Başka yerlerde hayatın doğal akışı içinde fark etmeden yaptığınız birçok faaliyeti Yüksekovalı ancak hayal edebiliyor. Yaşamak bile başlı başına zanaat. Eğitim Kaf Dağı’nın ardındaki Zümrüdüanka gibi. Sosyal hayat en düşük seviyede. Ticaret dünyanın başka neresinde böylesine eziyetli ve risklidir? BDP’nin seçim vaatleri arasında daha az kepenk kapattırmanın bulunduğunu söylersek meramımız anlaşılır. Ek bilgi: Geçen yıl 100 günden fazla kepenk kapandığı için esnaf kan ağlıyor. Maalesef kapatmaktan başka şansı da yok. Kısacası Yüksekova iki değirmen taşının arasındaki buğday tanesi; taşlar döndükçe ve sürtündükçe ezilen hep o.

Yüksekovalı ise çifte su verilmiş çelik sanki. Ağır şartların olgunluğu her hâllerine yansıyor. Ummadığınız kadar güler yüzlü, tahminlerinizin ötesinde dobra ve açık sözlüler. Hiç oralı tanıdığınız var mı bilmiyorum. Benim birkaç ahbabım var. Onlarla konuştuğumda içimde iki zıt kutup çatışıyor. Bir yandan içim kanıyor, “vatan toprağının bir parçasını nasıl bu kadar ihmal etmişiz” diye hayıflanıyorum. Öbür yandan böylesine sıkıntı ve mahrumiyetin çemberindeki insanların umudu, güler yüzü bana güç veriyor. Biz yaşasak bin bir ah vahla şekva edeceğimiz olayı, fıkra anlatırcasına gülerek paylaşıyorlar. Söylemeleri gereken şeyi de sakınmadan ortaya atıyorlar. Tabii benim söylediklerim belli seviyenin insanları. Sokaktaki vatandaş daha ürkek ve endişeli. Ancak sizi tanıyıp emin olduktan sonra onlar da açılıyor.

Değirmen taşlarında ezilen diğer kitle başta güvenlik birimleri olmak üzere devlet memurları. Tamamen izole edilmiş, can güvenliği olmayan ortamda hayatta ve ayakta kalmaya çabalıyorlar. Kendileri dışında üstlendikleri sorumluluklar da cabası. Ya öğretmenler… Kalmıyorlar, bir yolunu bulup kaçıyorlar demek kolay. Tuvaletin bile olmadığı köy okullarında her şeye rağmen hizmet etmeye çalışan öğretmenlere madalya vermek lazım. Bunca olumsuzluk içinde hayata tutunup tahsil yapabilen gençleri ise kahraman ilan etmeli.

Yüksekova bu kez de meşru devletin ve vatansever sivillerin pilot bölgesi olsa... Seferber olsak eğitim kurumları, oyun alanları, sosyal imkanlar ayaklarına götürülse… Ticaret ve tarımı tutup kaldırabilsek, insanların elleri ekmek tutsa… Mostar Köprüsü’nü tamir ettiğimiz, ayaklarını birleştirdiğimiz gibi yıkık toplumsal köprüleri yeniden inşa etsek. Ve buna ateşin düştüğü yerden, Yüksekova’dan başlayabilsek...

Kaynak:Aksiyon Dergisi