümüyle ilgili Diyarbakır Savcılığı kendilerine TSK’dan olayı aydınlatacak kritik bilgilerin verilmediğini açıklamıştı. Akabinde, dosyayı havale ettiği Genelkurmay Askeri Savcılığı, vur emrini Genelkurmay Başkanı Orgeneral Necdet Özel’in verdiğini itiraf etmekle birlikte, şüphelilerin bombardıman ile “kaçınılmaz hataya” düştüklerini belirtip olayla ilgili takipsizlik kararı vermişti. Devlet görevlilerinin karıştıkları kuvvetli şüphesi bulunan hiçbir soruşturmanın aydınlatılmasına izin verilmiyor; ya zamanaşımına uğratılıyor ya perdeleniyor ya da duruşmalar sakız gibi uzatıldıkça uzatılıyor ki, gerçek amacından çıkartılsın. Sonuçta gerçekler ortaya çıkmıyor, devletçe korunanlar suç işleme imtiyazını keyfi biçimde kullanabiliyorlar. Alın size, “İnsanı yaşatma ki devlet yaşasın” mantığına başka örnekler; Hrant Dink suikastı, Zirve Yayınevi’nde yapılan katliam.

Geçen hafta görülen faili meçhul cinayetler duruşması da sakız ve zamanaşımı teorilerine çok uygun.

Eski MİT’çi Mehmet Eymür, tanık olarak ifade verdiği bu davada, görevi başındayken edindiği “Öldürülecek Kürt işadamları” listesini daha yeni mahkemeye veriyor. Zaten verdiği listedeki çoğu kişi de öldürülmüş. Bu liste zamanında ifşa edilse belki de bu adamlar öldürülmeyeceklerdi. Bir suçları varsa mahkeme önünde hesap vermeleri sağlanacaktı.  

Eymür’ün ifade verdiği davanın konusu, 1990’lı yıllarda neredeyse 20, 25 yıl önce işlenen faili meçhul cinayetlere dair. 19 sanık arasında, tutuksuz yargılanan eski İçişleri Bakanı Mehmet Ağar ve Ergenekon’dan da yargılanan Özel Harekât Dairesi eski başkanı İbrahim Şahin bulunuyor. Bir de, Susurluk adıyla Türkiye’nin ilk derin devlet içindeki illegal yapılara dair soruşturma unvanını almakla birlikte hapis cezası alan tek hükümlüsü emekli asker Korkut Eken bulunuyor.  

Eymür, faili meçhul cinayetlerle bağlantılı olarak suç ekibinin Mehmet Ağar’a bağlı olduğunu da iddia ediyor. Cumhuriyet gazetesinde detaylı şekilde yer alan konuyla ilgili habere göre, bir sanık avukatı, tam da benim aklıma geldiği gibi, “Tarık Ümit’in (MİT’in haber elemanı) işlediği cinayetleri neden adli makamlara intikal ettirmediniz?” diye sorunca Eymür, “Ama devlet adına yaptığını söyledi” demez mi?

Başbakan Davutoğlu’nun, dün yargıda reform yapacaklarına dair -neyin reformuysa artık- seçim vaadini dinlerken aklımdan, olası suçluların hesap vermediği Çaycuma, Uludere, Soma, Kürt, Türk aydınlarının infazları ile polis, savcı her kesimden insanların ikna edici deliller olmadan tutuklandığı olaylar bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti.

Ne diyeyim, artık reform sözcüğü çoktan anlamını yitirdi, bu hükümetten yeni bir Türkiye hikâyesi artık çıkmaz.

NOT: 15 Nisan tarihli köşemde, “oyları yüzde 41,7’ye gerileyen AKP, tek başına iktidar için gerekli 267’ye ulaşamıyor” cümlesinde 267 rakamı 276 olacaktır. Düzeltir, özür dilerim.