KRALİÇE II. Elizabeth geçen hafta kendi adını taşıyacak olan uçak gemisini vaftiz etti.

Britanya donanmasında âdettendir, tekneler kızaktan indirilirken şampanya patlatılır.

Ancak bu defa geleneğe uyulmamış ve çelik karinaya İskoç viskisi fırlatılmış.

***

İÇİM fena hâlde cız etti!

Şişenin çok uzun müddet genzimi temizleyen ve deniz kıyısında fıçılandığı için tuz ve yosun rayihasıyla harmanlanan o enfes Talisker etiketi taşıyabileceği kaygısına kapıldım.

Artık dudak değdirmesem bile yine de bu ab-ı hayat iksirinin ziyanını kabullenemem!

Ama neyse, başka markaymış. Ferahladım ve canım bir kadeh malt usaresi çekti...

***

LÂTİFE bir yana, uçak gemisinin geleneksel şampanyayla değil de İskoç viskisiyle tersaneden çıkması aslında çok sembolik bir anlam taşıyor.

Çünkü o İskoçya 18 Eylül günü bağımsızlık için referanduma gidiyor.

Eh, Kuzey Denizi’nden sebil niyetine petrol fışkırıyor ve dolayısıyla hayat seviyesi Britanya ortalamasının üstünde yükseliyor ya, bu refah etekli Gaydacıların kanını bitlendirdi.

Şu kadar yüzyıldır İngilizlerle aynı ulus-devlet bünyesinde yaşadıklarını; folklorik bir Galce değil düpedüz Shakespeare lisanı konuştuklarını; bilhassa da kara kömürden başka gelirleri yokken Londra’nın yolladığı sübvansiyonlarla geçindiklerini unuttular.

Haris ve cimri bir yeni zengin şımarıklığıyla Birleşik Krallık’tan ayrılmak istiyorlar.

Üstelik de bağımsız olunca yine sterlin kullanmayı; AB üyeliğini otomatikman yenilemeyi ve o petrol dâhil, malın mülkün aslan payını almayı talep ediyorlar.

Yani âlâ viskiyi kendileri içecekler ve ötekilere su damacanası dayatacaklar.

***

GERÇİ şu âna kadar yapılan sondajlar henüz çoğunluğu işaretlemedi. Ama Edinburgh’daki hükümetin milliyetçi demagojisi ayrılıkçı trendi her geçen daha çok güçlendiriyor.

Dolayısıyla da 18 Eylül’deki muhtemel tehlikeden çekinen Londra bir yandan isteklere hayır diyerek ayrılıkçılara aba altından sopa gösteriyor; diğer yandan ise II. Elizabeth uçak gemisini vaftiz ederken Kraliçe’ye İskoç viskisi patlattırarak havuçla gönül almaya çalışıyor.

İmdii...

***

İMDİSİ şu ki, kâh elit öncüler vasıtasıyla yukarıdan aşağıya doğru şırıngalansın; kâh da varolan bir aidiyet dürtüsü tabanında zirveleşmeye iteklensin, milliyetçi ideolojilerde illâ rasyonalite, illâ akılcılık, illâ mantıkilik aramak çoğu defa boş bir uğraşa tekabül ediyor.

Hele hele ulus-devletlerin aşınmakta olduğunu saptadığımız şu 21. yüzyıl başında!

Nitekim işte bir tarafta Avrupa Birliği o ulus-devletleri aşmak iradesini yansıtıyor.

Oysa diğer tarafta Bask’ı, Katalan’ı, Gal’i, Lombar’ı ve şimdi de İskoç’uyla, bizzat aynı AB’nin içinde yer alan ve kimliklerinin hiçbir şekilde bastırılmamasına rağmen sırf çok arkaik ve çok ilkel kavmî dokular ekseninde yeni oluşumlar hedefleyen halklar ortaya çıkıyor.

Üstelik bunların hiçbiri ulusalcı ahmakların uydurduğu gibi emperyalizm tarafından yönlendirilmiyor. Tam tersine, artık çok soyut bir kavram bile olsa o emperyalizme çelişiyor.

***

HÂL Yaşlı Kıta’nın yaşlı ulus-devletlerinde ve hür etnisitelerinde bile böyleyken, kimlikleri zaten daima inkâr edilmiş Kürtlerin genç ve geç bir ulus-devlet olan Türkiye’de özerklikten bağımsızlığa uzanan bir talepler skalası yansıtması kadar normal bir şey olamaz.

Ama tekrarlıyorum, aidiyet dürtüleri özünde insanî ve insiyakî fıtratlarla bütünleştiği içindir ki bu normallik illâ rasyonellik, illâ akılcılık, illâ mantıkilik anlamına gelmiyor.

Ve belli mi olur, bazen o rasyonel akıl bir kadeh İskoç viskiden sonra dank ediyor...

[email protected]