Terör örgütü PKK'nın talimatıyla cezaevlerinde başlayan açlık grevinde 49 gün geride kaldı. 16 Ekim'de 975 kişiye ulaşan eylemci sayısı bugünlerde 666 kişiye düşmüş durumda.

Devlet cezaevlerindeki gelişmeleri çok yakından takip ediyor. Günde iki veya üç kez doktorlar açlık grevindeki kişilerle görüşüyor, muayene ediyor, tansiyon ve kilo kontrolü yapıyor. Bu kişilere gerekli gıdalar da düzenli olarak veriliyor. Şu ana kadar yaşam sınırına dayanan olumsuz bir vak'a söz konusu değil. Cezaevindeki mahkumun hayatını korumak öncelikle devletin görevi olduğundan, cezaevi yönetimi kanunlar çerçevesinde ellerinden gelen her türlü gayreti gösteriyorlar.

Aslına bakarsanız cezaevlerinde bugün için bir ölüm orucundan bahsedilemez. Açlık grevine başlayan 309 kişinin eylemden çekilmesi de olayın anlamsızlığının anlaşılmaya başladığını gösteriyor. Örgüt ise mensupları üzerinde adeta bir mahalle baskısı oluşturuyor, onları bir nevi esaret altında tutarak eyleme ve ölüme zorluyor.

Cezaevinde zaten cezasına karşılık bir bedel ödeyen insanlar, örgütün talimat ve baskısıyla ikinci kez sıkıntı yaşıyorlar. Öldürmeye şartlanmış bir örgütün kendi mensuplarını ölüme sürüklemesi çok şaşırtıcı olmayabilir. Alan hakimiyeti kurmak için de yüzlerce kişiyi bile bile ölüme gönderen eli kanlı örgüt, nasıl canlı bombalarla intihar eylemlerini planlıyorsa, bu tür açlık grevleriyle de benzer bir vicdansızlığa imza atıyor. Öcalan'ın kurtulması için yüzlerce kişinin ölmesi, binlerce kişinin hayatının kayması hiçbir anlam ifade etmiyor.

Örgütün talimat ve baskısıyla mahkumların ölüme sürüklenmesini eleştirmeyen BDP'liler ise hükümetin vicdanını sorguluyorlar.

Şantajla, dayatmayla, baskıyla netice alınamayacağı artık anlaşılmalıdır. Devlet ne dağa çıkan teröriste eyvallah eder, ne de intihar türü şantajlara boyun eğer.

Mesele hak arama ise, bu bir yöntem olamaz.

Nitekim bu eylemin gerekçeleri arasında 'cezaevi şartları' bulunmuyor. Ne devletin kötü muamelesi, ne cezaevinin kötü şartları? Örgütsel talepler veya siyasi hedefler ise bu tür yöntemlerle elde edilemezler.

AK Parti iktidarı, cezaevlerine yönelik devrim niteliğinde adımlar atmıştır.

Gayrı insani bir uygulama olan ana dilde görüşme yasağını bu iktidar kaldırmıştır. Ana dilde savunmayla ilgili çalışmaları gündemine alan da AK Parti'dir.

Tutuklu ve hükümlülere yakınlarının ağır hastalığı veya ölümü halinde mazeret izni hakkı tanınması yine önemli bir açılımdır.

Koşullu salıverilmelerine bir yıl veya daha az süre kalan hükümlülerin denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle cezalarını infaz etmelerini sağlayan düzenleme sayesinde (31 Mayıs 2012 tarihi itibarıyla) 17.287 kişi tahliye edilmiştir.

İnancı gereği veya vejetaryen gibi özel durumu olan hükümlü ve tutukluların beslenmesinin sağlanması için gereken adım atılmıştır.

Cezaevlerindeki kötü muameleyi veya işkence gibi insanlık suçunu önlemek maksadıyla düzenlemeler yapıp, ulusal veya uluslararası incelemelerin önünü açan yine bu hükümettir.

AK Parti'nin, hükümlü ve tutukluların eşleri ile bir araya gelmelerine imkân tanıyan veya çocuk hükümlülerin anne ve babalarıyla daha çok vakit geçirmelerini sağlayan düzenlemeleri büyük önem taşımaktadır. Cenaze amacıyla izne ayrılan hükümlü ve tutukluların evde kalabilmelerine imkân tanımak da bu kapsamdadır.

2002 tarihinden bu yana, insani yaşam koşullarını karşılamayan 210 ceza infaz kurumu kapatılmış; 2017 sonuna kadar 192 ceza infaz kurumunun ise kapatılması planlanmıştır. Cezaevi şartlarını iyileştirmek için bu kadar uğraş veren bir hükümeti, mahkumlara karşı vicdansız olmakla eleştirmek hakkaniyetle bağdaşmaz.

Açlık grevlerinden muzdarip olduğunu söyleyen çevrelerin hükümetten önce bu eylemin talimatını veren örgüte laf söylemesi gerekir.

Kaynak:http://yenisafak.com.tr/yazarlar/YasinDogan/devletin-vicdani-var-ya-orgutun/34735